Ex-Miss België Romanie Schotte stralend zwanger: “Emotioneel voor twee”

Het zijn profetische woorden, want Romanie Schotte houdt naar eigen zeggen van het nodige avontuur in haar leven. Dit najaar wacht haar grootste avontuur ooit, nog groter dan de titel van Miss België 2017. In oktober wordt ze mama van een zoontje. Dat ze 15 jaar jonger is dan haar man, is nog geen moment een issue geweest. “Integendeel. We zitten op dezelfde golflengte.”

Romanie weet meteen waar ze wil afspreken. Ze is opgegroeid op een boogscheut van de kinderboerderij De Zeven Torentjes in Brugge en sleet er heel wat uren. Voor de gelegenheid mag de zwangere ex-Miss zich al eens wagen aan de papfles bij de lammetjes. Ze zijn bijzonder enthousiast én gulzig. “Een baby zal wel iets rustiger zijn. Hoop ik”, lacht Romanie. Ze straalt en geniet naar eigen zeggen volop van haar zwangerschap. De klassieke misselijkheid heeft ze al achter de rug, en de pannenkoek die op de kaart staat, kan ze niet weerstaan. “Ik zit nu in die fase waar ik te mager ben voor zwangerschapskledij, maar net te dik voor een gewone jeans. En dat mensen zich afvragen of ik zwanger ben of het gewoon een foodbaby is, hahaha.”

Het zijn spannende tijden, want je waagt je ook volop aan een carrière in de vastgoedsector.

“Ik ben in augustus vorig jaar begonnen met mijn stage bij vastgoedbedrijf Dewaele in Brugge. Om mijn BIV-nummer (Beroepsinstituut van Vastgoedmakelaars, red.) te halen, heb ik drie jaar de tijd, maar ik wil het nog voor mijn bevalling halen.”

Hoe ben je in de vastgoedsector terechtgekomen?

“Eerder toevallig, eigenlijk. Na mijn middelbaar ging ik rechten studeren, maar ik had al snel door dat het niets voor mij was. Het jaar daarop schreef ik mij in voor Miss België en begon ik voor de zekerheid ook aan een opleiding KMO-management aan de Arteveldehogeschool in Gent. Mijn opleiding moest ik op pauze zetten in mijn Miss-jaar. Ik wilde na dat jaar toch een diploma halen, maar ik was net getrouwd en had niet echt zin in dat studentenleven. Ik koos voor marketing en sales, een studie waar je veel richtingen mee uitkan. Maar ik voelde dat ik veeleer leunde naar de sales. In de vastgoedsector leer je veel mensen kennen, kom je op veel plaatsen en is er aan variatie geen gebrek. Ik vind het heel plezant om te doen.”

Komt er veel stress bij kijken?

“Als zelfstandige moet ik ook mijn targets halen. Maar het moeilijkste is zonder twijfel de prospectie. Je kan niet verkopen wat je niet binnen hebt. Dus moet ik zoveel mogelijk mijn netwerk gebruiken en zorgen dat ze bij mij terechtkomen om hun huis te verkopen. De job op zich vind ik niet zo stressvol, maar het is wat wennen als het opeens wat kalmer is. Dat gaat met ups en downs.”

Zelf geen zin om een nieuw huis te zoeken daardoor?

“We zijn nog maar net verhuisd, naar Westkapelle. Stefan is van Kortemark afkomstig, maar we zijn allebei graag aan zee. Op reis ga je ons ook eerder aan het water dan in de bergen vinden. Het zorgt er ook voor dat thuiskomen een soort vakantiegevoel met zich meebrengt. Bovendien zijn we ook niet zo veraf van Brugge, Gent en Antwerpen.”

Ook handig voor modellenwerk. Deed je dat eigenlijk al voor je Miss België werd?

“Ik had een vriend die fotografie studeerde en die een model zocht voor zijn eindwerk. Ik was een jaar of zestien en vond dat eigenlijk heel leuk. Dat heeft me toen aan het denken gezet. Al wilde ik vooral eerder de commerciële richting uitgaan. Waar je binnen België mag blijven en ook nog mag lachen op de foto. Internationaal is de concurrentie ook moordend, denk ik. Daar wordt er teveel verwacht van je lichaam. Laat ons zeggen dat ik nog graag mijn pannenkoek wil eten. (lacht) Mocht ik geen vastgoed doen, dan zou ik wel graag kunnen leven van het model zijn. Maar in deze vreemde periode ben ik heel blij in deze positie. Want veel mode- en winkelketens hebben het lastig, dus het eerste waar ze budgetgewijs in knippen, zijn de modellen. Influencer worden? Niets voor mij. Dat betaalt je lening of huur niet af, vrees ik. Bovendien is er ook veel concurrentie daarin. Voor mij is het belangrijkste als model dat ze mij terugvragen.”

Je moet ook best wat stevig in je schoenen staan, denk ik.

“In België is er over het algemeen weinig jaloezie, merk ik. De ene keer willen ze een blonde, dan weer een brunette. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je jezelf blijft en authentiek bent. Soms klikt het tijdens een opdracht, soms ook niet. Maar dan is dat maar zo.”

Vier jaar geleden werd je verkozen tot Miss België. Volg je de verkiezing nog?

“Ja. Ik vind het wel leuk om te zien wie er bij de laatste dertig zit, en wie er wint natuurlijk.”

Heb je daar het nodige zelfvertrouwen gekregen?

“Vind je dat ik zelfzeker overkom? (lacht) Dat is niet altijd zo, hoor. Maar je moet wel wat haar op je tanden hebben als Miss. Ik denk dat ik dat al meekreeg in mijn opvoeding. Maar doorgaans ben ik heel down to earth . Ik voel me niet beter dan iemand anders. Ik ben blij met wie ik ben. Ik heb geen size zero , en dat hoeft ook niet. Maar om nu te zeggen dat ik het nu niét moeilijk heb met de veranderingen van mijn lichaam… (grijnst) Maar ik maak me daar geen zorgen over. Integendeel, als ons zoontje maar gezond is.”

Had je een grote kinderwens?

“Ik kon gerust nog een paar jaar wachten, maar ik wil wel graag een jonge mama zijn. Stefan is geen jonge papa, maar ik hou hem jong, hé. We waren er helemaal klaar voor.”

Niet het gevoel dat je nog veel moet profiteren van je twintiger jaren?

“Ik heb niet echt fomo (fear of missing out, red.) of zo. En ik ben ook al vroeg begonnen met feesten en uitgaan, op mijn veertiende, denk ik. Maar ik heb ook mijn slaap nodig.”

Ik hoor van veel ex-Missen dat één jaar als Miss je op slag ook vijf jaar levenservaring geeft.

“Je moét ook wel volwassener worden. Als je geboekt wordt voor een acte de présence en je komt ergens toe waar je niemand kent, dan moet je wel je mannetje staan en sociaal zijn. Ik heb wel snel geleerd wat werkte om een gesprek te openen. Dat was altijd fijn om te doen, maar als de mensen teveel hadden gedronken, naar het einde van de avond toe, dan durven ze ook al meer en wordt het soms ongepast. Dan ging ik ook naar huis. Maar je wordt daar wel wat ingegooid, ja, als jong meisje. En dat is best wennen.”

Was je daar in zekere zin op voorbereid?

“Ik denk dat je daar nooit echt voorbereid op kunt zijn. Ik was ook zo verliefd op Stefan – nog steeds, voor alle duidelijkheid – maar opeens was ik van ‘s morgens tot ‘s avonds weg. En ik miste hem echt wel. Hij was daar veel rationeler in. We waren anderhalf jaar samen, maar ik wilde echt wel veel bij hem zijn. De eerste maanden had ik het daar heel lastig mee. Dat is aanpassen, want heel je leven wordt op zijn kop gezet. Ik kon met moeite in auto rijden, maar heb het wel geleerd in dat jaar. Ik moest ook naar Miss World in China. We waren vijf weken weg van huis, niet te onderschatten.”

Naar verluidt mag je ook je hotel niet verlaten.

“Hele mooie hotels, daar niet van. Maar ik had gehoopt toch iets van het land te zien. Ik heb China vooral gezien vanuit de bus. Ik had best wat heimwee, maar het is niet slecht om af en toe uit je comfortzone te komen. Ik hield er ook veel goeie herinneringen aan over. Er kwam gewoon zoveel bij kijken, bij dat Miss-gebeuren. Opeens kent iedereen je en krijgt je sociale media ook de nodige aandacht (in haar Miss-jaar ontstond een rel na een vermeende racistische comment op Instagram, red.). Daar ben ik veel voorzichtiger in geworden.”

“We hebben een kindje verloren in november, in een vroeg stadium. De ene week hoorden we een hartje, daarna niet meer”

Kreeg je af te rekenen met vooroordelen?

“Eigenlijk wel. Ik krijg soms nog te horen dat ze niet verwacht hadden dat ik zo vriendelijk zou zijn. Ik weet niet waarom ze dat eigenlijk denken, ik ben ook maar een gewoon meisje. Je moet je gewoon altijd bewijzen, merk ik. Dat was zeker toen ik naar school ging na mijn Miss-jaar. Die eerste dag, oh my god! Ik vond het lokaal niet meteen en toen ik binnenkwam, zat het helemaal vol. Toen ik achteraan ging zitten, zag je echt die hoofden draaien en hoorde je dat gefluister. Maar ik heb toen wel snel vrienden gemaakt, en uiteindelijk wilde ik hetzelfde als iedereen: mijn diploma halen. Het voordeel aan mijn Miss-jaar was dat ik wel geleerd had om het goed uit te leggen, wat handig was tijdens mijn mondelinge examens.”

Als je niet per se in de kijker wilt lopen, helpt het ook niet als je een bekende schoonbroer hebt.

“Zeker in de boekjes staat bij Stefan altijd: broer van Louis Talpe . We komen heel goed overeen. Niet alleen de broers onderling, maar ook de schoonzussen. Dat is echt superleuk. Bij Tony, de oudste broer, zijn er drie kindjes, en Louis en Tiffany zijn vorig jaar ouders geworden. Dat klikt echt, ik heb het echt getroffen wat dat betreft. We zien en horen elkaar dan ook regelmatig. Ze komen ook graag naar de zee.”

Jouw man is vijftien jaar ouder. Was dat nooit een issue?

“Nee, integendeel. Hij ziet er ook jonger uit, en ik misschien iets ouder. In ons samenzijn merken we dat totaal niet. Op zakenvlak heeft hij wel veel meer ervaring. Ik kijk echt op naar wat hij al bereikt heeft. Maar we zijn zeer gelijkgestemd, we komen op veel vlakken goed overeen. Behalve wat babynamen betreft… daar zijn we nog niet aan uit. Maar het belangrijkste is dat ons zoontje gezond is. Hij is uitgerekend voor eind oktober, ons klein spookje. (denkt na) We hebben een kindje verloren in november, in een vroeg stadium. De ene week hoorden we een hartje, daarna niet meer. Dan ben ik wel vrij nuchter en denk ik: het is omdat het zo moest zijn. De natuur heeft beslist. Het was net in die periode dat er veel te doen was rond Meghan Markle en Céline Schraepen (een Limburgse influencer die openlijk sprak over haar miskraam, red.). Ik wilde het toen liever voor mezelf houden. Niet omdat het een taboe is. Nee, ik vind het net belangrijk dat daarover gepraat wordt. Maar toen, op dat moment, had ik geen zin om erover te praten. We zijn snel opnieuw zwanger geworden. En daar ben ik heel blij mee. Ik hoor ook vaak dat het niet lukt of moeilijk gaat. Maar het was wel heftig, ja.”

Hoe heb je je man eigenlijk leren kennen?

“Op Marbella, in de Ocean Club tijdens La Fête des Belges op 21 juli. Hij was daar ook en we raakten aan de praat. Het was liefde op het eerste gezicht voor mij. Maar we hebben het wel rustig aangepakt.”

Veel relaties sneuvelen in een Miss-jaar. Bij jou was dat niet zo.

“Het klopt dat je in dat jaar heel veel berichten krijgt. Ook van voetballers, ja. Dat is misschien fijn als je single bent. Maar dan nog wilde ik dat niet, want je krijgt ze ook omdat je Miss bent. Laat staan dat ik er eigenlijk tijd voor gehad zou hebben.”

Hoe komt dat het wel gelukt is bij jullie?

“Omdat Stefan zeer stabiel is.”

Met andere woorden: jij iets minder.

“Dat heb ik niet gezegd, hé. (lacht) Nee, in een goeie relatie heb je altijd wel iemand die de rust kan bewaren. Waar hij heel rationeel is, ben ik zeer emotioneel. Emotioneel voor twee, eigenlijk. Hij denkt zeer oplossingsgericht, ik eerder vanuit mijn gevoel. Maar we vinden die balans daarin, en dat werkt wonderwel voor ons.”

Wat voor een mama zal je worden, denk je?

“Best een strenge, denk ik, maar ook wel een toffe. Zelf kom ik ook uit een warm nest; Ik heb een vijf jaar jongere zus, met wie het vroeger wel eens botste, maar zij houdt mij jong en op de hoogte van de nieuwste trends. En ook met mijn broer klikt het. Thuis hadden we altijd een huishoudster. Mijn mama werkte veel als dokter, maar mijn band met haar is heel goed. Mijn vader werkt als consulent in energiebeheer. Wat technologie betreft, is hij altijd de eerste. De eerste iPhone, een elektrische auto,… Dat is altijd interessant om te volgen.”

Hoe zie je jezelf binnen tien jaar?

“Da’s een moeilijke. Ik had op mijn zestiende ook niet durven voorspellen dat ik Miss België zou worden of in de vastgoed verzeild zou raken. Ik heb mijn leven niet echt uitgestippeld. Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Ik hou wel van een nieuw avontuur. Ik heb die afwisseling wel nodig in mijn leven. Of ik nog dromen heb? Ik wil vooral heel graag snel weer op reis. Ik wil nog veel van de wereld zien. Ik hou ervan om in een andere omgeving of klimaat te zijn, maar keer ook altijd graag terug naar huis. Ik wil nog heel graag landen als Australië of Japan zien, maar kan evengoed genieten van het mooie Italië. Eigenlijk maakt het niet zoveel uit, als ik het maar kan doen met iemand die ik graag zie. En straks zijn we met nog iemand extra om mooie herinneringen te maken. Daar kan ik alleen maar heel blij en dankbaar voor zijn.”