Het gezin Racke geniet even van een welverdiende rust na een drukke rondrit met tractoren uit heel West-Vlaanderen in Wulvergem, hun woonplaats en het kleinste dorp van Heuvelland. Een zoveelste weekend vol vrijwilligerswerk voor Angelle (46), Tom (55) en Elodie (22), die er al 16 jaar het feestcomité uitmaken. “Vergaderen doen we tussen de soep en de patatten.”
“Hier wonen amper 275 mensen”, vertelt Angelle (46). “Samen met mijn man zit ik al 20 jaar in het bestuur van het feestcomité, dat nog één ander bestuurslid telt: onze 22-jarige dochter. Elodie is er al van kindsaf bij en doet het heel graag. Sinds 2007 bestaat het bestuur van het feestcomité van Wulvergem uitsluitend uit ons drietjes.”
500 ontbijten aan huis
Toch krijgt het trio bijzonder veel georganiseerd: een nieuwjaarsreceptie met taartbuffet, meer dan 500 ontbijten aan huis op Moederdag, twee loopwedstrijden en een wandeltocht, oldtimer ritten voor tractoren en auto’s, een zomerkermis van een week, een smoefeltjesavond, een herfstkermis van drie dagen en een sfeervolle aankleding van het dorp in de kerstperiode.
Uit hele provincie
“We begonnen met niets, bouwden jaar na jaar reserves op en konden zo ons feestprogramma stelselmatig uitbreiden”, aldus het gezin. “Als kleinste dorp moeten we niet onderdoen, want we trekken ook volk van elders.”
Van de andere kant van de provincie zelfs: tot uit Torhout tuften bijna 100 oldtimer tractoren afgelopen zondag naar de diepe Westhoek voor een wijding aan de dorpskerk en rondrit van meer dan dertig kilometer, met beklimming van de Kemmelberg, West-Vlaanderens hoogste heuvel.
“Ja, ze zijn allemaal boven geraakt”, verzekert Tom Racke (55), die de tractorcolonne leidde op zijn Fordson Major. Daags voordien bakte hij 110 worsten voor het breugelbuffet in het lokaal ontmoetingscentrum na de rondrit. Zijn vrouw en dochter bereidden dertig liter soep.
“Om het parcours uit te stippelen, gingen we vooraf zeker twee zondagen op verkenning met de auto”
“Eigenlijk zijn we zot”, lacht Angelle. “Om het parcours uit te stippelen gingen we vooraf zeker twee zondagen op verkenning met de auto. We hebben wel het geluk dat we niet met anderen moeten samenkomen: vergaderen doen we tussen de soep en de patatten. Tijdens de activiteiten zelf kunnen we wel rekenen op losse medewerkers, meestal uitgeweken dorpsbewoners en buren. Tijdens de tractorrit was een koppel bezet door een plechtige communie, maar we slaagden erin om andere buren te vinden. We zijn iedereen heel dankbaar voor de hulp.”
“Preus op ons dorpje”
Van echte vakantie blijft weinig over voor vrachtwagenchauffeur Tom, boekhoudster Angelle en juf Elodie. “In de grote vakantie hebben we een vakantie van drie weken, maar anderhalve week wordt gewijd aan de kermis en de opkuis. Het vergt veel voorbereiding en werk, maar we blijven het doen.”
Corona bleek de grote motivatietest. “We zijn blij dat we opnieuw kunnen organiseren, om de mensen gelukkig te maken”, zegt Angelle. “We mogen preus zijn op ons dorpje. Als wij stoppen, is hier niks meer te doen. Dat zou jammer zijn. We gaan dus door, zolang de gezondheid het toelaat. Ik moest vorige week twee keer naar de dokter: een blokkage van het bekken. Maar da’s van stil te zitten (lacht).” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
