Op de Roeselare Awards zaterdag wordt er een lifetime achievement award uitgereikt aan Freddy Maertens. De tweevoudige wereldkampioen heeft een indrukwekkend palmares bijeengefietst en kreeg vorig jaar voor zijn 70ste verjaardag al een muurschildering aan wielermuseum Koers. Nu volgt er nog een huldiging in het Fabriekspand.
Een eerbetoon op het Roeselaarse feest bij uitstek voor een groot wielerkampioen. Dat is Freddy Maertens zeker. Zijn palmares is ronduit indrukwekkend. Naast de vele eendagswedstrijden waarin hij als eerste over de streep sprintte, blijven vooral de Vuelta van 1977 die hij won (met 13 zeges op 19 etappes), de ritzeges in de Rondes van Frankrijk, zijn drie groene truien in diezelfde Rondes en zijn twee zeges op het WK in Ostuni en vijf jaar later in Praag, in het collectieve geheugen zitten van iedere wielerliefhebber. Freddy Maertens werd al dikwijls in de bloemen gezet, maar de huldiging die hem zaterdag op de Roeselare Awards wacht, vindt hij toch heel speciaal.
“Huldigingen vind ik nog altijd zeer leuk, ik word dat nooit beu. Maar deze Life Time Achievement award is toch wel heel speciaal. Toen burgemeester Kris Declercq me net voor Kerstmis belde met dat nieuws, was ik eerlijk gezegd een beetje van mijn melk. Ik heb hem ook verteld dat ik het een hele eer vind. Een allesomvattende trofee of award voor mijn hele carrière heb ik nog nooit gekregen. Ik had dit ook niet meer verwacht, want ik ben ondertussen al 70 jaar, hé. Maar de mensen zijn mij nog niet vergeten en zwaaien, roepen en groeten mij nog altijd. De jonge mensen niet meer natuurlijk, dat is ook normaal dat ze mij niet kennen.”
In trainingspak
“De laatste jaren heb ik wel wat met gezondheidsproblemen te kampen gehad. In 2017 onderging ik een ingreep aan het hart en in 2020 was een andere chirurgische ingreep noodzakelijk. Nu voel ik me goed en ik heb me voorgenomen om in 2023 enkel te doen wat ik nog wil doen. Dat is wielerwedstrijden volgen met mijn vriend Stefaan Wybo, activiteiten doen met mijn echtgenote Carine, dochter Romy en kleindochter Anna-Nina of eens een weekendje doorbrengen met onze vrienden Isabelle en Erwin uit Brussel. Dat is leuk en ontspannend. Ik kan daar in mijn trainingspak of zelfs in mijn pyama in de zetel zitten.” (lacht). “Supportersavonden of sportavonden met interviews worden een beetje te zwaar voor mij. Ik wil vanaf nu 100 procent op mijn gemak leven.”
“Ik was een beetje van mijn melk toen de burgemeester mij opbelde”
“Maar ik kijk echt uit naar het feest van zaterdagavond. Carine en ik hebben een nieuw, blauw maatpak gekocht voor mij, een wit hemd met beige das en bruine schoenen. Ik zal er piekfijn uitgedost bijstaan.”
“Ik krijg mijn award pas laat op de avond en natuurlijk zal ik nerveus zijn. Ik moet die avond gegarandeerd een pilletje tegen de zenuwen nemen, daar moet je niet aan twijfelen. En ontroerd zijn op het podium? Ja, dat zit er ongetwijfeld wel in. Dat zal mij zeker iets doen en ik ben van nature al een gevoelig mens. Maar ik zal vooral heel gelukkig zijn omdat ik een award zal krijgen voor mijn hele carrière. Die trofee ontbrak nog in mijn kast maar vanaf zaterdag is dat dus verleden tijd. Of ik zal dansen? Misschien wel, maar het mag geen te rappe zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
