Momenteel kampt de zorgsector met heel wat openstaande vacatures. De actiegroep ‘Vrouw en Maatschappij’ pleit daarom voor meer mannen in de zorg. Chris Nemegheer uit Tielt is een van die mannen die koos voor een carrière in de zorgsector.
“In regio Tielt zijn er 65 openstaande vacatures in de zorg. In WZC Deken Darras is nog geen zeven procent van de zorgkundigen mannen. In het Sint-Andriesziekenhuis ligt dat percentage iets hoger”, opent Anne-Marie Geeroms, voorzitter van de plaatselijke afdeling Vrouw en Maatschappij Tielt. “Er moet niet alleen een betere verloning voor de zorg komen, maar ook een promotiecampagne waarbij jongens en mannen gestimuleerd worden voor een zorgrichting. We moeten het genderstereotiepe beeld doorbreken dat mannen die een zorgberoep kiezen, te zacht zijn. Vandaar ook onze slogan ‘Werken in de Zorg: niet voor Watjes’”
Mankracht
Tielts-Pittems diaken Chris Nemegheer is één van de mannelijke rolmodellen in de zorg. “Als kind wilde ik politieagent worden”, bekent Chris. “Ik speelde toen veel met speelgoed met loeiende sirenes. Mensen helpen interesseerde me altijd al. Toen ik later mijn studies verpleegkunde startte, steunden mijn ouders me volledig. Ze hadden al door dat het landbouwleven niet aan mij besteed was.” Chris houdt goede herinneringen over aan zijn studies in de zorg. “In mijn opleidingsjaar waren we met drie jongens en 28 meisjes. We vormden een hechte groep. Het was ook bij momenten fijn om samen de verpleegkundige technieken te kunnen oefenen. (lacht) De oefenpop werd niet altijd even zachtaardig behandeld.”
Ook tijdens zijn stages ervoer Chris positieve reacties. “Ik liep meestal stage in het Sint-Andriesziekenhuis. Daar zien de verpleegkundigen graag mannelijke krachten komen. Dikwijls moeten ze patiënten verplaatsen en dan komt de mankracht goed van pas. Eigenlijk heb ik nooit negatieve opmerkingen gekregen. Ook tijdens het solliciteren was er geen sprake van discriminatie. In mijn laatste jaar stage werd ik bij de directie van het ziekenhuis geroepen, wat uitzonderlijk was. Ik ging er met een klein hartje naartoe, want ik vreesde het ergste. Tot mijn grote vreugde vroegen ze of ik zin had om in juli te starten op één van de afdelingen.”
Vrouwenbastion
Chris startte op urologie en verhuisde enkele maanden later naar interne geneeskunde. “Ik stond in voor de totaalzorg van de patiënt. Wassen, wondzorg, toedienen van medicatie, maaltijden bedienen aan bed en de patiënten en hun familie begeleiden. Ik volgde tijdens mijn dienstjaren ook de opleiding palliatieve zorg.”
Ook met de patiënten en collega’s bouwde Chris goede banden op. “Het was eerder uitzonderlijk dat iemand bezwaar had om zich door een man te laten verzorgen. Als je als man in een vrouwenbastion terechtkomt, krijg je soms wat meer krediet. Ik vind humor tijdens het werk heel belangrijk. Dat is een manier om met de stress om te gaan.”
“Combinatie van mannen en vrouwen komt de zorg ten goede”
Chris besloot om over te stappen naar de thuisverzorging. “Naast mijn dienst in het ziekenhuis was ik al actief in de thuisverpleging. Tien jaar geleden werd ik tot diaken gewijd en de combinatie was niet langer haalbaar. De thuiszorg kan ik het best combineren met mijn taken als diaken. In de thuisverpleging sta je nog dichter bij de patiënt. Je komt in verschillende situaties terecht waar je sterker verbonden raakt met de zorgvrager. Je wordt meer dan enkel de thuisverpleegkundige.”
Chris is ervan overtuigd dat er meer mannen voor een job in de zorg moeten kiezen. “Mannen en vrouwen hebben complementaire eigenschappen die ten goede komen aan het geheel van de zorg. Door beide sterktes te combineren, werk je een sterk zorgbeleid uit”, besluit Chris. (TV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
