Wielermecenas Freddy Casteleyn, broer van de nieuwe burgemeester, bezit de meest unieke collectie koersfietsen in Vlaanderen en ver daarbuiten. Waarschijnlijk kan zelfs de collectie van sir Bradley Wiggins er niet aan tippen. Of wat dacht u van de WK-veldritfiets van Sven Vanthourenhout of de werelduurrecordfiets van Francesco Moser, tussen 80 andere stalen rossen in?
Het MEZ Team Belgium uit Snellegem van Freddy Casteleyn was begin de jaren 2000 de absolute topclub, de kweekvijver van toptalenten. Jurgen Roelandts, Wouter Weylandt, Gianni Meersman, Dieter Vanthourenhout, Klaas Vantornout, Bert De Bakker, Radomir Simunek junior, … Allemaal reden ze voor het MEZ Team. Sven Vanthourenhout reed ook voor MEZ toen hij in 2001 de wereldtitel veldrijden in het Tsjechische Tabor veroverde. Die liefde voor de koers maakte dat de 79-jarige Freddy Casteleyn reeds een twintigtal jaar lang koersfietsen verzamelt.
Zowat elke topcoureur
“Gewoon uit liefhebberij, het is eigenlijk vanzelf ontstaan. Maar plots had ik wel een mooie collectie bij elkaar. Vermits ik in het wielermilieu zat, kon ik vlot heel wat fietsen verkrijgen. Vooral met de wielerploeg van Patrick Lefevere heb ik goede contacten, dat zie je ook wel aan mijn collectie. Ik zag eigenlijk pas toen ik op vraag van mijn vrouw die fietsen van zolder haalde en ze in de boventoonzaal van ons bedrijf MEZ-motoren stalde dat je van een heuse collectie mag spreken”, lacht Freddy.
Fietsen van zowat elke topcoureur die de laatste twintig jaar bij Patrick Lefevere koerste, staan mooi naast elkaar: Museeuw, Ballerini, Bettini, Kittel, Tafi, Boonen of één van de drie WK-fietsen van Alaphilippe, maar ook de WK-veldritfiets van huidig bondscoach Sven Vanthourenhout (Tabor 2001) of de Ronde van Vlaanderenfiets van Peter van Peteghem staan er naast fietsen van Eric Vanderaerden, Jeroen Blijlevens, Freddy Maertens, Frans Verdonck, Urs Freuler of Pavel Tonkov.
Vooral met de wielerploeg van Patrick Lefevere heb ik goede contacten, dat zie je aan mijn collectie
En er is de tijdritfiets van Francesco Moser, als vreemde eend in de bijt. In totaal staan er zowat 80 unieke fietsen van bekende profwielrenners tot heuse wereldtoppers. Al blijft het de droom van Freddy om een fiets van Peter Sagan op de kop te tikken.
Nadat Eddy Merckx in 1972 het werelduurrecord op iets meer dan 49 kilometer per uur zette, bleef dat geruime tijd staan. Twaalf jaar maar liefst. En er moest wat innovatie aan te pas komen om het record van De Kannibaal af te pakken, die het op een normale wegfiets voor elkaar bokste. In 1984 was het Francesco Moser die als eerste mens een uur lang harder reed dan 50 kilometer per uur.
Op de wielerbaan van Mexico-Stad werkte hij in een uur 51,151 kilometer af, op een futuristische fiets die nu in het Vlamingveld staat! Er zaten dichte wielen in zijn fiets en hij kon er een zeer aerodynamische houding op aannemen. Na Moser braken Britten Graem O’Bree en Chris Boardman het uurrecord nog op futuristische fietsen. In 2000 paste de UCI de regels aan en schrapte die records.
Stock Van Houcke
Freddy Casteleyn is de zaakvoerder van Stock Van Houcke te Snellegem, de actuele naam is Toolsen, en van MEZ-motoren. Vanuit het bedrijfsleven richtte hij de wielerploeg MEZ op. “De stock werd kort na WOII opgericht door onze vader Staf Casteleyn en kleermaker Urbain Van Houcke. Rond de jaren 46-47 was het kamp van Jabbeke te koop, dit waren de terreinen waar de kazernes van de bevrijders zich bevonden. De terreinen moesten in de oorspronkelijke staat hersteld worden, dus alle bestaande loodsen moesten afgebroken worden en de terreinen opgekuist.”
“Mijn vader Gustaaf, Staftje in de volksmond, had dit graag gekocht maar had er het geld niet voor. Er moest immers een bod geplaatst worden en de hoogste bieder mocht de werken uitvoeren. Urbain Van Houcke was de uiteindelijke geldschieter. Urbain was kleermaker en had samen met zijn vrouw een winkel, ‘De Bazaar’. Zo is de firma Van Houcke ontstaan. Op jonge leeftijd ben ik thuis gebleven van school om mee te werken in de firma onder het motto van Urbain: beter meewerken in de firma dan je broek verslijten op school, later is het toch al voor u, want mijn vrouw kan geen kinderen krijgen.”
“Later is mijn broer Frank erbij gekomen, hij werkte er 43 jaar lang, zes dagen op zeven. Ik reed in de tijd mee met de wielertoeristen van Stalhille en Blankenberge, dat was leuk maar toch niet waar ik van droomde. Dus besloot ik om te beginnen met renners, echte coureurs. Ik kon via Rik Devoogt aan een toprenner geraken namelijk Stefaan Vermeersch die toen al 150 koersen had gewonnen. We waren vertrokken aan een avontuur dat al snel uit de hand liep.”
Te veel kosten
“Te veel renners, te veel kosten, ik kon moeilijk nee zeggen toen een renner vroeg om bij het MEZ team te komen rijden. 15 jaar heb ik dit volgehouden en dan de stekker eruit getrokken. Verschillende kampioenen van België maakten deel uit van het MEZ-team. We hebben grote momenten meegemaakt, Sven Vanthourenhout die Wereldkampioen veldrijden werd in Tabor, Stefaan die zijn derde Kattekoers won, verscheidene kampioenen van België bij het veldrijden, op de weg, de piste en dit ook bij de dames.”
(PA/ foto Davy Coghe)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
