Dinsdagavond vond een speciale plechtigheid plaats in de voortuin van wijnresto Merlijn op de Reutelhoek in Beselare. Nu de heksenkoorts blijft stijgen in het dorp worden er tal va initiatieven georganiseerd en toch zijn er sommige die echt het verhaal van het leven van ‘de heks’ terug op de kaart willen zetten.
De vraag komt van Carine Hoedt, uitbaatster van De Merlijn, om de link met het de heksenparochie te behouden ondanks dat ze op het uiterste grens van het dorp wonen. Met de steun van de buren werd een project uitgewerkt dat ook de jaren dat er geen Heksenstoet is de herinnering op die hoek van de gemeente blijvend is.
Sefa
De geschiedenis wil dat vlak achter de Merlijn, in de 17de eeuw, het Steenuilbos stond. Daar stond dan weer een klein huisje en woonde er een dame die de naam van Jozefa Colete Bubbels (1667) droeg en als koeimaarte op het nabijgelegen Moerhof werkte. Haar beste vriend was een steenuil die ze steeds op haar schouder droeg. Het was een ferme klosse, breed geschouderd, handen als kliefhamers, en grote longen. In de streek woedt in 1700 de pest in alle hevigheid en verliest Sefa haar man en vijf van haar kinderen, de overgebleven twee vertrekken nadien uit het huis. Sedert dan gebeuren er vreemde dingen in en rond het Steenuilbos. Sefa wordt de zondebok en krijgt van alles de schuld.
Op een dag wordt ze bij de baljuw geroepen die haar een lijst met klachten voorleest en zijn beschuldegingen niet onder stoelen of banken steekt. Uit wraak roept Sefa al haar trawanten van de parochie bijeen en gebeuren er de volgende dag allerlei rare dingen in heel het dorp en van dan af is Beselare behekst. Toen ze in 1750 overlijdt, wil niemand ze naar het kerkhof brengen en uiteindelijk wordt de koetsier van het kasteel belast met het vervoeren van Sefa naar het kerkhof. Ze wordt begraven, de laatste zondag van juli, in het dishoekje en tijdens het neerlaten van de kist breekt er een hels onweer los en valt de kist opzij, slaat de bliksem in op het Steenuilbos dat in brand vliegt samen met haar huizeke, van dan af wordt ze beschouwd als voortlevend en steeds terugkomende opperheks om haar kameraden ieder jaar opnieuw een hels heksenfeest aan te bieden.
Vereeuwigd met miniatuur
Op de Reutelhoek werd er gisteren ter nagedachtenis aan deze heks een miniatuurheks onthuld die prijkt in de voortuin van de Merlijn en er elke dag dienst zal doen om de mensen te herinneren aan de heksen van Beselare. Voor, tijdens en na de feesten zal ze er haar dagen vullen en nadien gaat ze toezien in de pluktuin naast het restaurant om alles in goede banen te leiden. De miniatuur is op mensenmaat gebouwd en kan ook gebruikt worden bij voordrachten. Ook scholen kunnen er beroep op doen voor educatieve lessen. Het geheel werd gemaakt door Hans Van Bockstael, die tevens de peter is, en de gelijkenis met de grote reus die steeds meegaat tijdens de stoet is perfect. De passende heksentoetkledij werd genaaid door Ann Boudry terwijl ook Christ Trève en Karine Vandenabeele de handen uit de mouwen staken om de kleine reus te bouwen.
Westhoek Toerisme
Tijdens de toespraken konden we ook vernemen dat met deze miniatuur ook “het toerisme in de Westhoek aangezwengeld wordt en waar de magie duidelijk voelbaar is” aldus Carine Hoedt. De magie ligt in het feit dat de vraag steeds blijft ‘wat is een echte heks’ kan ze goedaardig zijn of is ze steeds gedoemd om een slecht voorteken te zijn. Op deze Reutelhoek gonst het van de activiteiten van overnachtingen, ontmoetingsplaatsen, rustplaatsen, eetgelegenheden en kijkend over het wijndomein naar haar dorp kan ze nu genieten in het zonnetje van een Sefa Chardonnay. Een opening met waarde voor de hele gemeente en terug een opsteker voor het ganse Heksencomité en de inwoners dat met dit initiatief eeuwig verenigd zal blijven met de heksenparochie Beselare. (ZB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
