Door chemo je haar afscheren, is allerminst evident. Zeker voor tieners, die een groot belang hechten aan hun uiterlijk. Het overkomt Kolia op zijn zeventiende. Maar hij staat er niet alleen voor: een pak vrienden ging spontaan mee onder de tondeuse. “We staan altijd voor hem klaar”, klinkt het hartverwarmend. Samen sterk en dat werkt, blijkt nu, want Kolia kreeg goed nieuws.
“Leg maar je haar goed voor de foto.” De sfeer blijft prima in de vriendengroep van Kolia Devreker, ondanks zijn onverwachte strijd tegen een zeldzame ziekte. De Ieperling kreeg op zeventienjarige leeftijd de diagnose van het Hodgkin-lymfoom, een vorm van kanker van het lymfesysteem.
“Nachtzweten, spontane koorts, een algemeen slecht gevoel… als jonge gast dacht ik niet meteen het ergste: ‘het zal wel snel overgaan’. Maar die symptomen bleven maandenlang aanhouden”, vertelt Kolia. “Uit een eenvoudige bloedafname bleek iets grondig mis. Dat hoorde ik in de periode van Festival Dranouter. Na verder onderzoek ter hoogte van mijn borst was het zeker: lymfeklierkanker. Zeer weinig mensen kennen iemand, die op zo’n leeftijd kanker meemaakt. Het is vrij uitzonderlijk.”
Positieve ingesteldheid
Toch gaat Kolia er heel volwassen mee om. “Ik blijf positief ingesteld. Het heeft geen zin om veel over te piekeren. Ik mag niet in het verleden blijven en moet proberen verder te gaan. Ik heb weinig keuze.”
De tiener ondergaat nu chemo. “Ik zit nu in de negende week, denk ik. Mijn haar begon plots stevig uit te vallen. Ook daar wou ik niet te veel meer bij stilstaan. Ik had er plots genoeg van en besliste om toch alles af te doen, grappig genoeg tijdens het uitgaan met mijn vrienden in Iepers jeugdontmoetingscentrum JOC. Heel spontaan reageerde een groot deel van de groep om gewoon mee te doen.”
De gezamenlijke scheerbeurt gebeurde de morgen erop bij Kolia thuis. “Met een tondeuse van een vriend. Eerst met vijf. Een zesde deed het later door omstandigheden en misschien volgen er nog. Dat is een enorme steun, al toon ik dat niet altijd. Had ik het alleen gedaan, zou ik die ene zijn in de groep die anders is, de vreemde eend in de bijt. Nu heb ik het gevoel dat ik er niet alleen voor sta. Ik heb vrienden, die er voor mij zijn en zoiets drastisch willen doen. Want dat is niet eenvoudig hé, je haar afdoen. Of wij een weelderige haardos hadden? Absoluut, eigenlijk allemaal (lacht). Elke coupe was verschillende centimeters lang, dus na alle scheerbeurten lag hier heel veel haar op de grond.”
Een van de vrienden, die nu ook pronkt met zijn nieuwe coupe is Gust Sinaeve, ook zeventien en uit Ieper. “We leerden mekaar kennen in het voetbal na mijn ‘transfer’ van Vlamertinge naar KVK Westhoek”, zegt Gust. “Natuurlijk proberen we er met de vrienden extra te zijn voor Kolia. Veel praten, berichtjes sturen en afspreken om momenten te beleven, zoals in het JOC, tijdens matchen van Club Brugge of gewoon samen karten en voetballen. We staan altijd voor hem klaar.”
Deugdoende steun
De nieuwe coupes en andere blijken van steun, doen Kolia zichtbaar deugd. “Opvallend genoeg kan ik mijn normale leven vrij goed verderzetten”, vervolgt hij. “Ik kan de chemo prima verdragen op biochemisch vlak. Op wat vermoeidheid na, ondervind ik geen grote bijwerkingen. Ik blijf naar het Ieperse College gaan, maar volg een aangepast rooster van maximum vier uur les per dag. Ook daar doen ze hun best om zich zo goed mogelijk aan te passen. Het lukt voorlopig. Voetballen in competitie gaat niet meer, maar trainen kan wel nog bij mijn club. Gelukkig, want ik ben een fervente voetballer.”
“Na een recente scan kreeg ik het goede nieuws dat de kanker verdwijnt. Op het einde van de chemotherapie, die een half jaar duurt, hoop ik dat de kanker definitief weg is en blijft. Positief verder.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
