Donderdag 26 oktober vierde Irène Hoozee haar 100ste verjaardag. Ze werd geboren in Sijsele op 26 oktober 1923, als oudste van drie kinderen van René Hoozee en Leontine De Brock, alias Liza.
Als klein meisje ging ze naar de zusterschool in Sijsele. Na het lager onderwijs trok ze naar de Godelieve in Brugge, om naaister te worden. Irène werkte eerst als thuisnaaister en ging ook een tijdje aan de slag bij het Oostkampse Decotex. Ze vestigde zich in Sijsele en leerde er haar man André Van Poucke kennen.
Na de oorlog trouwden ze en ze kregen al gauw twee zoons, Johan en Geert (+). Later kreeg het echtpaar nog een derde zoon, Guido. Ze had altijd een grote zorgende factor in zich en ze nam haar schoonvader August in huis. Na een paar jaar bouwden ze een huis in de Vinkenstraat in Assebroek, waar ze bleef wonen tot haar verhuis naar Sint-Jozef in Oostkamp.
Fatale parachutesprong
In 1964 werd schoonvader August ziek. Hoewel Irène het heel druk had met drie kinderen en haar naaiatelier, nam ze de thuiszorg van de kankerpatiënt op zich, tot hij stierf in 1965, maar ze hield er een zware depressie aan over. Samen met haar echtgenoot was. Irène heel sociaal.
Ze waren lid van KVLV, KWB en het parochiaal zangkoor van Sint-Kristoffel. Een volgende zware klap dat het echtpaar moest verwerken was het dodelijk valschermongeval in april 1978 van hun zoon Geert maar ook het overlijden van haar man André na enkele operaties en een hersentumor in 1995 liet bij haar zware sporen na.
Na enkele kortverblijven in de Stek in Sijsele kon ze vijf jaar geleden terecht in Ter Haeghe, een serviceflat verbonden aan RVT Sint-Jozef in Oostkamp. Sinds augustus van dit jaar verblijft ze in een kamer van het RVT. Irène is de oma van drie kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen.
Dankbaar en optimistisch
100 jaar oud worden, is niet altijd een onverdeeld plezier geweest voor Irène maar ze is een geboren optimistische realist. Ze aanvaardt wat onvermijdelijk is zonder opstandig te worden. Dankbaarheid is al die jaren haar sterkste kwaliteit gebleken. “Ondanks alles weet ik niet waar al die tijd naartoe gegaan is. Ik was er zelfs een moment van overtuigd dat ik maar 90 jaar geworden was”, lachte de eeuwelinge waarna ze genoot van haar stuk verjaardagstaart. (GST)
