Liesbeth (40) lijdt al sinds haar 19de aan diabetes: “Diagnose kwam zwaar aan, maar ik maakte er positief verhaal van”

Liesbeth is nu mama van een zoon (16) en dochter (13). “De omgeving is superbelangrijk voor iemand met diabetes type 1, want het heeft een grote invloed op je dagelijkse leven.” © gf
Redactie KW

Naar aanleiding van Wereld Diabetes Dag op 14 november vertelt Liesbeth Martens uit Varsenare bij Jabbeke haar verhaal. Op haar 19de kreeg te horen dat ze aan diabetes type 1 lijdt. In het begin wou ze de ziekte negeren, maar dankzij de gesprekken met lotgenoten werd het eenvoudiger om er een positief verhaal van te maken. “De diagnose kwam mentaal heel zwaar aan, want ik besefte dat ik voor de rest van mijn leven afhankelijk zal zijn van insuline”, vertelt Liesbeth.

Eén op de twee mensen met diabetes voelt zich mentaal uitgeput. Dat blijkt uit een bevraging van Diabetes Liga bij zo’n 2.000 patiënten en hun familie. De Liga roept op om meer aandacht te besteden aan de vele kopzorgen die de aandoening met zich meebrengt en wil diabetes meer bespreekbaar maken. Ook Liesbeth ondersteunt deze oproep. “Op mijn 19de werd diabetes type 1 vastgesteld bij mij. Ik was 15 kilo vermagerd en ik moest heel veel drinken en plassen. Ik dacht dat mijn vermoeidheid kwam door de zomercursus boekhouden. De huisarts stelde vast dat ik verhoogde glucosewaarden had en diezelfde dag werd ik nog opgenomen in het ziekenhuis.”

Problemen op je werk?

Uiteindelijk koos Liesbeth ervoor om haar hogere studies aan te passen. Ze schakelde over van ‘hotel management’ naar de richting ‘office management’, omdat een nine-to-five job haar een veiliger keuze leek dan de onregelmatige uren in het hotelwezen. Uit de enquête van de Diabetes Liga blijkt bovendien dat bijna drie op de tien bevraagden het gevoel hebben dat hun diabetes hen minder aantrekkelijk maakt op de arbeidsmarkt en dat hun werkgever hen erop zou kunnen afrekenen. “Het is een evenwicht zoeken tussen je vaardigheden en de beperkingen om uiteindelijk een job te vinden die je gelukkig maakt. Persoonlijk heb ik gemerkt dat het helpt als je er ook op de werkvloer openlijk over communiceert en uitleg geeft over de ziekte”, reageert Liesbeth.

“Er was een periode dat ik de ziekte negeerde: ik wilde er zo weinig mogelijk rekening mee houden”

Liesbeth herinnert zich ook dat ze in de eerste fase na de diagnose vrij sterk rebelleerde. “Er kwam zelfs een periode dat ik de ziekte negeerde. Ik nam mijn medicatie, maar ik wou er eigenlijk zo weinig mogelijk rekening mee houden. Ik geef toe dat ik in het begin beschaamd was, omdat er ook heel veel verkeerde informatie de ronde doet over diabetes type 1. Bij mij werd het vastgesteld op mijn 19de, dus mensen dachten dat het aan mijn levensstijl lag door te veel uit te gaan en ongezond te eten. Dat heeft daar niks mee te maken, want het is een auto-immuunziekte. Sinds mijn eerste zwangerschap ben ik overgeschakeld op een insulinepomp met daaraan een sensor gekoppeld. Dat zorgde voor stabielere waarden tegenover de inspuitingen voorheen.”

Afhankelijk van insuline

Liesbeth benadrukt dat het naast de medische begeleiding heel belangrijk was voor haar om met lotgenoten te kunnen spreken over situaties die herkenbaar zijn. “De diagnose komt mentaal heel zwaar aan, want je beseft dat je voor de rest van je leven afhankelijk zal zijn van insuline. Dankzij de Diabetes Liga kwam ik in contact met mensen die mij begrepen en dat maakte het eenvoudiger om er een positief verhaal van te maken. Met de lokale afdeling waarvan ik ook vrijwilliger ben, namen we deel aan het project ‘Start to run met de Brugse Diabetes Liga’ waarbij 21 mensen met diabetes en 10 buddy’s de uitdaging aangingen om samen te trainen en deel te nemen aan de 5 kilometer van Dwars door Brugge. Ik volgde ook de opleiding Patiënt Expert waardoor ik zoals nu openlijk getuig over mijn ziekte.”

Ondertussen is Liesbeth mama geworden van een zoon (16) en dochter (13). “De omgeving is superbelangrijk voor iemand met diabetes type 1, want het heeft een grote invloed op je dagelijkse leven. Als je je gesteund voelt, dan maakt dat zeker een groot verschil. De partner moet begripvol zijn, maar hij of zij mag niet controlerend zijn. Voor ouders en kinderen is dat een moeilijke balans. Mijn partner merkt een grote evolutie in mijn kijk op een gezond leven en ik bewonder hem dat hij daarin meegaat.” (FV)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier