Onze Krak Fiene Verstraete (19) laat haar beperking niks in de weg staan: “Ik wil tonen dat je altijd je dromen moet blijven najagen”

© JOKE COUVREUR
Philippe Verhaest

Heel wat mensen in ons land moeten leven met een zeldzame ziekte, maar dat zoiets je ambities niet in de weg moet staan, bewijst Fiene Verstraete (19) elke dag opnieuw. Door het Complex Regionaal Pijnsyndroom moest de Ingelmunsterse drie jaar haar linkeronderbeen laten amputeren, maar nu geniet weer met volle teugen van het leven. En schopte ze het zelfs tot ambassadeur van LEGO. Fiene is een jonge vrouw met een prothese én een boodschap. “Iedereen moet mensen met een beperking normaal vinden.”

Fiene Verstraete, in 2020 nog tot Krak van Ingelmunster verkozen, staat vandaag met veel goesting in het leven. Een groot contrast met enkele jaren geleden, toen ze nog aan het Complex Regionaal Pijnsyndroom (CRPS) leed.

In 2014 verzwikte ze haar enkel tijdens de balletles en werd de pijn in haar linkerbeen gaandeweg niet te harden. Zelfs het minste zuchtje wind of licht laken kon Fiene niet verdragen.

In 2020 nam ze een drastische, maar erg moedige beslissing: ze liet haar linkerbeen amputeren om van de pijn verlost te zijn. “Die operatie op 10 augustus 2020 was een kantelmoment”, zegt ze nu.

“Ik moest afscheid nemen van mijn been, maar kreeg een nieuw leven in return. Voor mij persoonlijk was het de beste keuze die ik kon maken. Al is iedere situatie uiteraard anders.”

Sterke boodschap

Haar hele verhaal deelt Fiene sindsdien op haar Instagram-account Fiene’s Fight. Via die weg werd ze ook door Lego opgemerkt. “Op 28 december kreeg ik een mailtje met de vraag of ik het gezicht wilde zijn van de nieuwe Lego Friends-figuurtjes waarbij diversiteit centraal staat.”

In de reeks, met bijhorende tv-serie, zijn personages te zien met verschillen in ledematen, de huidziekte vitiligo of een geamputeerde arm. “Ik was meteen voor het idee gewonnen”, klinkt het. “Er gaat een erg sterke boodschap van uit.”

© LEGO

“Ook ik word af en toe nog met starende blikken geconfronteerd. Wat ik trouwens begrijp, want een prothese zie je niet elke dag. Maar door het onderwerp meer aandacht te schenken, kunnen we het taboe doorbreken. Mensen met een mentale of fysieke beperking moeten we als normaal beschouwen.”

“Nog al te vaak zijn het (groot)ouders die kinderen terechtwijzen wanneer ze naar mijn prothese kijken of er vragen over stellen. Terwijl dat helemaal niet hoeft. Mijn neefje en nichtje noemen mijn prothese een robotbeen. Niks mis mee, toch? Net daarom vind ik dit initiatief van Lego zo mooi. Bovendien is het universeel speelgoed. Hier moest ik wel mee mijn schouders onder zetten.”

Bergen beklommen

Met Fiene zelf gaat het 2,5 jaar na haar ingrijpende operatie uitstekend. Sinds vorige week woont ze, samen met haar chihuahua Morysse, in een aangepast appartement in het centrum van Izegem en in september vorig jaar startte ze als onthaalmedewerker bij woon-zorgcentrum Maria Rustoord in Ingelmunster.

“Het gaat goed, ja”, glundert ze. “Na mijn amputatie volgden nog twee operaties om complicaties weg te werken, maar nu loopt alles vlot. Ik heb een goede prothese met een mechanische knie en beschouw die als een deel van mezelf.”

© JOKE COUVREUR

“Ik zal ze ook nooit verbergen. Ik draag heel graag jurkjes en rokjes en vorig jaar, op Tomorrowland, heb ik bewust een kort shortje uit de kast gehaald. Mensen mogen en móéten dit zien. Ik heb vrede met hoe mijn leven gelopen is.”

Vorige zomer trok Fiene met Project U/TURN, een organisatie die reizen organiseert voor mensen met een fysieke beperking, naar de Spaanse Pyreneeën. “Ik heb er bergen beklommen, geraft, van kliffen gedoken… Ik wil mensen tonen dat je, wat er ook gebeurt, altijd je dromen moet blijven najagen.”

© LEGO

Daarom wil Fiene haar verhaal blijven delen. “Met de juiste mensen rondom je en de juiste mindset, is alles mogelijk”, benadrukt ze. “Ik ben door erg veel mensen gesteund. Mijn ouders, vrienden, familie, maar ook onbekenden die me via sociale media contacteerden. Die ben ik stuk voor stuk erg dankbaar.”

“Weten dat je er niet alleen voor staat, maakt een zeer groot verschil. En zorgt er opnieuw voor dat mensen met een beperking niet in een hoekje gestopt moeten worden. Via sociale media krijg ik regelmatig berichten van jongeren die een gelijkaardige situatie beleven en moed uit mijn verhaal halen. Net daarom is wat Lego nu doet, zó belangrijk.”