Janis De Zitter (22) strijdt al bijna negen jaar tegen de neurodegeneratieve ziekte van Huntington, die de zenuwcellen in zijn hersenen en spieren aantast. Met zijn variant op de ongeneeslijke ziekte kan je maar tien jaar leven.
Op 14 maart werd hij 22 jaar. Zijn zus Janna (24) lanceerde daarom begin maart een oproep om Janis zo veel mogelijk wenskaarten te sturen. Het resultaat was overweldigend. Het verzorgingscentrum Pamele in Kortrijk ontving er meer dan 1.500, zelfs uit Spanje en Californië, maar daar bleef het niet bij.
Naar aanleiding van de oproep hebben ook bekende Vlamingen als Karen Damen, Jani Kazaltzis en Sven Ornelis een videoboodschap gestuurd met verjaardagswensen. Janis kreeg een gesigneerd truitje van Club Brugge en een T-shirt en pet van Stoffel Vandoorne. Op 18 maart mocht hij meerijden met een rallywagen van Blue Racing Team in Dadizele. De week daarna volgde een meet and greet met Niels Destadsbader en werd Janis ook uitgenodigd voor zijn optreden.
“Het was een verjaardag om nooit meer te vergeten” -mama Annabel Forêt
De hele familie mocht op vrijdag 7 april de opwarming en de match van Club Brugge bijwonen, zijn favoriete voetbalploeg. “Het was een verjaardag om nooit meer te vergeten, waarschijnlijk een van zijn laatste want zijn gezondheid gaat heel snel achteruit”, zegt mama Annabel Forêt (45).
Niet meer stappen
Sinds maart is de toestand van Janis verslechterd. Stappen en alleen eten lukt niet meer. “Zelfstandig drinken kan, mits hij hulp krijgt bij het vastnemen van de beker. Hij kan zijn gewicht stabiel houden door bijvoeding in flesjes”, legt Annabel uit. Na enkele ongelukjes draagt Janis nu ook incontinentieslips. “Hij heeft dus voor alles hulp nodig.”
Janis geniet wel nog van de uitstapjes met verzorgingscentrum Pamele en kijkt op woensdag steevast uit naar het bezoek van zijn familie. “Op vrijdag keert hij huiswaarts, dat willen we zo lang mogelijk zo houden. Het weekend vullen we met bezoekjes van pépé en mémé, zus Janna en Michaël, en veel uitstapjes. Het was een jaar met veel gebeurtenissen, zowel positief als negatief. In het najaar organiseerden we een koekjesactie en hielpen drie studenten van Howest ons met een kerstactie om de onkosten te dekken, want het verzorgingscentrum wordt er niet goedkoper op”, vertelt Annabel.
“Maar we blijven doorgaan, of zoals Janis het zelf zegt: bleven goan! En altijd met een grote glimlach. Wat houdt hij ons daarmee recht. Janis is echt een voorbeeld voor velen. Nooit zagen of klagen, maar doorgaan, hoe hard het leven ook is voor hem.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
