Een schilderij à la Herman Brood. Een Lampaert-fiets in hout of metaal. Een clown in zwart-wit in klei. Dat zijn allemaal werken van Francky De Smet uit Ingelmunster, die na een depressie allerlei kunstvormen leerde ontdekken. Francky is ook al vijf jaar buddy bij Het Ventiel.
Francky (60) is getrouwd met Corinne Bouckaert. Het echtpaar woont in de Doelstraat 69. Ze hebben één zoon Lorenzo en één kleinzoon Milan. Francky en Corinne hielden ruim 20 jaar de snookerzaak Biljart Palace in de Oostrozebekestraat open. In 2005 werd Francky invalide verklaard. Daarna kwam hij in een depressie terecht.
“Het was mijn huisarts die zei dat ik een hobby moest zoeken, maar geen waar ik mij hard moest voor concentreren. In 2012 begon ik met Tiffany-lampen in Art Deco-stijl te vervaardigen. Dat zorgde ervoor dat ik mijn zinnen kon verzetten”, vertelt Francky. “Drie jaar later ging ik aan de slag met klei. Vorig jaar begon ik mij vooral met hout, metaal of koper uit te leven. Bij slecht weer kan ik mij nu zonder problemen bezig houden, terwijl ik vroeger niets anders deed dan piekeren.”
Mister YouTube
Francky volgde geen maandenlange cursussen om iets onder de knie te krijgen. “Toen ik begon met Tiffany-lampen te vervaardigen, volgde ik drie lessen. Om te werken met klei volgde ik een basiscursus van tien lessen. Ik ben vooral Mister YouTube. Ik zoek op Russische of Hongaarse sites hoe die mensen werken met klei, metaal of koper. Je vindt zoveel terug waardoor je ook heel vlug iets onder de knie krijgt. In 2015 begon ik te werken met klei.”
“Vorig jaar begon ik met het vervaardigen van fietsen in koper, later in hout. Ik ontwierp de eerste fiets die ooit werd gemaakt, de eerste trapfiets, een fiets van 1909 van de brandweer, een Lampaert-fiets… Nu maak ik heel oude fietsen. Ik maak ook de drie trofeeën voor de wielerwedstrijd van de juniores in augustus in Ingelmunster. Ik kreeg die vraag en besloot ook deze uitdaging aan te gaan. Ik maakte die Lampaert-fiets op vraag van een fan. Het is niet de bedoeling dat onze beroepsrenner Yves Lampaert dat exemplaar krijgt. Ik ben van plan om nog een Lampaert-fiets te vervaardigen, maar dan wel een met met z’n nieuwe Quick Step-fiets. Waarom ik plots voor fietsen koos? Sinds drie jaar ben ik wielertoerist bij het New Cycling Team van Biljart Palace, waar ik voorzitter ben.”
Het Ventiel
Francky schilderde ook al een drietal schilderijen. “Ik schilderde Herman Brood na. ‘t Is voor mezelf een topwerk, maar ook daarin zou ik mij nog meer moeten verdiepen. Ik maakte ook al een neushoorn of stier in klei. En kijk hier eens”, stapt Francky enkele passen verder in zijn woonkamer. “Kijk je naar dat beeld in klei, dan zie je een Engelse agent. Draai ik dat beeld om, dan wordt dat een matroos. Ik maakte dat werk ter nagedachtenis aan Hendrik Vanhaverbeke, de maker van De Pekker in Izegem. Ik kende die man maar 3,5 maand, maar voor hem wat ik precies zijn zoon. Ik schonk dat werk aan zijn dochter, die vond dat het beter in mijn living zou blijven staan. Iedere maand draai ik dat beeld. Zo denk ik nog even aan hem…”
Francky stapt naar de andere kant van de woonkamer en komt af met een zwart-wit clown in geglazuurde klei. “Dorpsgenoot en kunstenaar Marc Claerhout vroeg aan mij waarom ik die clown in zwart-wit had gemaakt. Een clown is altijd kleurrijk en fleurig, maar het leven is niet altijd zo. Ik wilde met die clown een boodschap geven: ‘t kan plezant, maar ‘t kan ook triestig zijn. Welk werk ik ook maak onder de naam FraDeS, altijd moet het iets zijn met een betekenis.”
Francky hoort over zichzelf niet graag het woord kunstenaar uitspreken. “Ik noem mezelf geen kunstenaars, ik ben eerder een hobbyist. Weet je wie voor mij de grootste kunstenaars zijn?”, vraagt Francky aan ons. “Dat zijn die mensen met jongdementie van Het Ventiel, waar ik al vijf jaar buddy ben. Dàt zijn de échte kunstenaars. Die mensen verdiepen zich in een werk en hebben daar zo’n deugd van. Voor corona kwamen hier wekelijks vijf mensen van Het Ventiel om te werken met klei. Ik bezit immers twee oventjes, waarin ik hun werken kan bakken. Wanneer ik bij het vertrek telkens hun ogen zie tintelen, dan maakt mij dat gelukkig. Dàt zijn de échte kunstenaars.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
