Van een opvallend jubileum gesproken: François Chaffart is maar liefst vijftig (!) jaar in dienst bij één en hetzelfde bedrijf. Als ‘molenmeester’ vormt hij een belangrijke schakel in de betonproductie bij Lithobeton in Snaaskerke. “Nog nooit stond ik al zuchtend op omdat ik wéér moet gaan werken”, straalt de olijke zeventiger. Al komt aan alle mooie liedjes ooit een eind.
Belgische werknemers werken gemiddeld elf jaar voor dezelfde werkgever, berekende HR-bedrijf Acerta Consult. Een gemiddelde dat ze ook bij Lithobeton noteren. Maar wat gezegd van François Chaffart? Net deze week is de 74-jarige betoncentralist toe aan zijn vijftigste jaar bij het Snaaskerkse bedrijf. Ook zijn broers Winston (80), André (78) en Eddy (72) stroopten er (weliswaar minder lang) de mouwen op, net als hun nazaten. Hoe hij bij Lithobeton belandde? “Als veertienjarige ging ik aan de slag in de visserij – ook onze papa was visser. Tien jaar lang zou ik in de sector werken met onder meer verre verplaatsingen naar IJsland. Toen ik 24 jaar was, maakte ik de overstap naar Lithobeton. Ik werkte graag in de visserij, maar de lange nachten en dagen, verre reizen in combinatie met een huwelijk en kinderen was niet evident. Mijn broer Winston was hier toen al aan de slag. Ik belde hem op vrijdag op om te vragen of ze er geen extra werkvolk nodig hadden. De maandag erop mocht ik al beginnen. Na mijn eerste dag in de productieafdeling kwam ik thuis en zei ik tegen mijn vrouw Marie-Marthe: ‘Dit is niks voor mij.’ (lacht) Maar de volgende dag stond ik er opnieuw. En kijk ons hier nu staan, vijftig jaar later.” De jaren erna zou François doorgroeien tot betoncentralist. “Noem me gerust de ‘molenmeester’”, knipoogt de guitige zeventiger. “Wat die functie inhoudt? Vergelijk het met een chef-kok in de keuken. Of het draaien van een goed deeg. Ik zorg er mee voor dat we proper beton produceren.” Geert Poppe (56) – die toch ook al 32 jaar voor het bedrijf werkt – is teamchef van François. “Noem hem de Piet Huysentruyt van Lithobeton”, lacht hij. “François brengt onze groep van zo’n tien koppen veel positiviteit bij.”
Win-winsituatie
Officieel kon de betonspecialist al op zijn zestigste op rust. “Maar waarom zou ik dat doen? Ik werk momenteel elke dag van 7 tot 12 uur. Ik doe mijn werk graag en kom graag onder de mensen. (lacht) In mijn hoofd voel ik me 25 jaar, al gaat de rest niet altijd even goed meer mee. Laat het ons zo zeggen: ik heb een goeie carrosserie, al verslijt de motor toch een beetje. Er is nog geen enkele dag waarop ik wakker werd en dacht: ‘Nu moet ik wéér gaan werken.’ Mijn vrouw (76) is ook zo. Zij werkte tot haar 74 jaar in de horeca.”
“Eind dit jaar, in december, stop ik écht met werken”
Bij Lithobeton in Snaaskerke en het Henegouwse Baudour samen werken 170 personen. Ruim 130 daarvan zijn in de Gistelse deelgemeente actief. De gemiddelde leeftijd bij de arbeiders ligt ergens eind de dertig jaar, bij bedienden is dat net ietsje meer. Doorheen de jaren heeft de François, die in Oostende woont, al veel collega’s zien komen en gaan. “De helft van de medewerkers nu was nog niet eens geboren toen ik hier startte. En ja, sommige gewezen collega’s zijn ook al overleden, helaas.” Tom Bulcke, nu zaakvoerder van Lithobeton, was zelf nog maar vijf jaar toen François er aan de slag ging. “Als medewerkers de vraag stellen, goed werk leveren, positief en goedgeluimd zijn, en een voorbeeld vormen voor de andere collega’s, dan is het logisch dat je de samenwerking voorzet. François geldt als een voorbeeld voor de jeugd. Het is niet altijd even simpel om geëngageerde werknemers te vinden. Bovendien: een betoncentralist is, zoals eerder gezegd, de kok van het restaurant. En zonder goeie kok heb je geen eten en zijn de klanten mistevreden”, onderstreept hij de kwaliteiten van François. “Het was een win-winsituatie voor iedereen”, knipoogt de gevierde medewerker.
Keuze maken
Maar de realiteit is dat het mooie liedje van de Oostendenaar bij Lithobeton ooit moet stoppen. “Eind dit jaar, in december, stop ik écht”, geeft François toe. “Op een gegeven moment moet je die keuze toch maken. (lacht) En dan gaan ze hier zeggen: Eindelijk is ie weg!.” Zover is het dus nog niet. Z’n collega’s en de bedrijfsleiding trakteerden hem op een lekkere taart met afbeelding, fotocollage, en flessen champagne en whisky. En naar goeie gewoonte kreeg hij ook een sticker op z’n veiligheidshelm geplakt met daarop de 50 dienstjaren netjes in beeld.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
