Carine Ceuninck pakte uit met een groots feest voor alle kindjes waar ze de afgelopen negen jaar voor gezorgd heeft. Carine was onthaalmoeder in de Bruggestraat in Hooglede en sloot de afgelopen dagen een hoofdstuk af.
“Mijn mama zei al van kleins af aan dat ik het braafst was wanneer ik bezig kon zijn met kinderen en dieren. Het was dan ook mijn droom om kinderverzorging te studeren maar dat mocht van thuis niet. Ik ging op mijn 14de werken en ik reed vaak al wenend naar huis want het was niet mijn droomjob. Na drie jaar ging ik werken in een bakkerij met tearoom waar ik geliefd was en zo kreeg mijn leven opnieuw wat kleur.”
Schatten
“Toen ik ging trouwen mocht ik blijven werken in de bakkerij op voorwaarde dat ik de eerste vijf jaar geen kinderen zou krijgen. Ik wou natuurlijk het liefst zo snel en zo veel mogelijk kindjes dus ook dat was moeilijk voor mij. Vandaag heb ik twee schatten van kinderen en vier kleinkinderen waar ik enorm fier op ben”, begint Carine.
De droom om kinderverzorgster te worden gaf Carine niet op. “Zowat 30 jaar geleden werd ons huis door Kind en Gezin goedgekeurd om er in te mogen starten als onthaalmoeder maar in die tijd was er nog niet zoveel vraag naar opvang en ik had niet meteen kindjes om mee van start te gaan. Datzelfde moment kreeg ik telefoon van de nieuwe eigenaars van de bakkerij waar ik lange tijd in had gewerkt.”
“De jonge uitbaters vroegen me of ik er niet opnieuw wou komen werken omdat ik de zaak kende. Daar stond ik dan met gemengde gevoelens en opnieuw koos ik voor werkzekerheid. Ik deed mijn werk in de tearoom heel graag en mijn bazen kregen drie kinderen waardoor ik hen aanbood om in het weekend voor hun kinderen te zorgen.”
“Kort daarop raakte ik door een ongeval arbeidsongeschikt en moest ik leven van een ziekte-uitkering. Ondertussen besloten mijn bazen hun activiteiten te beperken, sloten een extra dag en ontsloegen het personeel. Wat eerst een grote klap was voor mij, heb ik omgezet in iets positiefs. Na wat zagen en zeuren bij mijn man Jean- Pierre, dreef ik toch mijn zin door en belde Ferm op. Ik mocht starten en zo kon ik de jongste tien jaar van mijn loopbaan doen waar ik altijd van had gedroomd”, vertelt Carine guitig verder.
Gemengde gevoelens
Carine kon haar droom najagen mede door de steun van haar man, opa Jean- Pierre. “Hij poetste elke dag de speelruimte, zorgde voor verse groentjes uit de tuin en hielp met het maken van eten. Mijn man is zeven jaar ouder en keek er wel naar uit om te genieten van ons pensioen. Normaal kon ik vorig jaar al stoppen maar ik bleef nog een jaartje verder doen totdat alle kindjes op hun plaats zaten. Momenteel ben ik druk bezig met al het speelgoed te verkopen, wat ook met gemengde gevoelens is. Ik zou zeker nog graag inspringen wanneer onthaalouders uitvallen door bijvoorbeeld ziekte.”
“Ook de zin om te werken in de horeca is er nog. Ik zal zien wat nog haalbaar is met mijn rugklachten. Ondertussen houden mijn man en ik van wandelen, fietsen en naar het toneel gaan. Ik blijf alleszins een bezige bij”, klinkt het bij Carine. (EVG)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
