Voortaan draagt de kamermuziekzaal van het Concertgebouw in Brugge de naam ‘Lantaarntoren Patrick Moenaert’. Maar hoe is het gesteld met de ereburgemeester? Ondanks zijn ziekte, hij luidt al jaren aan kanker en heeft zeven zware operaties achtger de rug, is hij zijn positivisme en gevoel voor humor alleszins niet kwijt! Een babbel.
Afspraak ten huize van Patrick Moenaert (73) in de Tillegemstraat in Sint-Michiels. De ereburgemeester wijst ons op een heel klein putje in zijn venster. “Clubsupporters hebben in 2012 met een baksteen gegooid, toen ik vijf maanden voor de verkiezingen mijn handen af hield van het complexe stadiondossier. Toenmalig Clubvoorzitter Michel D’Hooghe had in uw krant verklaard dat hij de fans niet meer kon tegenhouden. Met als gevolg dat de politie mij en mijn woning moest beschermen”, herinnert de ereburgemeester zich nog levendig.
Courtisane
Sinds Patrick Moenaert in 2005 geopereerd werd aan een nier, woedt de kanker in zijn lichaam. “Ik heb zeven zware operaties in het AZ Sint-Jan achter de rug”, vertelt hij. “Mijn lichaam is een lege doos, ze hebben er een deel van mijn pancreas en schildklier uit gehaald. Mijn longen en mijn lever zijn aangetast; mijn positivisme en mijn humor gelukkig niet! Ik ben een optimist van nature, maar heb diep gezeten, de kanker is uitgezaaid. Maar de jongste CT-scan was goed: de kankercellen zijn niet meer gegroeid en zelfs wat verschrompeld.”
“Mijn oncoloog is een jonge arts, dokter Barbara Brouwers: een straffe madam. Toen ze medicatie voorschreef, vroeg ik haar of het cortisone of courtisane was! (lacht) Haar filosofie is: als het niet groeit, blijven we ervan af. Ze heeft inmiddels de cortisonekuur wat afgebouwd.”
“Want door de zware therapie ontsteken mijn spieren, ook mijn hartspier. Ze hebben in allerijl een pacemaker moeten steken! Een wonder dat ik het overleefd heb! Al heb ik nu een alibi om de haag niet te moeten snoeien met mijn nieuwe elektronische schaar, want de motor kan de werking van mijn pacemaker verstoren!”
Geen spijt
“Of al die operaties mijn visie op het leven veranderd hebben? Ik heb enkele keren een zware draai rond mijn oren gekregen, maar ik ben er nog! Ik besef natuurlijk dat mijn verhaal eindig is, maar de geneeskunde heeft enorme stappen vooruit gezet en het AZ Sint-Jan beschikt over enkele topdokters.”
“Spijt dat ik al die tijd en energie in de politiek gestoken heb, heb ik geenszins. Er wordt wel eens gezegd dat politiek een hondenstiel is, maar burgemeester van Brugge zijn, is de mooiste job ter wereld. Slechts twee momenten waren niet zo leuk: de belaging door Clubsupporters en die keer dat actievoerders voor het behoud van het Lappersfortbos ’s nachts op het dak van mijn huis gekropen waren.”
Lijstduwer
“In feite waren er drie momenten. Nu aarzelt CD&V om de lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen aan te duiden. Dirk De fauw is 63 jaar oud, ik was amper 59 jaar toen de partij mij niet meer vroeg om de lijst te trekken! Nadien werd mij verweten dat ik als lijstduwer naar de verkiezingen van 2012 trok. Ik heb de CD&V nochtans nog twee zetels bezorgd in de gemeenteraad. Al had ik de Bruggelingen verwittigd dat ik niet meer zou zetelen.”
“Begrijp mij niet verkeerd: ik moei mij niet in de discussie wie de CD&V-lijst straks moet trekken. Ik wijs enkel op hetgeen veertien jaar geleden gebeurd is en de foute perceptie hierover. Overigens vrees ik dat het afschaffen van de stemplicht mijn partij stemmen zal kosten. Onze voorouders hebben gestreden om te mogen stemmen, nu wordt dit deels teniet gedaan. Daar kan ik niet bij! De Brugse jongeren zullen ofwel niet gaan stemmen ofwel hun steun verlenen aan extreem rechtse of extreem linkse partijen.”
Stadsbegroting
“Zelf volg ik de lokale politiek met moeite. Wil Damme fusioneren met Brugge? Damme heeft eindelijk een goede burgemeester! (lacht) Ik maak mij zorgen om de stadsbegroting, voortgaande op de karige informatie die ik heb. Er wordt veel geïnvesteerd, maar ik hoor dat mijn spaarpot van 50 miljoen euro op is.”
“Op zijn Brugs gezegd: je moet zaaien naar de zak. Wat Wintergloed betreft, pleit ik voor wat meer soberheid in tijden dat mensen problemen hebben met hun energiefactuur. De Bruggelingen mopperen daarover, al vind ik dat Brugge wel iets mag doen als levendige culturele hoofdstad.”
Churchill
“Maar ik wil niet tegelijkertijd warm en koud blazen. Genoeg kritiek, ik ben de wijze leuze van Winston Churchill indachtig: You will never reach your destination, if you stop and throw stones at every dog that barks. Het is alleen jammer dat Brugge niet voortgeborduurd heeft op de lijn die met de Europese Culturele Hoofdstad in 2002 getrokken werd.”
“Een vijfjaarlijks cultureel festival werd vervangen door de Triënnale voor actuele kunst en architectuur, waarvan de derde editie niet kon overtuigen. Waar is de tijd dat we een expo rond de Vlaamse Primitieven opzetten én Kamagurka elke dag een schilderij maakte. Wie het meest leek op de geportretteerde figuur, mocht het kunstwerk gratis mee naar huis nemen! Kama heeft mij trouwens, net als vele anderen, deze week geluk gewenst met de Lantaarntoren Patrick Moenaert.”
The Stones
“Wat ik dezer dagen, ondanks mijn vermoeidheid, wel opnieuw doe en al die jaren wat verwaarloosd heb tijdens mijn achttien jaar burgemeesterschap? Oude vriendschappen weer leven inblazen. Er is niks erger dan een mens die geen vrienden heeft. Zo ben ik deze zomer samen met Jan Lantsoght, ex-eigenaar van De Vuurmolen, en mijn studentenvriend Herwig Ardies naar het concert van The Rolling Stones geweest in het Koning Boudewijnstadion!”
“Ik heb genoten, ze hebben mijn favoriet nummer Wild Horses, je weet wel uit de elpee Sticky Fingers, met een rits in de hoes, verwerkt. Vroeger was ik eerder fan van The Beatles, die waren eigenlijk creatiever. Maar ik ben mee geëvolueerd wegens het bluesy karakter van The Stones.”
Rock-’n-roll burgemeester
“Mag ik nog een klein misverstand rechtzetten? U hebt mij vaak de rock-’n-roll burgemeester van Brugge genoemd. Maar mijn muzikale smaak reikt veel verder. Tegenwoordig kan ik enorm genieten van de sopraan Jessie Norman, als zij aria’s zingt uit de opera Dido and Aeneas van Henry Purcell. En een liveoptreden van Paolo Nuttini staat nog op mijn bucket list. Reizen durf ik niet meer, ik mis de jaarlijkse uitstappen naar Italië en Griekenland. Uit nostalgie lees ik momenteel De zeven levens van Rome van Robert Hughes.”
“Om van Brugge een Europese Culturele Hoofdstad te maken, was ik een handelsreiziger. Met een kunstboek over Brugge onder de arm trok ik naar Jacques Delors, de voorzitter van de Europese Commissie, om onze zaak te bepleiten. Toch hoop ik dat ik niet enkel herinnerd wordt als de politicus die het Concertgebouw realiseerde. Begijnhof, Belfort en binnenstad werden werelderfgoed, de leefkwaliteit verbeterde. Getuige hiervan de grote tevredenheid van de Bruggelingen, dat bleek uit de stadsmonitor”, besluit Patrick Moenaert.
Hij is van corvee deze middag, als commis van zijn vrouw Marianne: “Ze bereidt saltimbocca à la romana. Ik mag patatten schillen en wijn voorproeven …” (straalt)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
