Het Zedelgemse woonzorgcentrum Klaverveld koppelt nieuwkomers die zich als vrijwilliger inzetten aan senioren die graag wat meer aandacht willen. Een prille maar beloftevolle vorm van samenleven en -werken die naar aanleiding van de Week van de Vrijwilliger, van zaterdag 1 tot en met zondag 9 maart, in de kijker wordt gezet. Minister Hilde Crevits stelde dit bijzonder project voor.
De voorbije week stelde Vlaams minister van Integratie & Inburgering Hilde Crevits een bijzonder project voor in woonzorgcentrum Klaverveld in Zedelgem. Daar krijgt het medewerkersteam bij bepaalde activiteiten een helpende hand van vrijwilligers die nieuw zijn in ons land. Ze gaan mee wandelen met de senioren, slaan een praatje met hen of organiseren een workshop. Een win-win situatie voor alle partijen, luidt het daar: het personeel kan focussen op hun kerntaak, de bewoners krijgen meer aandacht, en de nieuwkomers de kans om contact te maken en Nederlands te oefenen.
“Ik roep zorgsector op om de deuren open te gooien en dit potentieel aan helpende handen aan te boren”
Het project Klaverveld kadert in het participatietraject dat veel nieuwkomers in ons land doorlopen en dat op zich deel uitmaakt van het inburgeringstraject, met als doel hen zelfredzaam te maken in onze samenleving, Nederlands te leren en te begeleiden in hun zoektocht naar werk. Het participatietraject geeft hen de kans om een sociaal netwerk op te bouwen en meteen ook een kans om het Nederlands te oefenen. Het zijn de steden en gemeenten die hiertoe een aanbod uitwerken, dat diverse vormen kan aannemen: zo kunnen nieuwkomers er voor kiezen om met een buddy op stap te gaan, zich inschrijven voor een cursus, deelnemen aan de activiteiten van lokale (sport)verenigingen, vrijwilligerswerk te doen.
Allemaal mensen
In West-Vlaanderen kozen de voorbije twee jaar 383 inburgeraars voor vrijwilligerswerk, dat is het hoogste van alle provincies. Zo ook de Thaïse Kanisa (53) die sinds goed een jaar in Torhout woont. Ze heeft zopas haar participatietraject van 40 uur in Klaverveld afgerond, en gaat binnenkort aan de slag in de keuken van AZ Delta in Torhout. “Ik ging hier vooral wandelen met senioren”, vertelt ze. “Ik heb altijd al graag gezorgd voor anderen, dat deed ik ook in Thailand. Het maakt mij niets uit wie je bent of uit welk land je komt, we zijn allemaal mensen en hebben elkaar nodig. België is mijn tweede thuisland, maar ik mis mijn familie wel. In de ouderen met wie ik hier contact maak, zie ik als het ware mijn eigen ouders terug en lijkt het ook een beetje alsof ik voor hen kan zorgen.” (lees verder onder de foto)
Voor Issam (26) is het dan weer zijn eerste dag als vrijwilliger in het woonzorgcentrum. De jongeman kwam acht maanden geleden uit Palestina in ons land terecht en trekt zich al aardig uit de slag in het Nederlands. “Ik vind het belangrijk om iets te kunnen dóen”, meent hij. “Hier een handje toesteken en contact maken met de mensen geeft me niet alleen de kans om de taal verder te oefenen en de cultuur beter te leren begrijpen, maar ook om me nuttig te maken. En dat vind ik minstens even belangrijk.” Op de vraag van minister Crevits of Issam ook een mondje West-Vlaams denkt op te steken, antwoordde hij alvast met een gevat oe is ‘t?.
Wereld verruimen
De bewoners van het woonzorgcentrum staan open voor de samenwerking. “Het valt me op hoe goed deze vrijwilligers hun best doen om Nederlands te spreken”, aldus Lut die jarenlang directrice van een school nabij Kinshasa was. “Als zij die stap zetten, dan vind ik dat wij ook een stap in hun richting moeten zetten. We moeten proberen om met met elkaar te praten”, vindt ze. Of dat altijd even goed lukt? “Het vraagt soms wat moeite, ja. Maar ook als het wat stroef gaat, stel ik vragen, gelijk welke, en je zal zien dat het ijs dan altijd wel breekt. Bovendien hebben we er zelf deugd van: op onze leeftijd wordt de wereld erg klein. Zij geven ons, door te vertellen over hun leven, weer een ruimer idee van wat er allemaal gebeurt daarbuiten.” (lees verder onder de FB-post)
Minister Crevits wil deze vorm van inburgering verder uitrollen: “Ik ben er van overtuigd dat de klas niet de enige plek is om een taal te leren, dat doen mensen vooral ook door met elkaar te spreken. Ik merk dat veel nieuwkomers echt wel willen helpen. Hen inschakelen in bijvoorbeeld woonzorgcentra, waar bewoners soms snakken naar wat tijd en aandacht, is voor alle partijen positief. Ik doe dan ook een warme oproep naar de hele zorgsector maar ook naar het verenigingsleven om de deuren open te gooien en dit potentieel aan helpende handen aan te boren.”
Meer info op www.ikdoemee.be
