Een lijdensweg. Anders kan je het verhaal van de kleine C. niet omschrijven. De voorbije maanden kampte het jongetje van vijf met depressieve gedachten die zo heftig werden dat hij een tijdlang niet naar school kon. Zijn mama roept vanuit de Brugse gevangenis ‘alle warme mensen’ op om haar zoontje verjaardagskaartjes te sturen.
Nog vijf nachtjes slapen en dan is het zover. Op woensdag 2 juni wordt de kleine C. zes jaar. Maar wat een mooie verjaardag zou moeten zijn, dreigt ook dit keer pijnlijk te worden voor het jongetje. Zo pijnlijk dat zijn mama moet ingrijpen, vindt ze. Ze wil hun verhaal delen, voor haar zoontje. En er zo misschien voor zorgen dat hij dit jaar wél verjaardagskaartjes krijgt.
Dik drie jaar geleden werd het toen 2,5-jarige zoontje van Deborah* (47) gescheiden van zijn mama. Begin januari 2018 verdween de West-Vlaamse achter de tralies van de vrouwengevangenis in Brugge. De plek waar ze vandaag nog altijd verblijft. Sindsdien zit C. in een jeugdinstelling. Zijn vader is helemaal niet in beeld, grootouders zijn er niet meer en ook bij andere dichte familie kan hij niet terecht. “Eigenlijk heeft C. niemand. Niemand behalve mij”, vertelt Deborah. “Alleen kan ik er door alle omstandigheden niet voor hem zijn zoals ik dat als mama zou willen. De laatste 3,5 jaar waren voor mij én voor hem een hel.”
Hel
Die hel kan je best letterlijk nemen, zo legt de mama van C. uit. “Een kind dat op z’n vijfde zegt heel veel pijn te hebben, zoveel dat hij er niet tegen kan . Een kind dat aangeeft de rest niet meer te willen voelen en dat het allemaal voorbij mag zijn … Geloof me, als je dat hoort, breek je op zo’n moment als moeder helemaal. Hij vertelt ook over zijn overleden opa die hij eigenlijk nooit gekend heeft. Mijn vader was namelijk al overleden voor C. werd geboren. Hij zegt soms dat hij graag bij Opa Ster zou willen zijn, in de hemel. (stil) Het doet zo enorm veel pijn om zijn eenzaamheid te voelen. Om hem zo te zien en te horen. C. is op zoek naar mensen die hij kan toelaten, voor wie hij zijn hart kan openstellen, naar mensen die hem niet zullen laten vallen, niet zullen ontgoochelen.”
Mamadagen
Sinds juni vorig jaar kan Deborah één dag per week haar zoontje zien. Elke zaterdag heeft ze de toelating om de gevangenis te verlaten en een dag met C. te spenderen. “Die mamadagen zijn enorm belangrijk, voor mij, maar zeker ook voor hem”, vertelt ze. “De moeder-kindrelatie is ondanks alles heel erg goed, dat mag je overal vragen. Ik leef voor hem, ik zou alles voor hem doen.”
Alleen was het contact sinds de start van de tweede lockdown nog veel ingewikkelder geworden. Eind oktober ging de gevangenis vanwege de verstrengde coronamaatregelen opnieuw volledig dicht, waardoor moeder en kind elkaar vijf maanden niet fysiek konden zien. Pas begin april werd het regime wat soepeler en konden de mamadagen opnieuw plaatsvinden. In die maandenlange tussenperiode ging het echter snel bergaf met C. Hij was door alle emotionele pijn niet langer in staat om naar school te gaan, probeerde te vluchten uit de instelling, sloot zich af van leeftijdsgenootjes en andere mensen en schuwde geen gevaar meer. “Men vertelde hoe hij over metershoge muren kroop, zonder angst om naar beneden te vallen. Hoe hij zonder kijken de straat opliep. Hij zag er allemaal geen graten in”, zegt Deborah. “Hij had het al ontzettend zwaar en dan kwamen alle coronazorgen daar nog eens bovenop. Een kind van die leeftijd zou dat niet te verduren mogen krijgen.”
Liefde
Aan de vooravond van de zesde verjaardag roept de mama van C. iedereen op om haar zoontje een verjaardagskaartje te sturen. “Doe het niet voor mij, maar doe het voor hem”, zegt ze. “Ik ben ervan overtuigd dat er heel veel warme mensen, met een hart voor kinderen, zijn. Mensen die graag zelf een (klein)kindje hadden gehad, maar om een of andere reden dat geluk niet hebben. C. heeft liefde over, ondanks alles wat hij in zijn jonge leven al heeft meegemaakt. Hij is op zoek naar liefde om te krijgen, maar zeker ook naar mensen aan wie hij zijn liefde kan geven.”
De bijna 6-jarige C. is fan van pretparken – Bellewaerde in het bijzonder – en houdt ook enorm van paarden. De verjaardagskaartjes mogen ter attentie van C. worden verstuurd naar Karen Devriendt, zijn psychotherapeute, op het adres De Patine 81 in 8980 Zonnebeke.
Psychotherapeute Karen Devriendt: “Kaartjes zouden hem boost geven”
C. krijgt een goede professionele begeleiding, in de figuur van psychotherapeute Karen Devriendt. Vanuit haar praktijk is ze gespecialiseerd in het begeleiden van kinderen en jongeren. Zij slaagde erin heel dicht bij de jongen te komen en hem te helpen zijn gevoelens onder woorden te brengen. “Ik ben haar enorm dankbaar”, zegt mama Deborah over de psychotherapeute van haar zoontje. “Ik durf er niet aan denken wat er zou gebeuren, mocht zij er niet zijn om hem te helpen.”
Zo’n anderhalf jaar geleden kwam Karen in het leven van C. “Vooral tijdens de coronaperiode ging het heel slecht met hem”, vertelt ze. “De gevangenis ging helemaal dicht, er waren geen bezoeken meer mogelijk en we hadden ook geen perspectief op wanneer dat wel zou kunnen. We konden hem dus niet vragen nog even vol te houden of aftellen met een kalender.”
Volgens psychotherapeute Karen is het besef dat zijn mama er wel is, maar er niet écht voor hem kan zijn, voor C. het moeilijkste. “Hij kreeg ook weinig uitleg en wist lange tijd niet waarom mama maar niet terugkwam. Elke keer ze elkaar hoorden of zagen, werd dat trauma opnieuw getriggerd. Hij zat heel diep, uitzonderlijk diep voor kinderen van die leeftijd.”
“Vandaag gaat het al iets beter met C.: hij gaat opnieuw naar school, laat wat meer mensen toe in zijn leven en houdt zich flink. W ant dan is mama fier op m ij , zegt hij dan”, vertelt Karen. “De evolutie is zeker positief, maar we zijn er natuurlijk nog niet. Wat die verjaardagskaartjes voor hem zouden betekenen? Ik denk dat hij euforisch zal zijn. Voelen dat mensen aan hem denken op zijn verjaardag, zal hem absoluut een goeie boost geven.”
* Deborah is niet de echte naam van de betrokken vrouw. Haar identiteit is bekend bij de redactie. De echte naam van haar zoontje werd ook afgekort tot C. zodat de verjaardagskaartjes juist geadresseerd kunnen worden.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier