De Palestijn Mozat Al Shawaf die in Harelbeke woont, vraagt aandacht voor onschuldige kinderen die sterven in de Gaza-oorlog. “Mijn oudste zoon Ali, die toen 4 jaar was, werd gedood bij een Israëlisch bombardement. In de huidige oorlog zijn er al ruim 8.000 onschuldige kinderen omgekomen: hopelijk beseft iedereen dat”, zegt Mozat.
Mozat Al Shawaf (43) vertelt zijn verhaal over de oorlog in de Gazastrook op een rustige, serene manier. “Zelf wil ik niet met een foto in de krant, ik wil wel het verhaal brengen van een onschuldig kind”, zegt hij. Met zijn verhaal wil Mozat ook aandacht vragen voor de vele onschuldige kinderen die sterven tijdens die oorlog. Hij verloor in 2012 zijn oudste zoontje Ali, toen 4. “Ali overleed ter plekke bij een Israëlisch bombardement en ikzelf werd levensgevaarlijk gewond. We speelden op een voetbalveld in Abasan al-Kabira, zo’n 4 kilometer van de Israëlische grens, toen bij die luchtaanval een raket insloeg”, vertelt Mozat, die al ruim een dozijn keren geopereerd is.
“Ik lag een hele tijd in coma. Grote stukken van mijn lichaam waren weggerukt en ze hebben die proberen te herstellen door goede weefsels van mijn lichaam over te planten naar de getroffen spierweefsels, spieren en lichaamsdelen. De revalidatie was erg lang, maar ik ondervind nog altijd last. Ik kan moeilijk bewegen.” Mozat geraakte weg uit Gaza naar Turkije in 2016. In 2017 belandde hij in België, waar hij asiel aanvroeg. Eerst in Brussel, later in Harelbeke. Hij woont er sinds augustus 2023 met zijn vrouw Fatma en hun 7 kinderen. In Gaza was Mozat administratief medewerker bij de overheid.
“We kunnen hier overleven, maar het is lastig. Ik kan niet werken wegens invaliditeit. Ik kan ook niet meer sporten en moet dus thuis blijven of als het kan een klein wandelingetje doen naar de moskee, als ik me goed genoeg voel.”
Contact met gsm
De kinderen gaan naar de GO! Basisschool Ter Gavers en de Gusco. “Het is daar leuk”, zegt zoon Ibrahim in keurig Nederlands. Mozat kijkt veel televisie en werkt ook vooral met zijn gsm. “De televisie is onze enige communicatiebron om iets te zien of te weten te komen over Gaza, waar de ellende groot is en het drinkwater en voedsel schaars geworden is”, vertelt Mozat verder.
“Met mijn gsm houd ik contact met mijn broer en zijn zoontje Mohammed. Die jongen is duidelijk erg bang als ik hem zie op mijn scherm en hij zou graag naar hier komen. Het is mijn droom de zoon van mijn broer naar hier te halen. Ik maak een afspraak met de stad.” Mozat is ondertussen Belg en spreekt Nederlands, net als zijn kinderen. Zijn echtgenote Fatma, die pas in 2019 naar België kwam, zit in een naturalisatieprocedure om Belg te worden.
“Veel familie, vrienden en kennissen vonden al de dood in de Gazastrook. Dat blijft onwezenlijk, haast niet te bevatten. De cijfers van Unicef zijn ook ontstellend. Volgens het Palestijnse ministerie van Gezondheid heeft het conflict nu al aan meer dan 24.000 Palestijnen het leven gekost. Onder hen minstens 8.000 kinderen. Ik heb verdriet voor de kinderen, je mag ze niet vergeten. Dat aantal stijgt elke dag. Wij leven hier maar ons hoofd zit in Gaza. De mensen hier begrijpen dit. Ik ga nooit hulp vragen, ik ben geen vrager. Als mensen willen helpen zijn ze welkom.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
