Thérèse Vincent en Freddy Van Nerom zijn op 1 juli met pensioen en gaan in Hongarije op een boerderij wonen. Ze kennen het land en vinden het mooi. Bovendien is het leven er veel goedkoper dan hier. Het enige probleem is de taal: “Praktisch onmogelijk om te leren.”
Thérèse Vincent (59) en Freddy Van Nerom (60) hadden het altijd gezegd: ze zouden naar het buitenland vertrekken eens ze met pensioen waren. Dat zal nu dus gebeuren. Thérèse was twintig jaar onthaalmoeder, Freddy eerst vijftien jaar postbode en later inspecteur bij de Nationale Loterij. Ze zijn 39 jaar getrouwd, 41 jaar samen, en ruilen over een maand hun woonst op het Johan Malbranckeplein in de wijk Eekhoute in voor een Hongaarse boerderij.
Twee jaar voorbereid
Al twee jaar zijn ze bezig met de voorbereidingen. Ze waren grote fan van Tsjechië, maar daar is alles de laatste jaren duurder geworden, door het toerisme. Dertig jaar geleden gingen ze ook met vakantie in Hongarije. Daar beleefden ze hun mooiste vakantie ooit.
“Na de eerste keer zijn we dikwijls teruggegaan naar Hongarije. We hebben daar veel vrienden, en dat heeft meegespeeld in onze keuze. In het begin was er niets en namen we van alles mee: koffie, sigaren, panty’s, tandpasta en nog veel meer. Toerisme werd er nooit gepromoot, en eigenlijk nu nog altijd niet. Zo gingen we eens naar een paardenshow, en we vroegen naar overnachting, maar er was gewoon niets van hotel of vakantiehuis. We hebben toen bij mensen thuis geslapen, die hun slaapkamer aan ons verhuurden. Maar er is de mooie natuur, met vooral overal veel ooievaars.”
Freddy en Thérèse gaan in Koloska wonen, zo’n 1.600 kilometer van hier. De plek ligt op 85 kilometer van Servië en Kroatië, op 110 kilometer van de hoofdstad Boedapest, en op zowat 90 kilometer van het gekende Balatonmeer. “Om de drie maanden komen we wel voor enkele dagen terug naar onze dochter Romina en de kleinkinderen Elias, Niell, Felix en Nand.”
Een kilo brood kost er 1,60 euro en een pintje 90 cent
“In Koloska is het super rustig. Er zijn veel winkels, zoals Lidl, Aldi, Metro, Spar en de Hongaarse Tesco. Alles van eigen productie is daar heel goedkoop; wat uit buitenland komt is wel duurder, maar toch nog altijd minder duur dan bij ons. Voor duizend forint, de lokale munt, krijg je ongeveer drie euro. Een brood van een kilogram kost er 1,60 euro, en een pint 90 cent. We zullen daar zeker dertig à veertig procent goedkoper leven en we huren daar een veel groter huis voor dezelfde prijs die we nu betalen aan Ons Onderdak; het is een grote boerderij – we zullen dus altijd wel weten wat doen, daar in de hof.”
Het koppel heeft, zoals al gezegd, Hongarije al behoorlijk goed leren kennen. “Men viert daar geen verjaardagen, maar wel naamfeesten. De heilige Stefanus, die volgens de Bijbel de eerste christelijke martelaar was, wordt er overal met een groot feest gevierd, op 20 augustus. Ook het Feest van de Arbeid, op 1 mei, is heel belangrijk. En dan is er de lokale klederdracht, die zo mooi is.”
Taal niet te leren
“Er wonen in Hongarije ongeveer 1.400 Vlamingen en 2.000 Nederlanders. Doordat we daar al heel regelmatig geweest zijn, kennen we er dus ook al wat mensen. Maar de taal zal wel een grote moeilijkheid worden. Het Hongaars is geen Slavische taal zoals daar in de buurlanden, maar leunt dicht aan bij het Fins. Het is praktisch onmogelijk om het te leren. Wij kennen ondertussen een veertigtal Hongaarse woorden, maar het is vooral de uitspraak die zo verraderlijk is. Nu, de oudere mensen daar spreken vaak ook Duits en de jongeren nu vooral Engels. We zullen ons wel kunnen behelpen.” (PC)
