Maureen Vancoillie (62) was op 1 maart exact 40 jaar in dienst als vroedvrouw in de Sint-Jozefskliniek in Izegem. Ze hielp bij duizenden bevallingen en zag haar job evolueren. “Vandaag had ik een dagje vrijaf genomen, de collega’s zijn bij mij komen ontbijten.”
Maar ondertussen was er ook op Facebook een berichtje gelost. “Ik zit zelf niet op Facebook, maar ik hoor dat het al gretig gedeeld wordt”, zegt ze net voor de middag aan de telefoon. “De laatste collega’s die kwamen ontbijten zijn net de deur uit. Het was gezellig”, klinkt het dankbaar.
“Iedereen kent mij als de vroedvrouw met de lange vlecht”
Maureen Vancoillie is uit Ingelmunster afkomstig. “Maar toen ik hier kwam werken, was dichtbij het ziekenhuis wonen een voorwaarde. We werden toen vaak ook ‘s nachts opgeroepen om te helpen bij een bevalling. Vroeger bestond onze equipe uit vroedvrouwen en kinderverzorgsters, nu zijn dat enkel vroedvrouwen. We zijn met een groep van een 20-tal, ja allemaal dames. Enkel bij de gynaecologen en kinderartsen zitten er mannen. Ik ben de oudste van het gezelschap, maar een andere collega die de vaste nacht deed mag straks ook met pensioen.”
Drie zonen
Want Maureen is ook aan haar laatste maanden bezig. “Ik mag met brugpensioen, ik word eind dit jaar 63 jaar. Ik studeerde in Kortrijk, twee jaar verpleegkunde en dan een specialisatiejaar vroedkunde. In die tijd waren er meer vroedvrouwen dan er vacante plaatsen beschikbaar waren. Ik heb ook enkele maanden moeten gaan stempelen en werkte ook zeven maanden in Moeskroen. De mensen spraken er uiteraard Frans, het personeel was er haast allemaal Vlaams.”
“Vroeger mocht de mama na een keizersnede 12 tot 14 dagen blijven, nu zijn ze al na vijf dagen opnieuw naar huis”
Maar op 1 maart 1983 kon ze dus aan de slag in de Sint-Jozefskliniek, waarvan de materniteit tot ver buiten de stadsgrenzen een goede naam heeft. “We zijn ook altijd klein en familiaal gebleven, dat is toch een andere aanpak. Uiteraard is er in al die jaren veel veranderd, vroeger verliep alles veel natuurlijk, nu zijn er al heel wat machines en monitors. De mensen bleven hier vroeger ook langer. Bij een bevalling mocht je negen dagen blijven, nu zijn dat nog drie nachten. Bij een keizersnede was dat vroeger 12 tot 14 dagen, nu nog vijf.”
Het aantal bevallingen waarbij Maureen present was, dat kan ze met de beste wil van de wereld niet inschatten. “Het zijn er duizenden… Maar ik kan er zeker geen exact getal op plakken.” Maureen en haar man Thierry Leperre, die in de Europalaan wonen, hebben drie zonen. “Mijn oudste zoon heeft ook drie zonen, de tweede in de rij een zoon en een dochter, de jongste heeft nog geen kinderen. Mijn kinderen zagen allemaal het levenslicht in Izegem en ondertussen ook al mijn vijf kleinkinderen. Bij drie van hen was ik van dienst, bij de andere twee mocht ik ook de bevalling bijwonen. Dat zijn eigenlijk de mooiste momenten uit je carrière.”
Vrijwilligerswerk
Eind dit jaar – per 1 november – mag Maureen met pensioen. “Net als mijn man, hij werkt nog iets langer door zodat we samen met pensioen mogen. Maar daarna zal ik me zeker niet vervelen. Ik ben ook vrijwilliger bij diverse organisaties, deze week is het wek van de vrijwilliger en vandaag 1 maart bovendien ook complimentendag. Ik mag straks een kopje koffie gaan drinken als bedanking. Ik ben ook lid van de kernwerking van Femma, ik zal genoeg te doen hebben.”
Nog dit. Maureen staat ook bekend als de vroedvrouw met de lange vlecht. “Dat is zowat mijn handelsmerk, ik heb die ook al 40 jaar. Als mensen mijn naam niet kenden of herinnerden, dan werd er altijd naar mijn lange haarvlecht verwezen. Ik heb die ondertussen al enkele keren afgeknipt en geschonken aan Think Pink, maar ik liet die ook telkens opnieuw groeien.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
