Herlinde Rollez (20), dochter van Jackie Rollez en burgemeester Lies Laridon, vertrok eind september naar India. Herlinde studeert eventmanagment aan Vives Kortrijk en ging naar India in het kader van haar studies om er Business te studeren. Eind januari kwam ze terug thuis in Diksmuide.
“Het is hier koud”, rilt Herlinde. “In India is het momenteel zo’n 30 graden, het is een hele aanpassing om hier in de kou toe te komen. India is een prachtig land met heel wat mooie natuur alleen jammer dat de mensen er niet de nodige zorg voor dragen.”
Internationale groep
“Het onderwijs in India wordt helemaal anders opgevat dan in Europa. Er wordt meer op kwantiteit dan op kwaliteit gelet. Krijg je ginder een examenvraag dan moet je daar werkelijk alles opschrijven wat je over de gestelde vraag kan vertellen. Ook als je bijvoorbeeld een werk moet schrijven over iets, is dat altijd heel uitgebreid met vooraf een bepaald aantal pagina’s terwijl het hier meer een beknopt verslag moet zijn. “
Herlinde was de enige Vivesstudent, er waren nog een paar mensen van de Arteveldehogeschool en heel wat Duitsers, Koreanen, Fransen, kortom een gemengd internationaal gezelschap. “De taal op school was Engels, de mensen die gestudeerd hebben, spreken dan ook heel vloeiend en correct Engels, de gewone Indiër daarentegen spreekt meestal Hindi en lokale dialecten. Met de bevolking hadden we niet zoveel contact, de Indische studenten waarmee we in contact kwamen, waren meestal kinderen van rijkere ouders, wat soms een ietwat vertekend beeld van India geeft“, vertelt Herlinde ” Ik ben een paar keer uitgenodigd om bij mensen thuis te gaan eten. Daar heb ik geleerd om thee te zetten op de juiste manier en ook om typisch Indische gerechten klaar te maken, nu nog eens thuis proberen of ze het hier ook lusten.”
Als Europeaan word je in India boven alle anderen geplaatst
“Het eten op zich was in onze hostel aangepast aan de Europese smaken en op restaurant vroeg ik ook altijd niet pikant, dan was het nog pikant genoeg maar wel lekker en uiteraard wordt daar heel veel rijst gegeten. Indische mensen zijn wel heel vriendelijk. Als je bij hen thuis op bezoek gaat, zijn ze ook altijd heel geïnteresseerd in je thuissituatie: wie zijn je ouders, wat doen ze, heb je nog broers of zussen, van welke geloofsovertuiging ben je… al dergelijke vragen kan je verwachten. Maar ze gaan helemaal niet moeilijk doen als je een andere overtuiging hebt dan hen.”
Samen op de foto
Van het kastensysteem dat nog in verschillende regio’s in voege is heeft Herlinde niets gemerkt. “Als Europeaan word je boven ieder ander geplaatst. Waar je ook komt, vraagt men je om met de mensen op de foto te gaan. Zo worden zij ook hoger in aanzien als ze met een Europeaan op de foto kunnen staan en vertellen dat ze vrienden hebben in Europa. In het begin doet dat wat raar maar na een tijdje raak je dat gewoon en als je die mensen kan gelukkig maken door met hen op de foto te staan, waarom dan ook niet? Wat ook opvalt: Indiërs zijn altijd gelukkig. Ik zag ook heel arme mensen maar die waren wel gelukkig, je hoorde ze niet klagen, ze zijn gelukkig met wat ze hebben. De kindjes hebben daar ook geen duur speelgoed, nee ze spelen buiten met een paar stenen of wat ze ook maar vinden dat is zeker iets wat ik onthoud, vooral als je ziet hoe makkelijk we hier klagen. Soms wonen ze daar met 20 in een klein huisje, verschillende generaties onder één dak en dat lukt daar” vertelt Herlinde.
“Er zijn ook heel wat zwerfhonden in India en veel koeien. Heilige koeien en andere. Wanneer je zo’n koe ziet moet je er geld aan geven. We zijn ook eens met een groepje naar Kasjmir geweest maar we hadden het reisadvies niet bekeken vooraf. Toen we daar aankwamen, liepen de straten vol soldaten. We mochten daar een paar dagen praktisch niet uit het hotel: bleek dat de avond ervoor vijf studenten vermoord waren.”
“Toch zijn we naar de oude stad kunnen gaan kijken, heel mooi. Ook de natuur, zo vlak tegen de Himalaya, is er prachtig. Dan ontdekten we ‘s avonds dat er weer studenten vermoord waren, blijkbaar is het de overheid die zijn eigen mensen vermoord omdat Kasjmir zich zou willen afscheiden en zelfstandig worden. We bezochten ook de Taj Mahal, heel mooi, zeker de moeite waard.”
Grote vuilnisbelten
Maar er zijn ook mindere kanten aan het leven in India. “Zo liggen er grote vuilnisbelten langs de straat“, vertel Herlinde. “Mensen zijn niet proper, ruimen hun vuil niet op en daardoor krijg je nooit hetzelfde soort frisse lucht als bij ons, ondanks dat er bij ons meer uitlaatgassen zijn. Toch zou ik nog eens terug willen gaan naar dat land. Om er nog meer van de cultuur en het leven van de mensen daar te kunnen opsnuiven. Ik zou in ieder geval iedereen die de kans heeft om via Erasmus naar India te trekken, aanraden om dat te doen”, besluit Herlinde.
(ACK)
