Boezinge werd dit jaar het bekendste Maria-dorp van het land toen beeldjes er meermaals op hun kop werden gezet. Nu ze her en der verdwijnen, hoopt Hans Robyn (63) het tij te keren. “Ik blijf op de uitkijk.”
“Aan de dader: we hebben je bijna te pakken!” Met deze waarschuwing hoopte Hans Robyn (63) indruk te maken op de mysterieuze ‘Maria-draaier’ die afgelopen jaar meermaals de heilige vrouw op haar hoofd zette in Boezinge. De intimidatie miste haar doel niet: Maria bleef de laatste maanden overeind. Alleen: op de meest geviseerde plek is Maria gevlucht. “Dat gebeurde bij mijn kinesist Mia Vanderjeugt”, zegt Hans. “Nadat haar beeldje verschillende keren omgedraaid werd en daarbij beschadigd is geraakt, durft ze het er niet meer terugplaatsen. Nu staat Maria in haar schuur, weg van het straatbeeld. Spijtig.”
Sloop
Ook elders in Boezinge verdwijnt de moeder van Jezus uit de veertig groene zogenaamde BJB-kapelletjes, van de boerenjeugdbond, die het dorp kenmerken. Hans neemt ons mee naar de Poezelstraat op de boerenbuiten. Naast Artillery Wood Cemetery, de laatste rustplaats van meer dan 1.300 oorlogsslachtoffers, ligt een oud huisje. Het kapelletje staat er niet op een sokkel, maar is ingemetseld in de voorgevel.
“Dit huis is verkocht en wordt begin volgend jaar gesloopt”, weet Hans te vertellen. “Via via hoorden we dat de leden van De Boezingenaar het kapelletje mogen komen uithakken met hamer en beitel. Wij zijn geen metsers, dat is geen werk voor ons.”De Boezingenaar is een heemkundig tijdschrift dat al 52 jaar verschijnt. Zo proberen Hans en de andere redactieleden “het verleden en de toekomst van de Boezingenaars veilig te stellen en voor iedereen openbaar te maken”.
Oproep
Hans werpt zich op als de waakhond van de dorpsnostalgie en hoopt zoveel mogelijk beeldjes in het straatbeeld te houden. “Daarom een oproep aan de eigenaars: onderhoud ze goed en probeer ze bij ingrijpende werken een nieuw plekje te geven. Telkens een beeld verdwijnt, doe ik navraag.”
Een oproep aan de eigenaars: onderhoud de Maria-beelden goed en probeer ze bij ingrijpende werken een nieuw plekje te geven
“In een boerderij aan de andere kant van het dorp deed een jonge generatie een grote verbouwing. Het beeldje dat in de muur zat, is niet teruggeplaatst, al zou het er wel nog zijn, ergens in een hangaar of op een zolder. Van de 42 BJB-kapelletjes zijn er nog zo’n 38 over. De Mariaverering is niet meer wat het ooit was, maar het is ons erfgoed en we mogen er trots op zijn. Boezinge is één van de enige dorpen met zulke kapelletjes.”
Niet verplicht
Voor de vermiste Maria van de Poezelstraat gaat Hans te rade bij Annie Fonteyne (74), die al decennia zorgt voor haar Maria op het platteland van de Ravestraat. “Ik woon hier intussen 52 jaar, maar mijn beeldje is eigenlijk al van voor mijn tijd. Een geschiedenis die we verder onderhouden. Ik ga het kapelletje nog eens schilderen. We zijn het niet verplicht, maar toch doen we het. Maria mag hier blijven voor altijd. Mijn beeldje bleef dit jaar rechtop. De Maria-draaier? Misschien een zwak persoon die het deed voor de aandacht? Raak niet aan wat niet van u is.”
Naast Maria prijkt een ander Boezings mysterie, recent ontrafeld door Aurel Sercu, een ander redactielid van De Boezingenaar. Een kruis op een stuk stam herdenkt er Germain Alloo. De correcte schrijfwijze blijkt ‘Alaux’, een Franse militair die 110 jaar eerder op z’n 21ste sneuvelde bij Het Sas van Boezinge. Alaux is na de Eerste Wereldoorlog naar zijn geboortestreek gerepatrieerd. Om hem te herdenken zou een buur van Annie, de vroegere landbouwer van de heropgebouwde hoeve Madelstede, het betonnen Alloo-kruisje gemaakt hebben met hetzelfde materiaal waarmee hij destijds de BJB-kapelletjes hielp vervaardigen.
Kapelronde
Het Alloo-mysterie is opgelost, dat van de Maria-draaier nog niet. “Ik blijf op de uitkijk en doe regelmatig mijn toer van de kapelletjes, een rondje Boezinge”, vertelt Hans. “Die gedraaide beeldjes zorgden dit jaar voor heel wat heisa. Na de tv-ploegen van de media zakte zelfs een productiehuis af naar ons dorp. De identiteit van de dader houdt velen bezig.”
Het verplaatsen van heiligen is er nochtans van alle tijden. “Het moet 1975 of 76 geweest zijn toen in het dorp voor het eerst een kerststal werd gebouwd. Plots verscheen het beeld van Jozef aan het gemeentehuis met een dopkaart in zijn handen en Maria werd teruggevonden in het toenmalig telefoonhokje. En het was van niemand hoor… maar uiteindelijk kwamen we het toch te weten.” (TP)
