Eric Delzeyne is een aimabel mens. Zo kun je hem nog best omschrijven. Nooit grote, kwetsende woorden maar altijd op zoek naar verzoening en een compromis. We waren blij dat we met hem rond de tafel zaten, want het kon ook helemaal anders geweest zijn.
Op de salontafel bij Eric Delzeyne staan veel foto’s. Foto’s van zijn kinderen, kleinkinderen, van zijn overleden echtgenote Trees en… een kleine buste van kardinaal Jozef Cardijn. De koffie en de koekjes staan klaar.
Je bent de perfecte gastheer, maar op 25 februari kon het helemaal anders afgelopen zijn met Eric Delzeyne?
Eric Delzeyne: “Inderdaad, want op 25 februari ben ik dood geweest. Ja, echt waar. Ik ging zoals zo vaak op zaterdagnamiddag een wandelingetje maken in de buurt en het volgende moment kwam ik op maandagnamiddag wakker in het ziekenhuis. Ik had een hartstilstand gekregen in de Beekstraat en was er in de struiken gevallen.”
“Misbruik in de Kerk? Het is een beerput die zich opent”
“Gelukkig heeft een buurman mij snel gevonden en samen met een dame hebben ze de reanimatie opgestart. Toen de hulpdiensten aankwamen, hebben die het overgenomen en mij naar het ziekenhuis gevoerd wanneer ik opnieuw een hartslag had. Men heeft me dan in een kunstmatige coma gehouden tot maandag. Gelukkig heb ik er niets aan overgehouden, maar ik ben alles kwijt van zaterdagnamiddag tot maandagnamiddag. Ik weet ook niet wie de dame is die de reanimatie gestart heeft. Bij deze dan ook een warme oproep om mij eens te contacteren in de Lijsterstraat 10. Zo kan ik haar tenminste ‘live’ bedanken.”
“Ik heb wel een revalidatie van vier maanden achter de rug en mocht drie maanden niet met de auto rijden. Maar dit alles ligt gelukkig achter de rug.”
Hoe ben jij als jonge kerel zo in de ban geraakt van de gedachten van kardinaal Cardijn?
“Ik was lid van de KSA, terwijl mijn broer lid was van de KAJ, de Katholieke ArbeidersJeugd in Moorslede waar we woonden. Ook Daniël Denys was lid van diezelfde KAJ. Wel, de Moorsleedse tak zocht een penningmeester en men kwam bij mij terecht. Doordat ik ASO in de VMS volgde, ging men ervan uit dat ik goed kon rekenen.” (lacht) “Ik engageerde me meer en meer in de beweging die was opgericht door Jozef Cardijn. In zoverre zelfs dat ik groepsleider, later gewestleider en zelfs gewestelijk penningmeester werd. Later werd ik ook gevraagd om jeugdpropagandist te worden van de KAJ. Ik was echt begeesterd door de figuur en de toespraken van Cardijn. Hij vertelde onder meer dat iedere jonge arbeider meer waard is dan al het goud van de wereld. Je moet dat eens projecteren op onze huidige wereld met vluchtelingen die om het leven komen op zee, met jongeren die het moeilijk hebben om kansen te krijgen.”
En jij hielp mee zijn woord verspreiden?
“Ja, maar je moet alles in de context van die tijd zien. Veel arbeiderskinderen gingen maar tot hun veertien jaar naar school en hadden bijkomende ‘levensvorming’ nodig. Wij gingen eigenlijk de blijde boodschap verkondigen aan de eenvoudigsten van de samenleving. Zelf ben ik dankbaar voor de vele mensen die ik mocht ontmoeten en die mij kansen hebben gegeven in vorming en vriendschap op zoveel momenten en plaatsen.”
Jij ben altijd een man van verzoening en compromissen geweest?
“Ja, en ik ben erg trots op die titel. In de politiek komt er onmiddellijk tegenspraak en reactie wanneer men een uitspraak doet. Het is een keiharde, meedogenloze wereld. We moeten daarmee leren leven, maar ik begrijp dat veel mensen daar een afkeer van krijgen. En veel malcontenten vinden elkaar dan in extremistische partijen.”
“Ook de toon van bedrijven tegenover de vakbonden is veel harder geworden: het is vaak gewoon te nemen of te laten. Er is geen ruimte meer voor onderhandelingen en reflectie.”
Als gelovig mens moet ‘Godvergeten’, de serie over het misbruik in de Kerk, je pijn doen?
“Het raakt me enorm, dat is een beerput die zich opent. Mijn eerste vraag is dan ook ‘hoe was dit mogelijk?’. Wie zich christen noemt, moet altijd de waardigheid van ieder mens in ere houden. Het misbruik door dienaars van diezelfde Kerk is een on-ge-loof-lij-ke schande. De figuur van Christus was de bron maar toen die bron een rivier werd, is die bezoedeld geraakt. Die paters, nonnen, priesters en Roger Vangheluwe hebben een echte beerput in onze rivier gegoten. Er zal veel geduld en werk nodig zijn om die rivier weer proper te maken. De Kerk zal moeten her-bronnen, her-beginnen, zich her-uitvinden.”
Je bent gelukkig in je stad en met je burgemeester. Moet Kris Declercq volgend jaar federaal of Vlaams opkomen?
“Dat is enkel en alleen zijn keuze natuurlijk. Maar ik zou het persoonlijk nog iets te vroeg vinden. Het klimaat voor CD&V is niet gunstig. De partij is zoekende. De partij moet eerst weer in een opwaartse trend komen. Dan kan Kris zich profileren en het verschil maken op Vlaams of federaal niveau. Ik vrees dat het in 2024 een verspilling van zijn talent zou zijn.”
Rodenbachgesprek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
