“Ik ben een schrikkelkind van honderd”: stuur Raymond een kaartje voor zijn unieke verjaardag

Raymond Pylyser mag donderdag honderd kaarsjes uitblazen, maar het is pas de 25ste keer dat hij zijn verjaardag écht kan vieren. De kranige eeuweling zag op 29 februari 1924 het levenslicht en is daarmee een van de oudste schrikkelbaby’s van ons land. Zelf ligt hij niet wakker van zijn unieke geboortedatum. “Veel ‘spel’ heb ik daar nooit van gemaakt”, grinnikt hij. Zijn familie roept op om Raymond de komende week met verjaardagskaartjes te overladen.

Vrijdag 29 februari 1924. In Oostduinkerke, op een steenworp van het strand, bevalt Marie-Louise Samin van Raymond Pylyser. De flinke baby wordt door papa Louis en zijn twee halfbroers Marcel en Adrien in de armen gesloten en groeit op in een warm nest.

Vader Louis staat als landmeter en verzekeringsmakelaar te boek als een van de notabelen van het dorp, iets waar de Pylyserlaan in hartje Oostduinkerke nog altijd een stille getuige van is. Een eeuw later resideert Raymond in het woonzorgcentrum Ter Linden in Veurne.

Donderdag staan er honderd kaarsjes op de taart, maar pas voor de 25ste keer in zijn leven kan hij die op zijn geboortedag zélf uitblazen. “Eigenlijk ben ik nog maar 25, hé”, knipoogt Raymond, gesteund door zijn dochter Ingrid (71).

Gezeurd

Op 23 februari 1952 stapte hij met Hilda Verplancke in het huwelijksbootje. Het paar mocht naast Ingrid ook Leen (65), Els (58) en Kris (overleden in 2014) verwelkomen.

“Donderdag drink ik een ‘dreupel’ met onze burgemeester. Die mens is hier meer dan welkom”

Negen kleinkinderen en dertien achterkleinkinderen zorgen vandaag voor een uit de kluiten gewassen familie. In mei 2020 moest Raymond afscheid nemen van zijn echtgenote. “In volle coronacrisis”, zucht hij. “Maar we hebben samen een prachtig leven gehad.”

Dat leven leidde Raymond zelfs naar Belgisch Congo. Als technisch ingenieur bij International Bell Telephone Company woonde het gezin van 1952 tot 1958 in Bukavu, waar Raymond hielp om telefoonlijnen te installeren. “Ik heb er ook drie jaar les gegeven aan Congolese kinderen én onze Kris en Ingrid zijn er geboren. Een prachtige periode. De mooiste van ons leven.”

Eind jaren vijftig keerde de familie terug naar België en na een korte periode in Kessel-Lo streek Raymond definitief neer in Veurne, waar hij als leerkracht aan het VTI van Veurne zijn definitieve roeping vond. “Ik heb er wiskunde, mechanica en elektriciteit gegeven en heb half Veurne in mijn klas gehad”, glundert hij.

“Ik word nog vaak als Meester Pylyser aangesproken. ’t Moet zijn dat ik graag gezien was, zeker?” Dat hij op een eerder unieke dag geboren is, beseft Raymond maar al te goed.

“Maar veel spel heb ik daar nooit van gemaakt”, lacht hij. “In mijn tijd werden verjaardagen niet zo uitbundig gevierd als nu. Al heb ik mijn vader wel eens gezegd dat hij beter had gezeurd bij de burgerlijke stand en 28 februari of 1 maart als geboortedatum had ingevuld. Voordeel is wel dat iedereen in Veurne wist wanneer ik verjaarde.”

Dubbel feest

Binnen zijn eigen gezin kreeg Raymond steevast op 1 maart de verjaardagskroon op het hoofd. “Omdat onze zoon Kris, die jammer genoeg niet meer bij ons is, ook op die dag verjaarde. Dubbel feest, dus. En nu geniet ik best wel van mijn verjaardag, zeker wanneer het een schrikkeljaar is. Ik ben en blijf een schrikkelkind, hé. Eentje van honderd jaar.”

“Mijn geheim? Regelmatig een pint drinken en veel onder het volk komen. Dat doet wonderen”

Donderdag worden alle toeters en bellen in Ter Linden bovengehaald. “Ik woon hier bijna vier jaar en word hier verschrikkelijk goed gesoigneerd. Schrijf dat maar in dikke letters op. Donderdag komen mijn eigen kinderen langs en ik hoor dat ook het gemeentebestuur me zal komen feliciteren. Met de burgemeester zal ik een goeie dreupel drinken.”

“Volgende week zaterdag komen alle kleinkinderen op bezoek en daarna krijg ik ook nog eens piepers van al mijn achterkleinkinderen. Ik ben van plan om er dubbel en dik van te genieten. En veel taart te eten. Op je 100ste mag je al eens zondigen, hé?”

Binnen vier jaar hoopt Raymond voor de 26ste keer een 29 februari te mogen meemaken. “Ik voel me nog goed. De krant lezen en televisie kijken zijn mijn grote bezighoudingen. En ik ben fan van KV Koksijde-Oostduinkerke. “

“k heb trouwens tot mijn 83ste actief getennist. Of dat mijn geheim is om honderd te worden? Misschien. En regelmatig een pint drinken en onder het volk komen. Dat doet wonderen!”

Verras Raymond met een verjaardagskaart: wzc Ter Linden, afdeling Oasis – ter attentie van Raymond Pylyser, kamer 124 – Kaaiplaats 2, 8630 Veurne.