Corona gooide ook hier roet in het eten, maar op zaterdag 11 juni is er eindelijk nog eens het tweejaarlijkse feest van de Gilde der Erepoorters. Daarbij huldigen ze elf eredekens, Roeselarenaars die zich extra verdienstelijk maakten. We zetten ze in de aanloop naar het feest in de kijker.
Geert Messiaen (75) is geboren 1947, “een goed wijnjaar”, vult hij aan. En dat typeert hem, want hij houdt van het bruisende Roeselare, waar hij graag onder de mensen komt.
Het professionele leven van Geert splitst zich op in de politieke wereld en zijn sociaal engagement. “Ik zetelde 30 jaar in de Roeselaarse gemeenteraad, waarvan acht jaar als schepen, en ik was vier jaar fractieleider in de provincieraad.” Na zijn studies Rechten en enkele jaren aan de balie, belandde hij bij de Liberale Mutualiteit. Daar schopte hij het tot secretaris-generaal en dat bleef hij tot zijn pensioen in juli 2019. “Elke dag, 42 jaar lang, pendelde ik tussen Roeselare en Brussel. Geloof me, ik heb veel gezien en meegemaakt!”
Met pensioen gaan, was niet simpel en zelfs nu kan hij het werken niet laten. Hij schrijft veel en in zijn meest recente boek ‘Oud, niet ‘out’, maar goud!’ pleit hij voor een waardige plaats voor ouderen in de maatschappij. “Tijdens de coronacrisis kwamen heel wat schrijnende verhalen naar buiten over de manier waarop ouderen behandeld worden. Daar wilde ik iets mee doen.”
Vaderlandslievend
De vrije tijd die Geert rest, spendeert hij in het liefhebbersvoetbal, de ouderenvereniging Vief en de Roeselaarse Minivoetbalclub. Van die laatste is hij al 36 jaar voorzitter.” In 2022 bestaan we 50 jaar en ik diende een aanvraag in om erkend te worden als koninklijke vereniging. Als trekker van de Verbroedering van de Vaderlandslievende verenigingen betekent dit veel voor mij, want ik ben een echte Belg.”
Voor Geert staat Roeselare synoniem met een levende, bruisende stad. “Roeselare is eigenlijk te klein om groot te zijn en te groot om klein te zijn”, lacht hij. “Dat heeft zijn voordelen, maar een gezond evenwicht vinden tussen werk, wonen en verkeer is niet altijd evident. Voorts houd ik van de kleinschaligheid in de stad. Zo sponsor ik al vele jaren de vinkenzetting. Dat is tof, bij de mensen zijn, een pintje drinken…”
De erkenning als eredeken betekent veel voor Geert. “Ik was tot tranen toe bewogen, echt! Ik spaar al mijn medailles en eretekens, ik vind dat écht een blijk van appreciatie. Je mag nog zoveel gepresteerd hebben in je leven, zo’n schouderklopje doet altijd deugd.”
Nathalie Muylle (53) is niet alleen schepen in Roeselare, ze is ook al 18 jaar federaal parlementslid. Ze is geboren in Roeselare, maar op haar 18de sloeg ze haar vleugels uit. Ze ging Pol & Soc studeren in Leuven en na haar studies verhuisde ze naar het Antwerpse waar ze werkte bij de warenhuisketen GB en KBC.
“Ik had nooit ambities om me politiek te engageren”, vertelt ze. “Toen mijn man en ik in 1996 terugkeerden naar Roeselare, zocht de toenmalige CVP, nu CD&V, nieuwe gezichten en ze spraken mij aan.” Nathalie werd afdelingsvoorzitter van CVP Roeselare en sinds 2003 zetelt ze in het Federaal Parlement. “Mijn focus daar ligt vooral op Volksgezondheid. In Roeselare, waar ik schepen ben sinds 2010, sta ik in voor Stedebouw en stadsontwikkeling, maar ook Onderwijs is een heel fijne verantwoordelijkheid. Je werkt met jonge mensen, met de toekomst, en dat is heel fijn!”
Samenloop van het leven
De carrière van Nathalie Muylle is een samenloop van het leven: op het juiste moment, op de juiste plaats zijn. “Ik was nooit gedreven door postjes of ambitie en dat maakt me wel onthecht”, weet ze. “Ik was dan ook heel dankbaar toen ik in 2019 de kans kreeg om federaal minister te worden.”
Er is een groot verschil tussen de stad van Nathalies kindertijd en het huidige Roeselare. “De stad is enorm geëvolueerd”, vertelt ze. “Ik noem Roeselare altijd de ‘nobele onbekende van Vlaanderen’. Wij zijn een hele dynamische en innovatieve stad, maar de rest van Vlaanderen ziet dat nog niet genoeg. We mogen best wat meer uitpakken met onze troeven!”
Op maat van Roeselare
De plek waar Nathalie het liefst naartoe gaat, is Trax. “Daarvoor maak ik graag een ommetje met de fiets”, lacht ze. “Niet enkel het gebouw springt in het oog, maar de hele omgeving vervult me met trots. Dit is echt een grootstedelijke project, maar dan op maat van Roeselare. Er is altijd leven in de brouwerij, we hebben meer van die plaatsen nodig!”
“Ik ben niet de persoon van titels en tekens, maar deze erkenning is een hele fijne appreciatie. Ik ben de eerste vrouwelijke federale minister uit Roeselare en het feit dat men me voor die bijdrage aan het maatschappelijk leven wil bedanken, maakt me wel fier.”
Erkenning voor het hele team
Francis Verstraete (54) is ceo van Verstraete. team. Dit bouw- en houtbedrijf is al meer dan 200 jaar een begrip in Roeselare en omgeving. Francis: “Mijn voorouders waren kerkbouwers. Ze bouwden en renoveerden meer dan 50 kerken, waaronder de kathedraal van Antwerpen.” De lijst met verwezenlijking is indrukwekkend. “We schrokken er zelf van toen we in 2020 de geschiedenis oprakelden.”
Intussen staat de vijfde generatie Verstraete aan het roer en nog steeds zijn ze fier op het familiale karakter van het bedrijf. “We tellen een honderdtal medewerkers en iedereen kent elkaar bij naam.” Of er ook een zesde generatie komt? “Mijn zoon en dochter werken in de bouw en vastgoed, maar niet in het bedrijf. Zo ervaren ze hoe het eraan toe gaat, de rest zien we later wel.”
Francis is ceo sinds 2018 en onder zijn impuls evolueerde het bedrijf van een traditioneel bouw- en houtbedrijf naar een dynamisch team. Naast bouw en hout, telt het bedrijf een afdeling Immo en Zorg. “Ook innovatie is belangrijk. Er verandert veel in deze sector en we moeten inspelen op de noden van onze klanten. Zo ontwikkelden we HelloHelp, een communicatie-app die we integreren in onze nieuwste appartementen.”
Nergens beter dan thuis
Roeselare betekent veel voor Verstraete. team en vice versa. “Wij zijn heel fier dat we mochten en mogen meewerken aan heel wat prachtige gebouwen in de stad. We realiseerden onder andere de Sint-Petrus en Pauluskerk (1924) in Rumbeke, het Arsenaal (1902), waar nu Koers zit, de serviceflats van het Binnenhof (2012) en recent nog de herconditionering van de Hanekop aan de Kop van de Vaart.” Omgekeerd krijgt het bedrijf ook veel terug van de stad. “In Roeselare vinden we veel gelijkgezinde ondernemers en die werklust wordt geroemd in heel Vlaanderen. Roeselare is wel degelijk het échte hart van West-Vlaanderen.”
Francis twijfelde niet lang over zijn favoriete plek: “Gewoon bij mij thuis! Na een dag werken, vind ik het telkens weer zalig thuiskomen in Rumbeke.” De huldiging als eredeken vindt hij dan ook een hele eer. “We investeren graag in Roeselare en geven de stad met plezier mee vorm. Dit is niet enkel een erkenning voor mij, maar voor het hele team en dat maakt me blij!”
