Door de wind en de regen, niets hield de dames van Ferm regio Veurne tegen om de nieuwe troostplek in het pas heraangelegde Vaubanpark in Veurne in te huldigen. Op zondag 6 november trotseerden een vijftigtal toehoorders weer en wind om bij dit troostmoment aanwezig te zijn.
Corona bracht een hele schok teweeg, hier en elders. Mensen worstelen met gemis, verlies en afscheid. Ferm geeft hen met dit initiatief een plek waar ze samen troost kunnen vinden en ook letterlijk troost kunnen planten. Iedereen kreeg een bloembol om ter plaatse te planten. De troostplek werd speciaal hier ontworpen, in de stille omgeving van het vernieuwde Vaubanpark, een plaats in het groen, toegankelijk voor iedereen, waar men verbondenheid in verlies en verdriet kan voelen, maar ook opnieuw hoop en vertrouwen in de toekomst kan opbouwen. Samen met Stad Veurne en Cera, die zorgden voor praktische en financiële tussenkomsten, werden naast het paneel een verharde ondergrond met mooie zitbanken gerealiseerd. Vanaf deze plaats start ook een bewegwijzerde troostwandeling die door het Vaubanpark loopt. Veurnse ereburger Maud Vanhauwaert pende een hartverwarmend gedicht neer, speciaal gemaakt voor deze dag van hoop en troost.
Gedicht van troost
SSSSSSSSSSSSSSSSSSST
Er is de ruisende stilte,
Tussen de eeuwenoude bomen,
Verscheurd in nevels,
Er is de kille stilte,
Aan een tafel die met messen,
Wordt gesneden,
De gedragen stilte,
Van een minuut op een plein,
De gedachten die bij slachtoffers zijn,
Er is de opgelegde stilte,
Voor een overdonderend applaus,
Waarin de laatste noot nog trilt,
De tikkende stilte van leidingen,
In het huis waar je weer alleen bent,
Na een pijnlijk vertrek,
En er is de volbrachte stilte,
Van ons op dit bankje,
Terwijl de verte het overneemt,
En alles is gezegd
