Het team van de oncologie-afdeling van de Sint-Jozefskliniek zorgde vandaag op Dag tegen Kanker voor verwenmomenten voor de kankerpatiënten. “Met massages, gelaatsverzorgingen, pedicure, een bingo-namiddag met leuke prijzen en een warme babbel van actice Bianca Vanhaverbeke”, zegt psychologe Ann-Sophie Vanparijs.
Actrice en leerkracht Art’Iz Bianca Vanhaverbeke was de BV van dienst deze Dag tegen Kanker om de patiënten in de oncologie-afdeling van de Sint-Jozefskliniek een hart onder de riem te steken. “Met de bedoeling met hen een hartverwarmend babbeltje te kunnen doen”, vertelt Vanhaverbeke. “Toen het Team Oncologie me vroeg of ik dat wilde doen, zei ik ja, al was dat toch een beetje met een klein hartje. En vóór ik deze morgen naar het ziekenhuis vertrok was ik wel een beetje zenuwachtig. Ik voel me vandaag heel nederig als ik zie wat het oncologieteam hier allemaal voor de kankerpatiënten doet én wat mijn kleine taak vandaag maar is.”
Positiviteit
Iedere babbel met patiënten is voor Bianca anders. “Omdat elke kankerpatiënt anders is. Ze zijn wel meestal courageus, geven de indruk dat ze met ‘hun kankerdiagnose’ kunnen leven én stralen een enorme positiviteit uit. ‘Het is geen avance, we moeten der deure’, hoorde ik vaak zeggen. Ik pinkte wel een traantje weg bij een jonge kankerpatiënt. Een jong iemand die al veel meemaakte in zijn leven en nu de diagnose kanker te horen kreeg terwijl hij zijn ganse leven gezond leefde. Voor mij is het vandaag heel belangrijk dat ik enkele patiënten gelukkig kon maken!”
Bianca werd de voorbije zomer voor het eerst zelf geconfronteerd met kanker in haar nabije omgeving. “Iemand die me heel nauw aan het hart ligt kreeg de diagnose kanker. In die zin was het voor mij vandaag een heel confronterende dag omdat ik bepaalde dingen zag en hoorde die ik bij die dichte kennis ook hoor.”
Longkanker
Rudy Pannecoucke (64) uit Sente is sinds drie jaar met pensioen en kreeg in augustus van de oncoloog te horen dat hij longkanker had. “Als de dokter je dat slecht nieuws vertelt, dan is dat een bommetje dat binnenkomt. En dan vragen de mensen of je een zware roker bent of was? Ja, maar 15 jaar geleden ben ik ermee gestopt en toch heb ik nog longkanker. Ik krijg momenteel chemo en moet dan maar één dag op oncologie blijven. Maar veel last heb ik daar alsnog niet van. Hoe eigenaardig het ook mag lijken, ik lig er ook niet echt wakker van, ben er niet mee bezig en eigenlijk kan ik nog alles doen wat ik deed vóór ik longkanker kreeg. Dat ik vandaag naar het ziekenhuis moest voor mijn chemo is mooi meegenomen en ik liet zo eens eens mijn voeten extra verwennen.”
Het is niet de eerste tegenslag in het gezin Pannecoucke want ook zijn vrouw Dorine De Rammelaere kreeg 10 jaar terug te horen dat ze borstkanker had. “Ik was ongeveer 7 jaar in behandeling. Dan kreeg ik van de dokter te horen dat ik niet helemaal genezen was, maar dat de ziekte ‘stil’ lag.”
Psychologe
Ann-Sophie Vanparijs is psychologe op de dienst oncologie, waar zo’n 150 patiënten (opgenomen en ambulant) verzorgd worden. “Ik voer met de patiënten gesprekken over hun ziekte, over het ‘slechte’ nieuws dat ze kregen, over hun behandelingen en nabehandelingen… Kankerpatiënten hebben vaak angst om tegen hun ‘naasten’ over hun ziekte te babbelen. Thuis zeggen ze dat het met hen nog vrij goed gaat; hier op oncologie durven ze tegen ons gemakkelijker zeggen dat het niet zo goed gaat! Een zware job, maar een job die ik persoonlijk heel graag doe. Je krijgt van die patiënten ook zoveel dankbaarheid terug. En nee, ik neem ’s avonds mijn werk niet mee naar huis!”
