Bijna vier jaar na haar pijnlijk afscheid als turnster zal Cindy Vandenhole (22) samen met acht andere ex-topsporters deel uitmaken van de atletencommissie van de Gymnastiekfederatie Vlaanderen (Gymfed), na de getuigenissen over pesterijen. Cindy zal zich bekommeren om de meisjes Toestelturnen. Ze hoopt oprecht op verandering, maar blijft op haar hoede: “Ik bekijk het met argusogen.”
De commissie moet een stem geven aan de sporters binnen en buiten de (top)sportwerking van de federatie en komt er in de nasleep van de getuigenissen van vorige zomer, van een vijftigtal ex-gymnasten over de wantoestanden bij Gymfed. De turnsters klaagden de pesterijen, mentale spelletjes en psychologische intimidatie door topcoaches binnen de federatie aan. Ook Cindy Vandenhole was slachtoffer van dat genadeloze regime.
“Ik heb mijn kandidatuur ingediend vanuit een positieve gedachte om verandering te creëren”, zegt Cindy. “Want het is gemakkelijk om te zeggen dat er iets moet gebeuren, zonder zelf iets te doen. Ik wil een luisterend oor bieden aan clubs en gymnasten en wil hun vertrouwenspersoon zijn. Via mij kunnen ze anoniem hun verzuchtingen en bezorgdheden uiten. Die zal ik dan voorleggen aan de commissie, die daar dan mee aan de slag moet gaan.”
Cindy Vandenhole was als artistiek gymnaste Belgisch kampioen bij de junioren, beloften en senioren. Met het Belgisch team behaalde ze een elfde plaats op het WK 2015 in Glasgow. Voor de Olympische Spelen 2016 in Rio werd ze als reserve aangeduid. Mentaal gekraakt zette ze in 2017 op 18-jarige leeftijd een punt achter haar turncarrière.
Kleineren en schelden
“In 2015 werd ik Belgisch kampioen. Heel wat mensen waren dan ook verbaasd over mijn niet-selectie voor Rio. Net in de periode daarvoor had ik echter verschillende keren mijn verhaal gedaan bij de Gymfed-verantwoordelijken, maar er werd niet naar mij geluisterd. Als reserve meegaan naar Rio was voor mij een negatieve ervaring. Ik heb er niet van kunnen genieten, want ik werd er compleet genegeerd.”
“Na de Spelen van Rio raakte ik geblesseerd, maar dat is niet de reden waarom ik ermee kapte. Ik ben ook niet gestopt omdat ik dat zelf wou, wel omdat Majorie Heuls (die samen met haar man Yves Kieffer hoofdcoach is, red.) me weg wou. Elke dag opnieuw moest ik de confrontatie aangaan met een coach die me niet moest hebben. Ze kleineerde me en schold me uit. Ook op privévlak schoffeerde ze me. Ik kon thuis onmogelijk vertellen wat er gaande was, want mama deed werkelijk alles voor mij. Ik kropte alles op, sloot me in mijn kamer op, ik at niet meer en sliep niet meer. Dat zorgde dan weer voor onbegrip bij mijn ouders, die op hun beurt boos werden op mij. Die situatie heeft een grote impact gehad op ons gezin.”
Twee jaar lang keerde Cindy Vandenhole het turnen de rug toe. “De slechte herinneringen wogen te zwaar door. Maar ik ben er goed uitgekomen en nu gaat het mentaal weer beter met mij. Iets wat niet van iedereen gezegd kan worden. Heel wat van mijn vriendinnen uit de topsportschool zijn in een vicieuze cirkel terechtgekomen. Het doet pijn om dat te zien.”
“De mensen die destijds mijn carrière gekraakt hebben, zijn er nu nog. Dat ik als commissielid gekozen ben, heeft me dan ook verrast. Blijkbaar wil men bij Gymfed tonen dat men na die getuigenissen daadwerkelijk iets wil veranderen. Maar ik bekijk het voorlopig nog met argusogen, ik ben benieuwd of het niet allemaal schone schijn is. In de commissie tors ik als enige een rugzak met negatieve ervaringen mee. In mijn eentje zal het onmogelijk zijn om iets te veranderen.”
Meisjesplezier
Momenteel volgt Cindy een voorbereidend schakeljaar op een master Sociologie, nadat ze vorig jaar haar studies Toegepaste Gezondheidswetenschappen voltooide. “Ik ben er nog niet uit wat ik daarna zal doen. Graag wil ik in de sportsector actief blijven, maar ik zie mezelf ook nog wel les geven. Bij sportgroep Vaste Vuist Lauwe geef ik een tiental uur per week training aan meisjes van tien jaar en ouder. Niet op topsportniveau, wel op B-niveau. Maar ik beleef er erg veel plezier aan om mijn passie voor het turnen op hen te kunnen overbrengen. Zelf mis ik de gymnastiek nog altijd. Voor mij zat er veel meer in: mijn droom werd echter aan diggelen geslagen. Maar als ik zie hoe graag de kinderen hier komen turnen, kan ik dat gelukkig relativeren.”
(CB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
