“Van huilbaby naar droombaby”: Na bewogen periode genieten Jari en Kiana uit Alveringem volop van hun dochter Ella-May

Jari, Kiana en Ella-May hebben dubbel en dik verdiend genoten van hun eerste kerstperiode samen. © familie Goderis
Anne Bovyn
Anne Bovyn Medewerker KW

Jari Goderis en Kiana Sinnaeve uit Fortem bij Alveringem werden dit jaar voor het eerst ouders. Ella-May is langverwacht en zeer gewenst. De bijhorende roze wolk kregen ze er niet bij: hun dochter weende de eerste maanden van haar leven onafgebroken. Vandaag gaat het beter en geniet het koppel van z’n eerste eindejaarsperiode samen.

Jari Goderis (25) en Kiana Sinnave (25) zijn een topkoppel. Ze wilden zeer graag kinderen, maar zwanger worden, bleek uiteindelijk niet evident.

“Ik heb schildklierproblemen”, vertelt Kiana zelf. “Medicatie kan dat compenseren. Wel ben ik moeilijk zwanger geworden. We hebben drie jaar geprobeerd en dat was toch een lastige periode. Ik zag vele zwangerschappen rond mij en mensen zeiden laat het los, maar als je iets zeer graag wil, is dat moeilijk. Op 8 juli 2022 zijn we getrouwd. We focusten ons op die heuglijke dag en de stress rond het niet zwanger worden, verdween wat naar de achtergrond.”

Super blij

“Kort nadien zouden we met IVF starten. De spuitjes waren gereserveerd en in de week dat ik ze zou ophalen, was ik opvallend moe. Mijn schoonmama raadde me aan om een test te doen. Ik durfde niet, uit schrik voor de zoveelste teleurstelling. Uiteindelijk heb ik hem toch gedaan. Ik wist niet wat ik zag, maar ik zag … twee streepjes. Kan je geloven dat ik in shock was (glimlacht)? Ik liep op wolkjes tijdens de zwangerschap, maar was wel wat overbezorgd. Toen we te horen kregen dat het een meisje zou worden, waren we super blij.” Ella-May werd op vrijdag 23 juni geboren.

“We waren radeloos en hebben werkelijk alles geprobeerd”

“De bevalling was zwaar en de start van een helse periode”, aldus Kiana. “In de kliniek duurde het elf uur tegen dat ik volledige opening had, de epidurale werkte niet, ik moest twee keer geknipt worden en de gynaecoloog heeft rap rap genaaid omdat ze dringend weg moest… Ik zag onmiddellijk dat er iets niet klopte met ons kindje. Een pasgeborene die zo onrustig is, is niet normaal. De drie dagen dat ik op de materniteit verbleef, weende ze continu. Eenmaal thuis nog meer van dat: dag en nacht wenen. Het was de hel, zowel voor haar als voor ons. Jari en ik sliepen niet meer, aten niet meer, we gingen nergens naartoe en we verzorgden ons amper… We losten elkaar af om naar buiten te gaan en het gekrijs even niet te horen. We waren radeloos en hebben werkelijk alles geprobeerd: andere speentjes en melkflesjes, een dure beer die baarmoedergeluiden nabootste, een warmtekussen op haar buikje, … Niets hielp.”

Na drie weken gingen ze naar AZ West. “Ella-May haar gezichtje stond vol puistjes. We vonden er geen steun en voelden ons niet gehoord. Er werd flesvoeding opgestart, het was twee dagen beter en op dag drie was het krijsen in alle hevigheid terug. In het Jan Ypermanziekenhuis in Ieper werden we wel ernstig genomen. Zo’n verkrampte baby hadden ze nog nooit gezien! Men raadde ons een soort melk aan waarop nog geen enkele baby allergisch had gereageerd. Men vermoedde immers allergie aan lactose –en koemelkeiwit. Het zorgde voor een significante verbetering. Testen wezen ook op erge reflux. Daarvoor werd een siroop opgestart. Ook dat hielp écht. Ella-May weent natuurlijk nog wel eens, maar het is niet meer krijsen van de pijn.”

Ella-May Goderis is vandaag een flinke baby van zes maanden. Ze gaat sinds 11 december naar de crèche en daar loopt het… fantastisch.

“Mijn eerste werkdag was met een bang hartje”, glimlacht Kiana. “We waren vijf maanden intens samen geweest en plots moet je je kindje aan iemand anders toevertrouwen. De onthaalmoeder is een goede vriendin van ons, dat maakt veel goed. Toen we al na de eerste dag hoorden dat het super goed was gegaan, waren we enorm blij. Er gaat daar een nieuwe wereld voor haar open! Ze drinkt en slaapt nu zeer goed. Zelf voel ik dat ik nog niet gerecupereerd ben. Ik had vijf maanden bevallingsverlof, maar heb geen dag genoten.”

“Nu het beter gaat, proberen we dit achter ons te laten, kijken we vooruit en genieten we intens. Onze eerste kerst samen als gezin was zalig. We voelen dat Ella-May nog veel structuur nodig heeft, maar als we op die manier een blije baby hebben, hebben we dat ervoor over. Met op te groeien, zal dit nog verbeteren. Ella-May is onze mooiste droom die uitgekomen is.”