Freddy Maertens wordt op 13 februari 70 jaar. De tweevoudige wereldkampioen op de weg heeft in zijn wielercarrière ontelbare ritten gewonnen en was een van de allergrootste renners van zijn tijd. Op de vooravond van zijn 70ste verjaardag brachten we Freddy en zijn echtgenote Carine een bezoekje bij hen thuis in Beitem.
Men kan het huis van Freddy Maertens en Carine niet missen. Een bestelwagentje van Floralux staat op de oprit met de mooiste zeges van Freddy op geschilderd. In de buxuscoupe van de Floralux-man hangen er fietsen. “Mooi, hé”, lacht Freddy die ons in trainingspak begroet. “Drie jaar geleden belde Kris Carrein, de CEO van Floralux, ons opeens op met de mededeling dat hij een verrassing voor ons had. Bleek dat hij een bestelwagentje, speciaal voor mij had laten beschilderen en Carine en ik mogen daar mee rondrijden.”
“De pa en ma van Kris zijn goede vrienden van ons. Ik ben nog mee een fiets gaan kopen met pa Daniël en ik heb hem ook bezocht toen hij in het ziekenhuis lag.”
Carine en Freddy wonen in een gezellig huis op het platteland in Beitem en in de living staat een groot televisiescherm. We zien renners door een verzengende hitte rijden tijdens de Ronde van Saoudi-Arabië. “Ik neem veel wedstrijden en rondes op en daar kijk ik dan rustig naar ’s morgens en ’s namiddags als er geen koers is. Ik probeer zo veel mogelijk wedstrijden te bekijken én live te volgen. De wedstrijden die ik met mijn maatje Stefaan Wybo van Roularta volg, komen er weer aan en ik kijk daar ongelooflijk naar uit. De Ronde van Vlaanderen, De GP Monseré, Gent-Wevelgem,… We zijn ieder jaar van de partij. Alleen in Dwars door Vlaanderen is het nog maar één keer gelukt om een permis te krijgen. Hopelijk kan de Roeselaarse sportschepen José Debels dit jaar daarvoor zorgen.”
Constant vermoeid
“Hoe het voelt om mijn 70ste verjaardag te vieren? Het is maar zondag, hé kameraad! Neen, alle gekheid op een stokje, ik heb mijn deel al gehad, inderdaad. In 2017 heb ik een hartoperatie gehad. Die is gelukt maar in januari 2020 heb ik in Aalst een prostaatoperatie ondergaan. Dat gebeurde in Aalst door het team van dokter Mottrie. Ik had prostaatkanker en na de ingreep was de kanker verdwenen. Toen ik bijna een jaar en enkele controles later hoorde dat de kanker opnieuw de kop opstak, kreeg ik 30 beurten radiotherapie in AZ Delta. Dat was eind december 2020 en alles verliep voorspoedig en de specialisten zijn tevreden.”
“In juli 2021 zijn we met enkele vrienden naar de Ronde van Frankrijk getrokken. We hadden een week een huisje gehuurd in de omgeving van de Mont Ventoux, maar ik voelde me niet echt lekker. Ik had geen adem en was constant vermoeid. Ik kon bijna de trap niet meer op. Tijdens de dagrit op de Mont Ventoux, hebben we gewoon enkele ligzetels langs het parcours gezet en ik ben er pas uitgekomen toen de renners passeerden. En daarna was het snel weer naar ons vakantiehuisje.”
“Toen Carine en ik opnieuw thuis waren, hebben we onmiddellijk contact opgenomen met professor La Meir. Dat is de hartchirurg die mij heeft geopereerd in UZ Brussel en hij liet me onmiddellijk opnemen in Jette voor een week. Ik moest een hele reeks onderzoeken doorlopen en had een veel te snelle hartslag. Na heel veel onderzoeken werd ik verdoofd en kreeg ik een hartschok. Na een week was ik voldoende hersteld om het ziekenhuis te verlaten, maar ik kreeg toch de raad om te beginnen met een dieet. Ik woog immers 105 kg en dat was van het goede te veel.”
“Ik ben vijftien kilo vermagerd en voel me opnieuw goed. Ik ga nog altijd graag naar de koers en natuurlijk doet het mij iets als de mensen mij herkennen. Ook de renners in koers, ja. Philippe Gilbert bijvoorbeeld roept altijd naar mij als hij passeert. Het doet deugd om herkend te worden, dat is toch normaal. Zelfs met een pet, zonnebril en mondmasker word ik nog herkend. Maar pas op, dat betekent niet dat ik het hoog in de bol heb gekregen. Ik kan dat zeer goed relativeren, daarvoor hebben we te veel meegemaakt. We blijven gewone mensen en ik heb gekoerst voor de kost. Dat was gewoon mijn beroep, net zoals schrijven voor jou een job is. Omdat ik veel koersen heb gewonnen, moet ik toch geen dikke nek hebben!”
“Ik weet wel dat sommige sportmensen het anders doen. Dat ze geen journalisten ontvangen bij hen thuis terwijl ze in trainingspak in de zetel liggen. Maar dat ze liever in een klasserestaurant eten en ondertussen een interview geven op kosten van de krant.”
Twee keer wereldkampioen
“Ja, ik heb mijn best gedaan om veel te winnen en wanneer men me bijna afgeschreven had, werd ik in 1981 voor de tweede keer wereldkampioen voor Saronni en Hinault. Dat was absoluut geen geluksslag. Ik had dat jaar vijf ritten in de Tour gewonnen én de groene trui mee naar huis gebracht. En dan heb ik me stilletjes heel goed voorbereid op het WK. Ik was er helemaal klaar voor en was ongelooflijk gemotiveerd.”
“Ik ben blij dat ik nog leef en dat ik nog veel kan lachen”
“Na mijn wielercarrière moest ik gewoon blijven werken en samen met Carine hebben we dat ook gedaan. We zijn samen de baan opgegaan om wielerkledij van ASSOS te verkopen en daarna heb ik in het wielermuseum van Roeselare gewerkt. Ik ben daar binnen geraakt door dokter Lamssens. De domste stoot die ik heb meegemaakt in mijn leven? Dat ze mij naar Oudenaarde hebben laten vertrekken, naar het Centrum Ronde van Vlaanderen. Men had mij in Roeselare moeten houden om de wielerbeleving sneller op de kaart te zetten. Pas op, ik draag niemand in Roeselare een slecht hart toe en ik kom hier met iedereen overeen. Ik doe trouwens nog steeds ‘meet and greets’ in het wielermuseum. Rondleidingen mag ik niet geven, dat is voor de stadsgidsen. Of ik dat niet jammer vind? Pff, het is wat het is en als de stadsgidsen vragen hebben, mogen ze mij altijd bellen.”
Bellen met Pollentier
“In 2022 heb ik nog veel plannen. Op sportief vlak is dat om zo veel mogelijk wielerwedstrijden live te volgen met Stefaan. Zo zou ik graag drie dagen de Ronde van Frankrijk volgen: op 5 juli is de Ronde in Duinkerke, de dag erna is er het vertrek in Rijsel en op 7 juli vertrekt de Ronde in Binche. Het is wel een vreemde Ronde dit jaar met de start in Kopenhagen. Ik heb daar nog eens een criterium gewonnen en mijn maatje Michel Pollentier was tweede.”
“Wat ik zondag op mijn verjaardag zal doen? Ervoor zorgen dat ik vroeg op ben en de eerste ben om Michel Pollentier te feliciteren met zijn verjaardag. Inderdaad, we zijn niet alleen allerbeste maten, we verjaren ook nog eens op dezelfde dag.” (lacht)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
