Net toen hij zicht kreeg op een oplossing om niet meer op straat te leven, kreeg Gregory Van Der Borght geen toestemming van het OCMW van Beernem om zijn hondje Diva mee te nemen naar zijn tijdelijke woning in Sint-Joris. Het dier was zes jaar lang de steun en toeverlaat van hem en zijn gezin, maar moest noodgedwongen terug naar het dierenasiel.
Dylan (18), de zoon van Gregory, is net op bezoek bij zijn vader wanneer we op een zonnige middag langskomen. De 40-jarige vader van zeven kinderen heeft er geen gemakkelijke periode op zitten. Nadat hij in zijn vorige huurwoning vochtproblemen ontdekte, ging het helemaal bergaf.
“Ik woonde er op de bovenverdieping en mijn voormalige partner verbleef op de benedenverdieping. We zijn uiteen maar onderhouden een goed contact met elkaar en onze zeven kinderen. Toen ik vochtplekken ontdekte, ging het van kwaad naar erger. Eerst probeerden we het probleem op te lossen met een machine die vocht helpt verwijderen, maar dat was een druppel op een hete plaat. Al snel was er te veel schimmel in de woning en moesten we eruit”, steekt de uit Ninove afkomstige man van wal. Intussen woont hij al vijf jaar in Beernem.
In tent aan kanaal
Aangezien hij geen nieuwe oplossing vond, stond hij al snel op straat. Van 28 februari tot halverwege juni leefde hij als dakloze. “Ik heb lang in een tent aan de kant van het kanaal in Beernem geslapen”, getuigt hij verder. Vroeger was hij aan de slag bij Stad Brugge bij de dienst Openbaar Domein, nu zit hij thuis door problemen met zijn nieren. “Door al die problemen raakte ik op de sukkel”, vertelt hij verder. “Ik werd depressief, begon te veel te drinken en deed zelfs een zelfmoordpoging. Uiteindelijk kreeg ik gelukkig hulp in een psychiatrische instelling.”
Nu gaat het beter met hem, al moet hij wel opnieuw op zoek naar een nieuwe woning. “Dit is slechts een tijdelijke oplossing, ik mag hier drie maanden verblijven, maar moet tegelijkertijd op zoek naar een nieuw huurhuis. Dat is met de huidige woningmarkt geen evidentie, hopelijk komt er nog een oplossing uit de bus”, vertelt Gregory terwijl hij zijn lijst met reeds gecontacteerde eigenaars van huurwoningen toont.
Tot overmaat van ramp moesten hij en zijn gezin afscheid nemen van hun hondje. Het dier was al meer dan vijf jaar bij hen en zowel hij als zijn voormalige partner zagen Diva als een extra gezinslid.
Beschermend
“Toen mijn ex opnieuw zwanger was, gedroeg het dier zich erg beschermend. Zij en mijn ex waren twee handen op een buik. Ook voor mij was Diva een enorme steun. Ze volgde me overal, was dolblij als ze me terugzag als ik even weg moest en sliep bij me in bed. De kinderen waren eveneens erg gehecht aan het dier, maar toch moesten we afscheid nemen”, vertelt hij. Gregory haalt prompt een kader met foto’s van het dier uit. “Hier zie je hoe ze bij me op bed sprong wanneer ik ging slapen”, lacht hij. “Een hond is socialer dan mensen en zal je nooit bedriegen. Ik wil graag opnieuw een hondje uit een asiel wanneer dat zou mogen. Als je ze goed opvoedt, doen ze niemand kwaad.”
Aangezien hij en zijn ex elk een noodwoning van het OCMW van Beernem kregen toegewezen, moesten ze de opgelegde regels volgen. In zijn geval was het niet toegelaten om een hond mee te nemen. Anderzijds liet de eigenaar van het huis, de man van wie het OCMW de woning huurt, weten dat Gregory de hond gerust mocht meenemen. “Hij vroeg me natuurlijk wel om eventuele extra schade door de hond te compenseren, dat is logisch. Maar eigenlijk had de man er niets op tegen dat ik Diva zou meenemen.”
“De eigenaar van de woning maakte nochtans geen bezwaar tegen mijn hondje”
Toen hij verhaal ging halen bij het OCMW, liet de dienst weten dat Gregory de opgelegde regels moest volgen. “Ik begrijp dat ik me aan bepaalde zaken moet houden. Ik ben al erg blij met de kans die ze me geven, vandaar dat ik het dier terugbracht naar een asiel. Maar mijn hond was als een kind, die zou hier niets of niemand kwaad doen.”
Toen Gregory verhaal ging halen bij het kabinet van de Beernemse burgemeester, lieten zij weten dat ze zich neerlegden bij de beslissing van het OCMW. “Ik heb dus nog geprobeerd om het dier terug te halen, maar het is me niet gelukt. Het asiel zoekt nu een nieuw baasje voor Diva. Bij het OCMW zeiden ze nog dat het ‘maar om een hond ging’ en dat ik dat wel te boven zou komen. Maar voor mij, de kinderen en mijn ex was Diva een enorme steun. Ik mis haar nog steeds heel erg.”
Reactie burgemeester
Het OCMW van Beernem reageerde bij monde van burgemeester Jos Sypré (CD&V) op de zaak. Volgens hen is er bij alle woningen van het OCMW een algemene bepaling die het houden van huisdieren verbiedt. “De gemeente steekt haar nek uit om die man de nodige hulp te bieden, verder kunnen we helaas niet helpen en volgen we de regels”, vertelt hij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
