Gewezen senator Johan Weyts is op donderdag 20 mei op 81-jarige leeftijd overleden. Deze Brugse ere-advocaat woonde in de Bisschopsdreef in Sint-Kruis en heeft bij CD&V een erg woelige politieke carrière achter de rug.
Johan Weyts was, naast Joris, Dries, Walter en Mieke, een van de vijf kinderen van letterkundige Staf Weyts. Hij zag het levenslicht op 9 juni 1939 in Mechelen, maar groeide in Brugge op. Hij was gehuwd met Katheline Verkinderen, met wie hij vier zonen en een dochter had. Hij volgde Latijn-Griekse humaniora aan het Sint-Lodewijkscollege in Brugge en behaalde nadien een doctoraat in de rechten aan de UGent. Van 1966 tot 2011 was hij advocaat aan de Brugse balie.
Rechtervleugel
Van 1971 tot 1995 zetelde hij in de Brugse gemeenteraad, van 1987 tot 2004 bouwde hij een nationale politieke carrière uit. Hij was zowel senator als Vlaams parlementslid voor de toenmalige CVP. Van 1995 tot 1999 was hij plaatsvervangend lid van de parlementaire assemblee van de Raad van Europa en ondernam in die functie studiereizen naar Israël en de autonome Palestijnse gebieden.
Johan Weyts behoorde tot de rechtervleugel van de CD&V en was een fervent anticommunist. Hij was onder meer Europees voorzitter van het International Comittee for a Free Vietnam en organiseerde in Boekarest, in het paleis van de gewezen Roemeense communistische dictator Ceausecu, het eerste congres van de vakbonden en het nieuwe patronaat uit de gewezen communistische landen van het Oostblok.
In opspraak
In de senaat heeft hij twee wetsvoorstelen ingediend die geleid hebben tot nieuwe wetten. In 1992 bekwam hij een belastingvermindering voor afbetalingen van hypotheekleningen en in 1999 stond hij aan de wieg van de wet op de kansspelen. Maar hij kwam in opspraak toen hij in 2004 ondervoorzitter werd van het Comité tegen het Stemrecht voor Vreemdelingen, dat gelieerd werd aan het Vlaams Blok. Daarvoor werd hij tijdelijk uit de CD&V-fractie in het Vlaams parlement gezet.
In Sint-Kruis was Johan Weyts van 1973 tot 2012 hoofdman van de Sint-Sebastiaansgilde. Hij zal in de herinnering leven als de man die als politicus enkele opmerkelijke corruptiedossiers behandelde, maar was ook de eerste christendemocratische politicus die opriep om het cordon sanitaire rond het Vlaams Blok op te heffen. Hij was tevens voorstander van een confederale staat. Als advocaat pleitte hij achttien assisenzaken. Hij overleed aan een slepende ziekte.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
