Terwijl de meesten onder ons met wat vakantie in het vooruitzicht richting de eindejaarsfeesten toeleven, zitten de gedachten van de Oekraïense Olena (51) en haar drie zonen ook nog vaak in hun thuisland. “We houden het daarom rustig, we weten immers niet wat morgen brengt.”
Het gezin Kharlamov woont als sinds maart 2022, strak dus al vier jaar, in Izegem. Ze streken hier neer op de vlucht voor het oorlogsgeweld in hun land. Maar ook hier werden ze getroffen door het noodlot. Papa Dmytro (49) stierf na hartfalen, op 7 januari zal dat al 2 jaar geleden zijn. “Net op kerstmis. Wij vieren dat als orthodoxen twee keer, op 26 december en 7 januari, Sinterklaas komt ook twee keer, op 6 en 19 december”, legt mama Olena (51) uit. “Maar we krijgen geen twee keer cadeautjes”, merkt een van de kinderen op.
“Acht maanden na het overlijden van mijn man, moesten we ook mijn mama afgeven. Ik was bij haar in haar laatste momenten. Ze was als non het klooster binnen gegaan, we konden haar volgens de kloosterregels begraven. Iets wat zeer belangrijk voor haar was. Maar daarmee verloor ik ook de laatste volwassen persoon die echt belangrijk voor mij was”, gaat Olena verder.
Diploma
Maar voor haar gezin moest ze natuurlijk verder. “Ik heb drie prachtige zonen waar ik trots kan op zijn, ze spelen allen voetbal bij Mandel United bij de U13, U15 en U19 en doen het ook goed op school. Ivan (12) studeert STEM aan de Middenschool in Izegem, Yaroslav (14) zit op de Middenschool en volgt Latijn, volgend jaar mag hij naar het College. Zij volgen ook nog les in Oekraïne om daar een diploma te halen. Mykyta (17) is ondertussen laatstejaars in de richting Economie-Moderne Talen, heeft in Oekraïne al zijn middelbare en hogere opleiding afgerond en gaat volgend jaar naar de unief. Wellicht gaat hij economie studeren.”
Zelf heeft Olena meerdere diploma’s, onder meer van bouwkundig ingenieur. Die hier erkend krijgen is niet simpel. “Daarvoor moet ik schrijven naar de Universiteit van Charkiv, maar dat is temidden de oorlogszone. Ik heb al de nodige papieren, maar ik word voorlopig enkel op bachelor-niveau erkend, omdat ik geen masterproef zou geschreven hebben. Dat is wel het geval, ik ga daar nu een samenvatting van maken.”
Drie diensten
Verder studeert Olena met succes Nederlands. “Ik begrijp al veel als men niet te snel praat, spreken ligt nog wat moeilijker. Maar ik blijf lessen volgen en ook mijn inburgeringscursus heb ik met succes afgerond.” Olena woont in de Roeselaarsestraat en werkt in de Sint-Jozefskliniek. “Op drie verschillende diensten: spoed, intensieve zorgen en dagchirurgie. Ik heb een goed contact met alle collega’s, van de verpleegkundigen tot de dokters. Ik voel me goed in mijn job, maar kijk niettemin uit om iets te gaan doen in de sector waarvoor ik gestudeerd heb.”
Het zijn ook drukke tijden voor de alleenstaande mama. Op het voetbal bij Mandel United heeft ze al heel wat vrienden, ook via haar werk. “Maar ik moet voor veel zelf kijken uiteraard. En dan heeft Mykyta ook pech gehad. Hij heeft een knieblessure opgelopen. Er wacht hem een operatie en een lange revalidatie.”
Op 17 december werd hij 17 jaar en net op die dag kreeg hij te horen dat hij op 30 december zal geopereerd worden. “En na die operatie wacht hem nog een lange weg terug. Zes maanden niet sporten en daarna voorzichtig opbouwen.”
Folteringen
Ondertussen raast de oorlog verder over Oekraïne. “Ik volg het nieuws uiteraard, maar ik hoop vooral dat het zo snel mogelijk stopt. Mijn stiefzus werkt als ingenieur op een het treinstation in Kiev, na de beschietingen probeert ze daar de problemen van de spoorwegen mee op te lossen. Mijn stiefbroer, die ook een ingenieursopleiding volgde, zit in het leger. Mijn hart doet pijn als ik zie dat die oorlog maar niet beëindigd raakt. Ik heb hartzeer als ik hoor dat Oekraïense gevangen gefolterd worden en dat onze kinderen ontvoerd zijn om later door de Russen te worden ingezet. Heel wat mensen verloren al dierbaren, of ook hun huis. Ons appartementsgebouw (het gezin woonde op de 18de verdieping in een buitenwijk van Kiev, red.) staat nog recht, maar je weet niet of dat morgen ook nog zo zal zijn.”
