Een festival: het lijkt wel iets van een ander tijdperk. Het is moeilijk voor te stellen dat we ooit weer lijf aan lijf staan en elkaars adem inhaleren.
Ik kwam er het dichtst bij in oktober, toen het concert van Eefje de Visser in Depart in Kortrijk toch doorging. Tot onze verbazing zaten we er schouder aan knie, wat de Nederlandse zangeres de reactie ontlokte: “Nou, dit lijkt bijna als normaal.” Het concert was fantastisch, maar nadien was het wel gedaan met de pret, en mocht er zelfs geen gemeenteraad meer plaatsvinden in die grote zaal.
Festivals gaan dan wel door in openlucht maar laat ons eerlijk zijn: zo’n krioelende mensenmassa met een pint teveel op is de ideale biotoop voor een virus. Het verbaast dan ook dat er überhaupt nog wordt nagedacht over een festivalzomer. De wens lijkt hier de vader van de gedachte.
En dat weten ze ook bij Grensrock. Dat festival in Menen gaat als eerste voor de bijl. Het is bang afwachten wat de andere festivals doen. In Nederland is men al festivals naar het iets zekerdere september aan het verschuiven.
Ook is men er dit en volgend weekend bezig met testevenementen. Proefkonijnen die negatief getest zijn op corona, mogen naar een soort kleinschalig festival, de ene groep met en de andere groep zonder mondkapjes. De ene groep met veel bewegingsvrijheid, de andere zonder.
Hiermee willen ze onderzoeken wat de knelpunten zijn op een festival. Waar komen bezoekers elkaar tegen en hoe lang komen ze met elkaar in contact? En hoe is deze drukte te vermijden? Het doel is dus om te onderzoeken hoe het mogelijk is om op een veilige manier weer festivals te kunnen organiseren in coronatijd.
Echte muziekliefhebbers zullen zo misschien in alle veiligheid naar hun favoriete band kunnen luisteren, wat goed is voor hun moraal. Maar voor veel anderen hoort die gezellige drukte net bij de beleving. En is een festivalversie waar je voorzichtig moet zijn als salami zonder look: goed geprobeerd.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
