Hij leek voorbestemd voor een grootse zwemcarrière, maar de liefde voor het lopen brengt hem in maart van volgend jaar aan de start van de legendarische zesdaagse Marathon des Sables in Marokko, ruim 250 kilometer lang. Gert-Jan Timmerman (28) gaat geen uitdaging uit de weg – met dank aan zij die hem daarin voluit steunen.
Gert-Jan Timmerman begon zijn sportieve carrière toen hij in Waregem op z’n zevende leerde zwemmen. Al snel merkten zijn begeleiders dat hij aanleg had en volgden er intensievere trainingen. “Eerst een beetje tegen mijn zin, maar al vlug kreeg ik de microbe te pakken. Een microbe die bleef hangen tot op mijn zestiende, met provinciale, Vlaamse en Belgische kampioenschappen. Toen wilde ik voor het langere werk kiezen, maar mijn trainers waren daar niet voor te vinden.”
Debuut in 2 uur 56
“Op mijn negentiende maakte ik de overstap naar trio-triatlons. Samen met Hans Omey als loper en Johan Blancke als fietser vormden we een toch wel succesvol team. Toen ik vierentwintig was, nam ik voor het eerst deel aan de 70.3 in het Duitse Ruegen, waar ik meteen vijfde werd in mijn categorie. Daarvoor had ik wel al eens geproefd van de kwartafstand in Kortrijk. Ik had de smaak te pakken en richtte me op het buitenlands verhaal. Maar door mijn masteropleiding kwam ik minder aan trainen toe. In 2019 – het laatste jaar van mijn studies – liep ik zonder al te veel te trainen de marathon van Nice, in 2 uur 56. De perfecte combinatie, overigens, om mijn vriendin een bezoekje te brengen, die toen in het kader van haar Erasmus-opleiding in Montpellier verbleef.”
“Ook in de natuur lopen sprak mij toen al aan. Zo is het idee ontstaan om mij toe te leggen op trailruns. En een doel voorop te stellen: voor mijn dertigste deelnemen aan de prestigieuze Marathon des Sables in Marokko. De twee trailruns stonden dus in het teken van die wedstrijd.”
“Begin oktober had ik mijn eerste ervaring als trailrunner, in het Waals-Brabantse Villers-La-Ville, over vijftig kilometer. Een goeie gelegenheid om voeding uit te testen en ‘te leren lopen’ met een rugzak. Ik deed mijn ding tot kilometer dertig, vanaf dan nam ik de wedstrijd in handen. In de laatste twintig kilometer kon ik een halfuur uitlopen op de tweede. Heel leuk om een eerste keer het zegegebaar te mogen maken.”
Ik kijk er enorm naar uit: dagenlang lopen in de Sahara, er kamperen, voor alles zelf zorgen…
“Twee weken geleden, in het Limburgse ‘s-Gravenvoeren, was ik te hard van stapel gelopen. Toch kon ik doorzetten, maar tussen kilometer veertig en zestig kreeg ik het mentaal zwaar. Eens die dip voorbij, kon ik opnieuw een tandje bijsteken en de laatste twintig kilometer voluit gaan. Na veertig kilometer liep ik in vijfde positie, maar ik heb toen iedereen ‘opgeraapt’ en ben zelfs met dertig minuten voorsprong als winnaar geëindigd. Een heel leuke ervaring, over wegen die toch voor vijfennegentig procent onverhard zijn, door bossen en velden. En om zes uur ’s morgens starten, met een koplamp, is ook al een uitdaging.”
“Ik kijk enorm uit naar de Marathon des Sables. Het avontuur, het kamperen in de Sahara, de mentale uitdaging… Voor alles moet je zelf zorgen: water, voeding… Dagen na elkaar. Dat is dus wel wat anders dan gewoon één keer voluit gaan. Ik heb bijvoorbeeld al hydratatietesten ondergaan, want ik ben een enorme zweter, wat in mijn nadeel kan spelen. Een optimale voorbereiding is dus noodzakelijk. Dat ga ik doen in combinatie met mijn voltijdse job als stedenbouwkundige in een studiebureau en mijn engagement als vrijwilliger bij de brandweer; daarnaast geef ik ook de opleiding redder aan zee in Lago Kortrijk. Mijn agenda zal dus meer dan goed gevuld zijn. Voorlopig heb ik geen races in het vooruitzicht. Eerst moet ik weer helemaal fit geraken. In ‘s-Gravenvoeren heb ik in een afdaling mijn voet verzwikt. De ernst werd pas na de finish duidelijk.”
Dikke dankjewel
“Ik wil van de gelegenheid gebruikmaken om mijn trainer Frank Seynaeve eens te bedanken voor de jarenlange samenwerking. En natuurlijk ook mijn vriendin Cato, met wie ik nu in Kortrijk woon: ondanks haar drukke beroepsleven als tandarts steunt ze mij enorm in alles wat ik doe – ze gaat zelfs met de fiets mee op mijn lange trainingen. En tot slot ook mijn ouders, die mij en mijn drie zussen altijd hebben aangemoedigd en geholpen in onze sportieve doelstellingen.” (ELD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
