Pierrot is de in Congo geboren zoon van een Afrikaanse moeder en een Belgische vader. Samen met honderden andere metiskinderen is hij net voor de onafhankelijkheid van Congo naar een pleeggezin in België gebracht. Over zijn lot bracht Terzake een aangrijpende reportage. “Ik was de enige kleurling in Heule, een unicum. Iedereen kwam kijken. Het was precies een circus.”
Pierrot Verdeyen (68) is 44 jaar gehuwd met Martine Dellanoy (65) en woont in de Oude Ieperseweg. Samen hebben ze een dochter Delfine (43) en een zoon Mathieu (40). Pierrot liep school aan het VTI in Kortrijk en volgde er de richting Electro-mechaniek. Pierre werkte de laatste periode tot zijn pensioen al wagenparkbeheerder bij De Post.
Het afscheid met zijn moeder herinnert Pierrot zich nog goed. “ Ik was vijf jaar toen mijn moeder mij achterliet in een internaat voor metissen in Rwanda. Daar stopte alle contact met mijn moeder. Ik heb haar daarna nooit meer teruggezien”, vertelt Pierrot. De toenmalige koloniale overheid dwong de moeder van Pierrot daartoe.
Niet aanvaard
“We waren de uitzonderingen en niet aanvaard in de koloniale levenscultuur. We leefden afgezonderd in het internaat, verwijderd uit onze natuurlijke omgeving.”
; “Ik was 8 jaar toen ze ons evacueerden naar België. Ik ervaarde dit als een groot avontuur. Ik wist niet waar ik naartoe zou gaan, had nog nooit gehoord van België en wist niet wat een vliegtuig of trein was”, zegt Pierrot. “Ik viel van de ene verbazing in de andere. Ik had nog nooit een televisietoestel gezien, kende enkel een filmprojector van een pater die af en toe een film kwam afspelen.” De Heulse pleegouders André Davidt en Irma Bouree stonden Pierrot op te wachten in Zaventem. Samen woonden ze in de Oude Ieperseweg. Zijn pleegouders hadden er toen een Spar-winkel.
In september 2020, op 68-jarige leeftijd, kreeg Pierrot voor het eerst inzage in het dossier en kon zo achterhalen waar hij vandaan komt. Hij ontdekte dat hij op alle documenten Pierre heet in plaats van Pierrot. “Ik weet nu ook wie mijn vader is. Het was een Belgische koloniaal. Hij kwam terug naar België in 1952. Het is mogelijk dat hij van mij geboorte niets afwist. Mijn mama ondernam wel pogingen om nog contact met mij te krijgen. Dat wist ik niet”. Ondertussen zijn beide ouders overleden. “Mijn moeder is in Rwanda hertrouwd met een Rwandees, samen hebben ze een zoon en een dochter. Nu weet ik dus dat ik nog een halfbroer en halfzus heb. Ik wil hen nog opzoeken maar weet niet hoe ik hen kan terugvinden. Ik zal een poging doen, richting mijn roots, om hen te ontmoeten.”
In 2019 bood de premier namens de Belgische regering zijn excuses aan de metiskinderen aan voor de onrechtvaardigheden die ze hebben ondergaan. De metissenschool in Rwanda van weleer bestaat nog maar heeft ondertussen een andere functie.
De reportage van Terzake is te herbekijken op vrt.be/vrtnws .
