“Hallo, ‘t is Dokter Knuffel.” Met een stethoscoop rond de nek en onder de arm een verbanddoos, gaat beroepsclown Line Van Wassenhoven (46) een keer per maand aankloppen bij de kinderkamers van het AZ Sint-Lucas. Ze brengt bij de knuffels van de kindjes pleisters aan, geeft infuzen en geneest vervelende oorschimmels. “De meerwaarde van dit initiatief is dat dit niet alleen voor de hele kleintjes is.”
Lio (5) ligt er voor trommelvliesbuisjes, maar vandaag gaat haar beste vriend Mickey in het ziekenhuis met al de aandacht lopen. “Oei, een schimmel op de oren”, glimlacht mama Lynn Verrecas (34). “Schattig hoe Lio opfleurde toen Dokter Knuffel binnenkwam. Plots had ze nergens pijn meer.”
Dokter Knuffel heet in het dagelijkse leven gewoon Line Van Wassenhoven. Na een carrière als ziekenhuisclown richtte ze in 2010 Het Clownshuis op. “De meerwaarde van Dokter Knuffel, is dat dit niet alleen voor de hele kleintjes is. De taal speelt meer een rol, de fantasie wordt extra gestimuleerd”, legt ze uit.
Of ze haar niet een beetje een rare dokter vinden? “Die stethoscoop rond mijn nek is een vrijgeleide: dat kán toch alleen maar een dokter zijn?” lacht Line. “Maar ik ben inderdaad geen echte dokter hoor. Ik heb niet echt twintig jaar gestudeerd.” (knipoogt)
Bleke eend
Knuffels met een platkop, oortjes die wat te veel naar voor of naar achter staan, een gebroken poot: Dokter Knuffel is van alle markten thuis. “Daarnet nog bloed gegeven aan een eend die er wat bleekjes uitzag. En winderigheid werkt ook altijd”, knipoogt Line. De kinderen zijn niet langer patiënt, maar worden gepromoveerd tot assistent. “Het spannende is dat er achter elke deur een ander verhaal zit. En dat je op voorhand nooit weet wat ze gaan verzinnen”, klinkt het.
“Eenmaal Dokter Knuffel gepasseerd is, zien de kinderen het weer wat rooskleuriger in”
Ook de iets oudere assistenten werken volgend Line goed mee. “Zestien, zeventien jaar soms: een leeftijd waarvan je het misschien niet zou verwachten, maar ze gaan er verbazend goed in mee. Het maakt op zich eigenlijk ook helemaal niet uit hoe oud ze zijn, hé. Eenmaal Dokter Knuffel gepasseerd is, zien ze het allemaal weer wat rooskleuriger in. Ziekenhuizen zijn nu eenmaal niet de leukste omgeving voor kinderen, en van zodra ik de kamer binnenstap ligt de focus eventjes niet meer op hen. Ik ben er voor die zieke knuffel.”
Noodknuffels
Ook voor kinderen zonder teddybeer weet Line overigens wel raad: ze heeft altijd een paar noodknuffels in haar koffer zitten. “Want af en toe wordt er hier ook weleens eentje geboren of geadopteerd”, toont ze. “En ik probeer ook de ouders zoveel mogelijk in het verhaaltje te betrekken. Goed in de gaten houden dat ze ‘m niet in de wasmachine draaien, hé, zeg ik dan tegen het zieke kind. Dat schept meteen een band – zeker wanneer blijkt dat hun favoriete knuffelbeest effectief al eens in ‘t wasmasjien beland was”, glimlacht Line.
Ijsbrekers
“En waarom knuffelbeesten? Als er hier op de kinderafdeling één iets is wat je op elke kamer terugvindt, dan is het wel zo’n lief zacht harig ding”, lacht Line. “Voor kinderen die in het ziekenhuis verblijven zijn ze die veilige, vertrouwde link met thuis, en het dankbare aan knuffels is ook, dat ze dikwijls al heel lang meegaan en dus altijd wel ergens een pootje of een oogje mankeren. Daar kan je als dokter mee aan de slag – die lieve, tijdloze knuffelbeer geeft mij bij het binnenkomen meteen een goeie opening. ’t Is een soort go-between, de ideale ijsbreker.”
Op de pediatrie kijken ze uit naar Line haar komst. “Er komen enorm veel positieve reacties van de ouders”, zegt personeelsmedewerker Caroline Rogiers. “Maar zelfs zonder haar bezig te zien, vinden wij het al zo leuk om Line te horen op de kamer.”
Het Clownshuis zit nu ook op TikTok. “Ik probeer een zo toegankelijk mogelijke clown te zijn.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
