De oproep van het Antwerpse koppel Caro Beugnier en Djeno Tak op Instagram naar een draagmoeder voor hun kind, krijgt heel wat media-aandacht én reacties van kandidaten. Voor Kimberly Demulder, die zelf draagmoeder is van de intussen vijfjarige Sara, maakt dit opnieuw pijnlijk duidelijk dat een wettelijk kader rond draagouderschap in ons land nog altijd onbestaande is.
Zeven embryo’s werden ingevroren nadat Caro (27) begin 2023 eierstokkanker kreeg. Nu ze twee jaar kankervrij verklaard is, besloot ze de kinderwens die ze samen met Djeno (28) heeft niet langer uit te stellen. Begin deze week deed het koppel via Instagram een oproep naar kandidaat draagmoeders, die in 24 uur tijd meer dan 850.000 keer bekeken werd. Ze ontvingen ook al heel wat kandidaturen.
Mooie momenten
Kimberly Demulder (39) uit Ardooie hielp als draagmoeder een Nederlands homokoppel uit de nood. Ze deed haar verhaal in 2021 in de Eén-reeks Draagmoeders bij Annemie Struyf. Ze heeft zelf vier kinderen, en was draagmoeder voor Sara die intussen vijf jaar is en bij haar ouders in Nederland woont. “En dat gaat uitstekend”, vertelt Kimberly vandaag. “Beter zelfs dan verwacht. Want we hebben onszelf altijd voorgehouden dat, hoe goed alles ook geregeld wordt, we realistische verwachtingen moesten hebben. De voorbije jaren hebben we heel mooie momenten meegemaakt. We blijven regelmatig contact houden, we zien Sara en haar ouders een paar keer per jaar.”
Geen bescherming
De oproep van Caro en Djeno roept bij haar toch ook teleurstelling op. “Omdat het opnieuw pijnlijk duidelijk wordt dat er na al die jaren nog steeds geen wettelijk kader is voor draagmoederschap”, reageert ze. In België is draagmoederschap niet verboden maar ook niet wettelijk geregeld, er is geen bescherming. Wel is het verboden om geld te betalen aan de draagmoeder. Ook zijn er enkele voorwaarden: de vrouw moet tussen de 20 en 40 jaar oud zijn, al één of meerdere kinderen gekregen hebben, geen kinderwens meer hebben en ingeschreven zijn in België.
“Of je het nu wil of niet, je gaat een levenslange verbintenis met elkaar aan”
“Sinds ik getuigde werd ik al meerdere keren gecontacteerd door politici. Ze zeggen werk te willen maken van een wettelijk kader. Ze polsen me al vijf jaar naar wat ik belangrijk vind, wat er volgens mij moet veranderen, waar ik al of niet voor open sta…. Maar van die wetgeving komt niets in huis. De deur staat zelfs niet op een kier, het blijft een dood spoor. En ik besef ook wel dat het een heel complexe materie is, en een volledig sluitende wetgeving zal allicht niet haalbaar zijn, maar nu is er helemaal geen bescherming. Het zou op zijn minst moeten kunnen vastgelegd worden wie waar recht op heeft. Meer duidelijkheid zou zowel wensouders als draagouders meer gemoedsrust en zekerheid bieden, in een toch echt al niet te onderschatten parcours.”
Open en eerlijk
Kimberly raadt Caro en Djeno aan om vooral dicht bij zichzelf te blijven in hun zoektocht, en zeker niet over één nacht ijs te gaan. “Of je het nu wil of niet, je gaat een levenslange verbintenis met elkaar aan. Ooit zal het kind vragen stellen naar zijn of haar afkomst, het is gewoon beter om daar open en eerlijk over te zijn. Zowel tegenover het kind als tegenover jezelf. De juiste klik tussen wens- en draagouders is dan ook erg belangrijk.”
“Politici polsen al vijf jaar naar wat we belangrijk vinden, maar van die wetgeving komt niets in huis”
“Persoonlijk hebben wij ervoor gekozen om niet te dicht bij het gezin van Sara te komen. In Nederland is er een strekking waarbij iedereen die bij zo’n draagouderschap betrokken is als het ware één grote familie moet vormen; wij hebben duidelijk gemaakt dat dat niet onze bedoeling was. Maar ik moet toegeven dat het wel leuk is om betrokken te worden bij de ontwikkeling van Sara: haar eerste stapjes, of zopas haar eerste tandje dat uitviel, daarvan sturen ze mij dan een fotootje vóór ze het met anderen delen. Het zijn kleine gebaren die me wel deugd doen. Zo laten ze me voelen dat ze me belangrijk vinden.”
De gezinnen van Kimberly en Sara ontmoetten elkaar eind vorige zomer, tussen kerst en nieuw hebben ze opnieuw afgesproken. “Soms gaan wij naar Nederland, soms komen zij tot bij ons. Er staat geen druk op, we laten dat heel spontaan verlopen. En dat werkt goed voor iedereen.”
Steun op Facebook
Kimberly blijft intussen ijveren voor een betere omkadering. “In Nederland is er de stichting Zwanger voor een ander. Ik merkte dat daar ook Vlamingen hun weg op zochten, maar ook dat ze minder aan bod kwamen. Ik heb de verantwoordelijke gevraagd of ik een soort ‘Vlaamse versie’ daarvan mocht opstarten en dat bleek geen probleem. Ik maakte een facebookgroep aan, Dragen uit Liefde, en daar merk ik dat telkens het onderwerp in de media komt, er heel veel mensen zich aanmelden als wensouder, soms ook als draagouder. Ze zoeken vooral ook mensen met wie ze erover kunnen praten omdat hun omgeving hen niet altijd goed begrijpt. Ze hebben nood aan ervaringen van anderen, maar ook aan duidelijkheid. Ik heb zelf niet de mogelijkheden om een vzw of stichting op te richten, maar merk dat alleen al die facebookgroep een grote nood invult.”
