Je geboortedag delen met Jezus Christus, het is niet iedereen gegeven. Julia Meulemeester mag straks voor de 108ste (!) keer de verjaardagskerstbûche aansnijden en is zo het oudste kerstekind van ons land. “Mijn geheim? Altijd mijn gedacht doen”, glimlacht ze.
Het kwik schommelde die 25ste december 1913 net rond het vriespunt, maar in de woning van Camiel Meulemeester en Elodie Debaecke in Baliebrugge, een gehucht van de Oostkampse deelgemeente Ruddervoorde, raakten de harten met veel warmte gevuld. Niet zozeer omdat Kerstmis gevierd kon worden, wel omdat de kleine Julia Meulemeester er ter wereld kwam.
Haar komst maakte het gezin, waar haar oudere broer Achiel aan haar wiegje waakte, compleet. In 1941 stapte ze in het huwelijksbootje met Michel Maes. “We waren verre buren en leerden elkaar kennen op de kermis”, graaft ze, met hulp van haar zoon Urbain, in haar geheugen. “Michel was er met vijf jonkmannen en een week later hebben we opnieuw afgesproken. De rest is geschiedenis.”
Ik kijk enorm uit naar mijn feestje. Een lekker potje koffie en een stukje taart, meer hoeft dat niet te zijn
Het huwelijksfeest vond plaats in de ouderlijke woning van Julia, maar was erg bescheiden. “Het was volle oorlogsperiode, alles was gerantsoeneerd. Maar we hebben er wel van genoten. ’t Was onze liefde die telde.”
Mathieu van der Poel
Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde Julia met haar Michel naar Heist-aan-Zee, waar haar man 32 jaar lang een drankenhandel runde. Ze kregen er ook vier kinderen: Frans (80) woont nu in Aalst, Urbain (78) is in Steenbrugge te vinden, Germain en Robert zijn jammer genoeg overleden.
Ondertussen zijn er ook zeven kleinkinderen, zeventien achterkleinkinderen en al drie achterachterkleinkinderen. “Haar familie is haar grote geluk”, pikt zoon Urbain in. “Mama stond in voor de opvoeding van mijn broers en mezelf, maar hielp ook mee in de drankenhandel. De administratie en het financiële luik waren haar verantwoordelijkheid. En al die jaren klopte de portefeuille als een bus.”
Julia knikt. “We hebben altijd graag en veel gewerkt, maar toen we met pensioen gingen, zijn we opnieuw naar Baliebrugge verhuisd, hier is onze veilige haven.”
Michel stierf in 1996 op 80-jarige leeftijd aan maagkanker, Julia bleef nog tot oktober 2013 thuis wonen. “Tot mijn 99ste”, zegt ze trots. Daarna vond ze een nieuwe stek in wzc Ter Luchte in Ruddervoorde. “Tot enkele jaren geleden las ze nog met veel plezier boeken met een groter lettertype en wanneer er koers of veldrijden op televisie was, mocht je haar niet storen”, zegt Urbain. “Niet dat ze nog alle namen van de nieuwe generatie kon onthouden – met uitzondering van Mathieu van der Poel – ze genoot gewoon van het spektakel en de landschappen. Nu is de aandacht wat verslapt en haar zicht verminderd.”
Grote geschenken
Dat Julia het oudste kerstekind van het land is, en tegelijk ook de oudste West-Vlaming, vindt ze zelf niet noemenswaardig. “Ik heb er geen enkele verdienste aan, hé”, glimlacht ze. “Al was het altijd wel leuk om mijn verjaardag pal op Kerstmis te kunnen vieren.”
Jarenlang trok Julia met de hele familie naar het Zeebrugse restaurant De Zilvermeeuw, gerund door haar overleden zoon Germain. “Prachtige tijden waren het”, stemt Urbain in. “Kerstmis stond op die manier telkens opnieuw synoniem met de verjaardag van mémé, ons moeder.”
Een lekker potje koffie en een stukje taart, meer hoeft dat op mijn ‘oude’ niet meer te zijn
Sinds Julia in Ter Luchte verblijft, wordt haar verjaardag daar gevierd. “Dan zetten we de cafetaria spreekwoordelijk op stelten”, grapt Urbain. “De laatste keer in pre-coronatijden waren we nog met zo’n veertig familieleden op de afspraak, vorig jaar mochten enkel ikzelf en mijn broer langskomen om mama te feliciteren met haar toen 107de verjaardag.”
Dit jaar staat opnieuw een groter feestje gepland. “Iedereen die vrij is, zal erbij zijn”, glundert Julia. “Daar kijk ik enorm naar uit. Een lekker potje koffie en een stukje taart, meer hoeft dat op mijn oude niet meer te zijn. Alleen jammer dat Ruben, een van mijn kleinkinderen, er niet meer bij kan zijn. Hij was amper 25 jaar toen hij rond de eeuwwisseling tijdens een motorongeval om het leven kwam. Hij blijft diep in mijn hart zitten.”
Grote geschenken hoeft Julia niet meer. “Op haar leeftijd heeft ze niet zoveel meer nodig”, knipoogt zoon Urbain. “Gewoon even tussen haar geliefden kunnen zijn, is al meer dan voldoende voor mama.”
Geheim
Met haar 108 lentes heeft Julia bewezen dat ze uit de West-Vlaamse klei is opgetrokken. “Mijn geheim om zo oud te worden? Ik heb altijd mijn gedacht gedaan, mijn eigen weg gevolgd. En ik heb met mate geleefd. Nooit overdrijven met alcohol en samen met mijn man Michel aten we erg veel zelfgekweekte groenten. Wij wisten nog waar het voedsel op ons bord vandaan kwam.”
Voor 2022 heeft Julia geen grote wensen meer. “We leven van dag tot dag”, zegt Urbain. “Ikzelf kom minstens één keer per week langs en mijn broer Frans maakt regelmatig vanuit Aalst de oversteek. We genieten van de momenten die we nog met mama kunnen meemaken. En als we haar dan toch iets mogen schenken, dan graag een nieuwe landstitel voor Club Brugge. Elke week vraagt mama me wat Clubtje gedaan heeft, ze is al haar hele leven supporter in hart en nieren.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
