Helena was 20 in 2000: “Ik ben zeker geen strenge moeder”
‘Ik word 20 in 2000.’ Zo heette de rubriek waar meer dan 500 jonge West-Vlamingen in onze krant vertelden over hun leven. Twintig jaar later confronteren we ze met hun uitspraken van toen. Deze week is het de beurt aan Helena Deconinck.
“Op vrijdagavond is er volleybaltraining en op zaterdag heb ik match”
“Het sportieve is vandaag grotendeels verdwenen. (lacht luid) Mijn weekends zien er nu helemaal anders uit. Die staan vooral in het teken van de kinderen, in de week dat ze bij ons zijn. Dan is het Taxi Mama en Huiswerkmama. Ze volgen judo, turnen en lessen hiphop en breakdance in Tielt. En dan moet mama hen brengen natuurlijk. Dat klinkt vrij vervelend, maar eigenlijk vind ik dat wel nog leuk. Bij co-ouderschap is het andere weekend dan wel wat kalmer. Met tijd voor wandelingen, een museumbezoek of eens lekker gaan eten.”
“Wat ik zeker nooit zal doen, is drinken en rijden. Ik ben daar vrij strikt in”
“De generatie van vandaag, wie nu 20 is, is daar naar mijn gevoel nog strikter in. Iedereen maakt dat goede voornemen, maar ik moet toegeven dat het in die twintig jaar misschien wel al eens is gebeurd dat ik met een glas op achter het stuur ben gekropen. Ik hou er wel nog altijd heel bewust rekening mee. Nu is ook je gsm te vaak een afleiding. Ik denk van mezelf dat ik wel een voorzichtige chauffeur ben. Even hout vasthouden, maar ik heb nog nooit een ongeval gehad. Terwijl ik in mijn functie toch zo goed als altijd onderweg ben.”
“Ik moet niets hebben van house-muziek. Ik hoor liever muziek van de jaren 60 tot de jaren 80”
“Techno of house is nog altijd mijn ding niet. Ook het commerciële van MNM of zelfs Studio Brussel spreekt me niet echt aan. Vraag me niet wie in de top 20 staat bijvoorbeeld. Muziek van de jaren 70 en 80, dat wel. Dat is wel blijven plakken. En wat hedendaagse bands die daar qua genre bij aansluiten zoals een Elbow bijvoorbeeld. Of School is Cool, dat weet ik ook wel te smaken. Er komt eigenlijk niet zo heel veel meer bij. In de auto luister ik zowel naar Spotify als naar de radio. Ik ben intussen geëvolueerd naar een Radio 1-luisteraar, al is er de laatste tijd wat te veel gebabbel over corona en de politiek. Nostalgie staat ook vaak op. Of Radio Willy, mijn nieuwste ontdekking.” (lacht)
“Mijn ouders zijn zeker niet ouderwets. Ze hebben natuurlijk wel hun eigen mening. Nee is meestal wel nee”
“Achteraf bekeken waren ze echt niet streng. Ik heb een vrij open jeugd en studentenleven gehad. Zolang de punten op school goed waren, mochten we eigenlijk doen wat we wilden. Er waren natuurlijk afspraken en limieten, maar die waren heel acceptabel. Ik probeer dat ook met mijn eigen kinderen wat te doen. Ze zijn natuurlijk nog jong, negen en zeven jaar, maar ik herken mezelf als moeder wel in de opvoeding die ik heb gekregen. Hun komst is trouwens de grootste verandering en verrijking in mijn leven. Ik ben zeker geen strenge moeder, maar als ik iets vraag of we hebben iets afgesproken, dan heb ik wel graag dat ze luisteren. Dat doen ze gelukkig wel.” (brede glimlach)
“Betweters, daar kan ik niet tegen. Je hebt van die mensen die absoluut gelijk willen hebben”
(lacht) “Ik schrik er eigenlijk van dat ik dat toen ook al vond. Dat zit er nog altijd een beetje in. Ik heb het heel moeilijk met mensen die fout zitten, maar toch zo overtuigd zijn van hun mening. Vaak is dat uit onwetendheid. Ik moet echt leren om daar niet té erg in op te gaan. Iedereen die me kent, zal ook beamen dat ik daar niet tegen kan. (lacht) Ik discussieer liever met iemand die mij aan het denken zet, iemand die weet waarover hij of zij spreekt.”
“Vier mensen, beroemd of niet, kiezen voor een avondje uit? Brad Pitt mag best komen. En Britney Spears ook, om mijn vriend Stijn tevreden te stellen”
“Brad Pitt en Britney Spears? Ofwel zat ik aan een of ander verdovend middel of was ik er met mijn gedachten echt niet bij. Hoe ben ik op die mensen gekomen? Hoe fout is dat! (lacht luid) Neen, nu zou ik andere keuzes maken. Ik zou wel eens een gesprek tussen de Donald Trumps en Elon Musks van deze wereld willen volgen. Mensen met macht, wereldleiders, mensen die aan de top staan en de toekomst mee bepalen. Ik denk dat zij zoveel meer weten dan wij als gewone stervelingen. Niet in de zin van complottheorieën, hé. Maar ik wil wel eens horen en zien hoe zij denken, praten en handelen. Als een vlieg die gesprekken kunnen volgen, dat lijkt me echt bijzonder boeiend.”
“De vreemdelingenstroom zal de samenleving compleet veranderen, vrees ik”
“Oei, ja… Dat is natuurlijk een straffe uitspraak, zeker voor een 20-jarige toen. Goed, het is twintig jaar later nog altijd een actueel en relevant vraagstuk waar je moet over nadenken zonder meteen als racistisch bestempeld te worden. Maar om te zeggen dat dat nu mijn grootste angst is, neen dat niet. Ik ben sowieso iemand die in het nu leeft. Je kan natuurlijk wijzen naar het klimaat of wereldvrede, maar de naïviteit van een wereldverbeteraar is er bij mij wel uit. Ik probeer vooral goed te doen voor mijn eigen bubbel, mijn naasten. Mocht iedereen dat al doen, dan heb je een heel andere wereld.”
Helena Deconinck vierde op 4 februari 2020 haar 40ste verjaardag. Ze is de dochter van Jozef Deconinck en Marianne Dendooven en de zus van Willem en Herlinde. Oorspronkelijk groeide ze op in Kortrijk, maar vandaag woont ze in Pittem. Ze is afgestudeerd als osteopate, maar sloeg uiteindelijk toch een heel andere weg in. Vandaag werkt ze als accountmanager bij Febelco, de Izegemse groothandel in medicijnen voor zelfstandige apothekers. Ze is getrouwd met Vanessa en moeder van twee kinderen, Victor (9) en Paulien (7). In haar vrije tijd geniet ze vooral van wandelen en lezen.
Het interview van 20 jaar geleden
Helena Deconinck werd geboren op 4 februari 1980, ze heeft een broer Willem (12), een zus Herlinde (16) en woont samen met hen bij haar ouders, in de Frascatilaan 16 in Kortrijk. Vader Jozef Deconinck (46) is onderwijzer, moeder Marianne Dendooven (43) is bediende bij de stad. Helena loopt school in Gent, waar ze in het privé-onderwijs de richting ostheopathie volgt.
Hoe ziet jouw doordeweekse weekend eruit?
Helena: “Vrijdag in de vooravond kom ik terug van Gent. ‘s Avonds is er eerst en vooral volleybaltraining, nadien gaan we met de ploeg iets drinken. Meestal is dat in Kortrijk, in de Burgemeester Reynaertstraat aan het station. Hoe laat het dan is? Dat varieert, hoor. De ene keer is het twee of drie uur, de andere keer kruip ik al om middernacht in bed. Op zaterdag slaap ik niet echt lang uit, om 10u. ben ik steevast al uit de veren. Ik werk dan een beetje voor school, na de middag ook trouwens. In de vooravond ga ik opnieuw naar Deerlijk om een volleybalmatch te spelen. Na de wedstrijd gaan we opnieuw uit met de hele ploeg. Dat hoeft daarom niet altijd in Kortrijk te zijn. Het hangt er ook een beetje vanaf waar we moeten spelen. Als we bijvoorbeeld in en tegen Waregem moeten spelen, is de kans reëel dat we daar blijven. Op zondag ga ik altijd naar de voetbaljuniores van Bissegem kijken waar mijn vriend bij speelt. Het gebeurt ook soms dat hij meespeelt met de eerste ploeg. In dat geval ga ik na de middag opnieuw kijken. ‘s Avonds doen we het rustig aan. Ik ga even op bezoek bij een vriendin, of blijf gewoon thuis. De cinema behoort ook tot de mogelijkheden.”
De morgenstond heeft goud in de mond, zegt je dat iets?
Helena: “Als ik naar school moest, stond ik vorig jaar al om 6u. op. Dit jaar zal dat wat later worden, al zal het nog steeds voor 7u. blijven. Ook in het weekend ben ik steeds uit de veren voor 10u.”
Je bent 19: rij je al in auto? Hoe rij je? Wat vind je in het algmeen van jongelui achter het stuur?
Helena: “Ik heb nu al een jaar mijn rijbewijs op zak. Ik denk van mezelf dat ik tamelijk rustig rij, de keren dat ik al de auto neem. Naar Gent gaat het altijd met de trein. En als we uitgaan is mijn vriend meestal mee. Wat ik zeker nooit zal doen, is drinken en rijden. Niemand in mijn vriendenkring doet dat, trouwens. Iedereen is daar vrij strikt in bij ons. Je hebt ook van die gasten die niet eens gedronken moeten hebben om gevaarlijke chauffeurs te zijn. Je hebt er altijd die indruk moeten kunnen maken op de passagiers. En dat kan niet, vind ik. Je moet toch rekening houden met de passagiers. Dat ze zichzelf te pletter rijden, tot daar toe. Maar dat ze toch niemand anders hierin betrekken.”
Hoe zit het met je muzikale smaak?
Helena: “Die is heel gevarieerd. Maar ik moet niets hebben van die house-toestanden. Daar bedank ik hartelijk voor. Verder hoor ik graag van alles. Dat kan muziek zijn van de jaren ’60 tot de jaren ’80. Dat komt ook omdat ik veel uitga met de volleybalploeg. En daar spelen veel oudere meisjes, die toch tot acht jaar ouder zijn dan ik.”
Hoe belangrijk is muziek in jouw leven?
Helena: “Nu is dat minder belangrijk dan vroeger. Maar in de auto moet wel de muziek op staan. Ook op mijn kamer. Maar verder kan ik gerust zonder muziek, hoor.”
Hoe ouderwets vind je je ouders? Hoe streng zijn ze? Is er een verschil tussen je vader en je moeder?
Helena: “Ouderwets zijn ze volgens mij zeker niet.”
En qua strengheid?
Helena: “Natuurlijk hebben ze over bepaalde zaken hun mening. Nee is meestal nee. Soms valt er wel met hen te praten. Vooral met mijn moeder dan, mijn vader is daar rigoureuzer in.”
Waar kan je absoluut niet tegen? Waar kom je absoluut tegen in opstand?
Helena: “Ik kan niet tegen onrechtvaardigheid en ook niet tegen betweters. Je hebt van die mensen die absoluut gelijk willen hebben, ook al weten ze dat die andere persoon het in feite bij het rechte eind heeft.”
Je mag vier (al of niet wereldberoemde) personen noemen met wie je eens gezellig samen aan tafel zou willen zitten. Wie?
Helena: “Eerst en vooral zou ik Andrew Taylor Still uitnodigen. Omdat hij de grondlegger van de ostheopathie is, en het zou me heel interessant lijken om eens met hem te praten. Verder zou ik ook mijn vriend Stijn meenemen, anders zou hij waarschijnlijk niet content zijn. Ook Brad Pitt mag best komen. En tenslotte Britney Spears, om opnieuw mijn vriend tevreden te stellen.”
Wat is je grootste angst voor de toekomst?
Helena: “Met die massale vreemdelingenstroom die er nu is, vrees ik dat de samenleving compleet zal veranderen. Iedereen kan tegenwoordig Belg worden. Ook het feit dat er meer en meer oorlogen ontstaan, boezemt me wel vrees in. Akkoord, we hebben het op dat vlak niet zo slecht in West-Europa. Maar Joegoslavië ligt niet zo veraf.”
Ik was 20 in 2000
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier