Godelieve Voet (106) raakte vorig najaar besmet met het coronavirus tijdens een uitbraak in een Iepers rusthuis. Haar familie moest afscheid nemen, maar de kranige dame maakte een wonderbaarlijk herstel door op de afdeling intensieve zorg. Ze voelt zich nu zelfs goed genoeg om het rusthuis na vier jaar te verlaten en opnieuw zelfstandig te wonen vlakbij haar kleinzoon.
“Moh, dag Godelieve!” De plaatselijke postbode begroet de inmiddels bekende vrouw van 106 tijdens een wandeling bij haar woning. “Mémé is de talk of the town , want ze woonde twintig jaar in Lo-Reninge tot ze vier jaar geleden naar een Iepers rusthuis vertrok”, vertelt kleinzoon Danny Cool. “Ze had waanbeelden tijdens een zware crisis, maar maakte enkele maanden later een geestelijk herstel door.”
Godelieve greep deze tweede kans om nog zo veel mogelijk te doen: een eerste ballonvaart boven haar geboortestreek, een Lourdesbedevaart met bisschop Lode Aerts en zelfs een parachutesprong, die gefilmd werd voor het Eén-programma ‘Vandaag over een jaar’. “Helaas, een jaar na die parachutesprong sloeg het noodlot toe: corona en die uitbraak in haar rusthuis”, zegt Danny. “Mémé was een van de eerste besmette bewoners en vertoefde anderhalve week tussen hemel en aarde.”
Eigen baas
“Ik voelde me zweven, maar kwam erdoor, drie dagen voor mijn verjaardag. Ik wou nog eens verjaren hé”, grapt Godelieve. “Ze krijgen me nog niet, want ik kan nog een beetje verder hier, in mijn huisje in Reninge. Ik had nooit gedacht dat ik zo oud zou worden en al zeker niet dat ik het rusthuis ooit weer zou verlaten.”
“Haar vertrek uit het rusthuis is voor ons een van de weinige positieve gevolgen van corona”
Na haar ziekenhuisopname en een maandje in een herstelverblijf aan de kust keerde Godelieve terug naar het rusthuis. “Maar dat ging niet meer: ze moest haar 106de verjaardag in quarantaine doorbrengen en had al maanden geen familie gezien behalve mij, haar mantelzorger”, aldus Danny.
“Mentaal werd het alsmaar moeilijker. Ze dacht op een bepaald moment dat de familie haar niet meer wou bezoeken. Ik zocht en vond een woning op enkele kilometers van mijn deur om haar eindelijk weer wat meer vrijheid te gunnen. Ze verhuisde vlak na de toediening van haar tweede vaccin. In een eigen woning is ze weer haar eigen baas: eens uitslapen, eten wat ze wil, een wandeling buiten, boodschappen doen. Haar vertrek uit het rusthuis is voor ons een van de weinige positieve gevolgen van corona: we hebben plots onze mémé terug.”
Straffe madam
De familie van twee kinderen, drie kleinkinderen en zes achterkleinkinderen gaat Godelieve geregeld bezoeken en neemt haar mee op uitstapjes. “We hebben spannende tijden beleefd toen ze in het ziekenhuis lag”, getuigt achterkleindochter Sarah Cool (14). “Nu kan ik haar eindelijk weer bezoeken en zelfs meenemen naar de manege. Ze aait graag mijn pony Noverick. Mémé is een straffe madam, ik had nooit durven dromen dat ik dit nog zou mogen doen met haar.”
“Ik voel me één met dit dier en Sarah”, geniet Godelieve. “Wat ben ik blij dat ik mijn familie weer zoveel kan zien. Gelukkig hield ik amper iets over aan corona. Een oude zoals ik kan tegen een stootje. Ik kijk ernaar uit om later dit jaar nog eens naar Lourdes te gaan, en naar Normandië, waar mijn oudste neef van 91 woont. Ik voel me nog goed en geniet met volle teugen, want van vandaag op morgen kan het voorbij zijn.” (Thijs Pattyn)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
