Bakkerij Kurt en Sylvie in Beveren is nu al dik vier maanden dicht, maar thuis in de Populierstraat in Roeselare werkt Kurt verder aan zijn herstel. “We hopen zo snel mogelijk weer open te gaan. Het herstel verloopt sneller dan verhoopt en ik wil graag ook aan het werk.”
Bakkerij Kurt & Sylvie is al sinds medio 2012 een begrip in de Schoolstraat in Beveren. Kurt Nyffels (44), uit Meulebeke afkomstig, en Sylvie Verbeure (44) uit Schuiferskapelle namen toen de bakkerij van Dirk Billiet over. “Ik had daarvoor al 13 jaar bij verschillende bakkers gewerkt”, duidt Kurt. Sylvie is kapster van opleiding, werkte in de verkoop en wierp zich meteen in de winkel ook op als gezicht van de zaak. “Na al die jaren weten veel klanten vaak niet hoe ik er uit zie. Ik zit altijd achteraan, kom zelden in de winkel behalve ‘s avonds”, zegt Kurt.
verkiezingsdag
Het koppel kon in 12 jaar tijd de zaak uitbouwen tot een druk beklante zaak. Tot op zondag 13 oktober het noodlot toesloeg. “Het waren gemeenteraadsverkiezingen, ik weet nog op wie ik gestemd heb, maar daarna volgt het zwarte gat.”
Die dag was het gezin Kurt en Sylvie zijn de ouders van Yana (19) en Xander (17) iets uit gaan eten en bij thuiskomst ging het fout. “We zagen hem onwel worden en Yana en ik konden hem opvangen, maar we merkten ook meteen dat het er niet goed uit zag”, doet Sylvie het relaas.
De hulpdiensten werden gealarmeerd en Geert Verbeure, de schoonvader van Kurt, kwam ook ter plaatse. “Ik wil hem via deze weg nog eens bedanken, want hij heeft de reanimatiepogingen die via de telefoon werden door gebrieft in goede banen geleid”, verwoordt Kurt.
(lees verder onder foto)
Maar niettemin zag het er ook heel slecht uit. “Kurt heeft eigenlijk een hartstilstand én een hartinfarct gedaan. In totaal is hij ook een uur en een kwartier klinisch dood geweest. Men gaf ons ook weinig hoop, gezien de ernst van de situatie. Men heeft toen ook onmiddellijk een stent geplaatst in een dicht geslibde ader, maar voor hetzelfde geld konden ze met de boodschap komen dat hij het niet gehaald had. Ze hielden Kurt ook in coma. We wisten ook niet hoe hij daar uit zou komen… Gaat hij nog wakker worden, zal hij ons herkennen, zou hij verlamd zijn, wat zou hij nog kunnen… Je vraagt je zo’n dingen af. De eerste uren en dagen zaten we vooral met veel vragen. Met de familie zijn we afwisselend bij hem gebleven, na vier dagen besloten ze hem uit de coma te halen. De eerste keer ging dat gepaard met twee epilepsie-aanvallen, een tweede poging lukte beter.”
Positieve instelling
Gewoon eten was in het begin niet mogelijk, ook zijn linkerarm en hand gebruiken was moeilijk, maar de vechter in Kurt kwam ook meteen naar boven. “Ik ben een positief iemand, ik wil altijd vooruit. Toen ik de eerste keer weer moest stappen, wilde ik niet stoppen. Uiteindelijk ben ik 16 dagen in het ziekenhuis geweest, waarvan tien op intensieve zorgen. En ik heb er ook uitstekende zorgen genoten.”
(lees verder onder foto)
Daarna kon hij naar huis. “Ik ben ook thuis om voor hem te zorgen, maar hij maakte snel vorderingen”, gaat Sylvie verder. En daar zit zijn karakter ook voor iets tussen. “Ik ga nu vaak wandelen en fietsen. Ik wil ook opnieuw aan het werk, zo snel mogelijk het liefst. Een datum gaan we daar nu niet op kleven, omdat er altijd wel nog iets kan mislopen. Er is nu op 6 februari een defibrillator ingebracht, die fungeert als pacemaker en als reddingsboei mocht er opnieuw iets mis gaan. Maar dat moet zijn tijd hebben om in te groeien. Anders waren we misschien alweer open. De specialist raadde me aan misschien ander werk te zoeken, maar we hebben een zelfstandige zaak. Er lopen nog leningen en je wil die zaak ook verder zetten. Zeker ook op onze leeftijd. De dokter begreep dat ook.”
“Vanaf 1 juli komt onze zoon Xander, die voor bakker studeert, ook mee helpen in de zaak”
En er speelt ook nog een andere factor mee, zoon Xander zit in zijn laatste jaar in Ter Groene Poorte en studeert af als bakker. Hij mag nu vijf weken op stage naar Parijs. “Op 1 juli komt hij in de zaak. Tot dan zal ik het nog in mijn eentje moeten doen, daarna krijg ik dus hulp. Ik zal in eerste instantie zelf moeten ervaren hoe ik me voel uiteraard. Ik heb het gewend om hard te werken, vroeger tot wel 70 of 80 uur per week. Ik zal me nu ook niet forceren, maar ik ben niets anders gewend geweest dan het te doen met weinig slaap.”
Band met de klanten
Kurt en Sylvie kregen ook heel wat bemoedigende berichtjes van de klanten. “Dat doet echt waar deugd. Zo zie je dat je ook een band heb opgebouwd met die mensen. Zelf ben ik ook erg sociaal, ik bied ook graag een luisterend oor als iemand eens iets kwijt moet. En je ziet dat je op de duur zo toch een zeker verbondenheid krijgt met de klanten. Ik moet over Kurt natuurlijk altijd hetzelfde vertellen, daarom ook dat ik op sociale media soms iets post. Dan zijn de mensen meteen mee met de juiste versie van de feiten. Want je hoort wel vaker iets: Kurt was dood of we hadden de bakkerij al verkocht. Dat is zeker niet de bedoeling, we gaan dus door.”
