Is Ieper letterlijk een kattenstad? En kampt het Ieperse dierenasiel ook met coronahondjes en -katjes die na de lockdown weer aan de kant geschoven worden? Het zijn allemaal vragen die we konden stellen aan dierenarts en voorzitter van Dierenasiel Ieper Guy Werquin.
Guy Werquin woont al bijna heel zijn leven in Ieper, maar is geen geboren Ieperling. “Mijn ouders zijn allebei van De Panne en ik ben in Veurne geboren”, vertelt de zestigjarige dierenarts. “Maar mijn pa was betoningenieur en directeur bij Valcke Prefab Beton in Vlamertinge. Zo zijn we hier in de streek terechtgekomen.”
Wilde je als kind al dierenarts worden?
“Iedereen verwachtte dat ik mijn vader ging opvolgen als ingenieur. Ik heb ook twee broers die ingenieur geworden zijn, dus in de familie waren ze verwonderd dat ik een totaal andere keuze maakte. Maar je moet je passie volgen. Ik heb altijd een hond gehad en was ook fervente paardenliefhebber. Nog altijd trouwens. We hebben ook een twintigtal papegaaien thuis, twee honden, kois….”
Ondertussen ben je al ruim dertig jaar dierenarts. Is er veel veranderd?
“Mensen gaan nu veel sneller naar de dierenarts. Vroeger was dat niet zo evident. Honden en katten zijn een deel van de familie geworden. De afstand tussen de dieren en de mens is veel kleiner geworden. Als een hond vroeger een chronische aandoening had dan werd al snel gezegd: laat hem maar inslapen. Vandaag zal men dikwijls dure behandelingen doen. Bij complexe fracturen beslissen mensen niet zelden om via de faculteit dierengeneeskunde of gespecialiseerde orthopedisten voor 10.000 euro operaties te doen. Vroeger was dat een zeldzaamheid, nu zijn er dierenartsen die enkel dat doen.”
Hoe kwam je bij het dierenasiel terecht?
“Toen ik in 2004 voorzitter werd van het dierenasiel, bestond de vereniging al een veertigtal jaar, met zeer gemotiveerde mensen die hier aan de vestingen het asiel gesticht hebben. Die mensen hadden een zekere leeftijd en waren niet helemaal mee met de nieuwe communicatiemiddelen. Er was geen telefoon, geen website… Dus er was wel nood om het professioneler aan te pakken. Met een aantal Ieperse dierenartsen hebben we dan een aanbod gedaan om samen te werken. Ik had zeer goeie connecties met die oudere garde. In het begin waren die mensen wel weigerachtig om hun vereniging uit handen te geven, maar uiteindelijk is het allemaal goed verlopen.”
Voor het dierenasiel zijn de vestingen een zeer leuke locatie
Hoe ziet de toekomst van het dierenasiel eruit? Moeten jullie weg als de strategische spie ontwikkeld wordt?
“Wij vragen dat ook regelmatig aan het stadsbestuur maar ik denk dat nog niet definitief vastligt wat met de strategische spie zal gebeuren. Mochten we naar een andere locatie moeten dan hebben we wel het engagement van de stad dat ze infrastructuur ter beschikking zullen stellen en de investeringen die wij als vzw gemaakt hebben zullen compenseren. In de loop der jaren hebben we als vereniging zelf al meer dan 200.000 euro geïnvesteerd, onder meer in de bouw van het kattenasiel.”
Is Ieper effectief een kattenstad? Zijn er hier meer katten?
“Het is niet de kwantiteit die telt, maar de kwaliteit. Stad Ieper doet zelfs serieuze inspanningen op het vlak van zwerfkattenbeleid waarbij het de bedoeling is om het aantal zwerfkatten te beperken. De bedoeling is dat alle katten huiskatten zijn die geïdentificeerd zijn en goed verzorgd worden. Wij zijn dus een kattenstad dankzij ons historisch verleden, met gebruiken als de middeleeuwse kattenworp vanuit het belfort, die vandaag gelukkig niet meer bestaan.”
Welke impact had corona op het dierenasiel?
“Toen alle mensen in het begin van de pandemie thuis zaten en niet mochten reizen, was er meer tijd voor dieren. In deze periode hebben heel wat mensen dieren geadopteerd, in zoverre dat we op een gegeven moment zelfs geen dieren meer hadden. De vraag is: zal dat blijven duren? We horen dat sommige dierenasielen al coronahondjes en -katjes weer in het asiel krijgen. In Ieper hebben we daar momenteel niet echt een probleem mee. Het is vooral uit de grotere steden dat die berichten komen.”
Heb je iets met de Menenpoort?
“We komen hier heel vaak om te wandelen. Ook voor het dierenasiel zijn de vestingen een zeer leuke locatie. Wij proberen de kandidaat-adoptanten zoveel mogelijk vertrouwd te maken met de honden door hen ‘s namiddag eens te laten wandelen op de vestingen. De middeleeuwse groei van Ieper en de oorlogsgeschiedenis met de Menenpoort als voornaamste symbool boeien wellicht alle Ieperlingen. We gaan ook regelmatig naar de Last Post. Ik ben lid van Rotary Ieper en als we contactclubs uit het buitenland op bezoek hebben dan staat de Menenpoort steevast op de verlanglijst.”
Heb je daarnaast nog andere hobby’s?
“Ik ben ook voorzitter van de pingpongclub d’Oude Palette. En iedere zondag ga ik met ruiterclub Jeff’s Valley paardrijden in de mooie natuur van Heuvelland.”
Privé: Guy werd geboren in Veurne op 13 oktober 1961. Hij heeft drie broers: Xavier (+), Dominique en Francis. Hij is getrouwd met Ciska Byltiauw. Ze hebben twee kinderen: Julie (28) en Gauthier (27).
Opleiding: Na het kleuteronderwijs in Ieper en de lagere school in Vlamertinge trok hij naar het Ieperse Sint-Vincentiuscollege. Daarna studeerde hij diergeneeskunde in Gent.
Loopbaan: Guy heeft al meer dan dertig jaar een kleinehuisdierenpraktijk in de Elverdingestraat. Hij werkt daarnaast ook op zelfstandige basis voor petfoodbedrijf Versele-Laga waar hij verantwoordelijk is voor het onderzoek.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
