‘Ik word 20 in 2000.’ Zo heette de rubriek waarin meer dan 500 jonge West-Vlamingen in onze krant vertelden over hun leven. 20 jaar later confronteren we hen met hun uitspraken van toen. Deze week: Emanuel Deprez.
“Het is de bedoeling dat ik vanaf volgend schooljaar in de garage van mijn ouders ga werken.”
“Toen ik elf was, openden mijn ouders een Citroën-garage langs de Gistelsteenweg in Varsenare. Een grote automicrobe had ik eerst niet. Toen elektriciteit en elektronica steeds belangrijker werden in de automobielwereld, begon het toch interessant te worden voor me. Niet dat ik niet graag zou sleutelen, maar diagnosegericht denken, elektriciteit en elektronica zijn meer mijn ding. Een zevental jaar geleden nam ik de leiding over de garage over en verhuisde ik naar de ruimtes boven de werkplaats. Mijn ouders verkasten naar de overkant van de straat, met volledig zicht op de garage. Eigenlijk ben ik de derde generatie, want de ouders van mijn moeder hadden een garage in Geluveld. Die wordt nu uitgebaat door mijn nichten.”
“Als ik in de garage zal werken, zijn mijn ouders de baas. Zo eenvoudig is het.”
“Elke vakantie hielp ik als scholier een handje in de garage. Maar mijn stage in de zaak van mijn ouders doen, mocht uiteraard niet van school. In de garage van mijn ouders doorliep ik alle functies, van de garage uitvegen tot diagnostische analyses. In een razend tempo. Heel snel raakte ik in den bureau, waardoor ik nog maar tien procent van mijn tijd écht aan auto’s werk.”
“Mijn vader was als baas altijd harder voor mij dan voor andere personeelsleden. Op het moment zelf vond ik dat ambetant, maar nu besef ik dat het me gevormd heeft tot de persoon die ik nu ben. Nu sta ik aan het hoofd van een tienkoppig team. Soms voelt het vreemd aan om baas te zijn van mensen die me nog als kleuter kenden. Maar ik wil wel boven mijn mensen staan, maar ook niet te hoog. Ik ben geen tiran. Soms ben ik wel eens te braaf, maar het heeft me ook al veel opgebracht. Als ik iets vraag, zullen ze het met iets meer plezier doen.”
“Garage houden is tegenwoordig toch vooral management. Een gezellige mens die met een vlek olie op zijn overall een auto verkoop: dat romantische beeld komt in de praktijk amper nog voor. De autowereld is zodanig geëvolueerd, de kosten nemen toe waardoor de opbrengst kleiner en kleiner wordt. Autobedrijven zijn genoodzaakt om in groepen samen te gaan om bepaalde zaken te centraliseren.”
“Mijn vriendin heet Vanessa. Ik ben al bijna 2,5 jaar met haar samen.”
“We kennen elkaar nog, maar we zijn niet langer een koppel. We hadden een relatie van bijna zeven jaar, een groot deel van mijn leven dus. Ze zal altijd iemand speciaal voor me blijven, ze is en blijft mijn eerste echte liefde. Op dit moment ben ik vrijgezel, een heel bewuste keuze. Twee zaken primeren nu voor mij: mijn garage en mijn muziek. Die twee probeer ik zo goed mogelijk met elkaar te combineren. Als ik daar nog een relatie tussen moet plooien… Daar sta ik nu niet voor open.”
“Ik ga graag eens vissen met een vriend. Voorts vind ik het ook wel ontspannend om wat naar televisie te kijken.”
(lacht) “Dat klopte langs gaan kanten. Allicht heb ik op het moment van dat interview per toeval eens twee keer gaan vissen met vrienden. In de praktijk kwam dat neer op wat zitten zwansen met een pintje in de hand. Nooit heb ik een hengel of iets dergelijks gekocht. Dat moet ik nu dus wel even rechttrekken. (lacht) Muziek is nu mijn grootste hobby, iets waar ik mijn bijberoep van wil maken. Als studioproducer, eventueel met een kleine solocarrière. Op mijn dertiende begon ik gitaar te spelen, maar door uit te gaan evolueerde ik meer naar house en techno. Ik kocht een synthesizer, een groove box, een stemopnemer… Nu heb ik genoeg materiaal om een volledige studio mee te vullen. Ik kan liedjes helemaal zelf in elkaar steken, opnemen, mixen en masteren. Daarnaast speel ik ook een beetje gitaar, basgitaar en drums. Eerst volgde ik les bij Metronoom, nu leer ik ook de noten bij het Conservatorium in Brugge. Na al die jaren wil ik nu toch eens die theorie leren. Iedere dinsdag staat volledig in het teken van muziek. Dat is mogelijk omdat ik in de garage kan rekenen op een fantastisch team. Ik voel dat ik veel mensen leer kennen in de muziekwereld, dat andere muzikanten me beter maken en het begint los te lopen. De reactie van mijn ouders? Vroeger zeiden ze: Dat brengt toch niets op. Nu zijn ze toch al iets positiever.”
“Binnen tien jaar? Ik zou tevreden zijn als ik gewoon een tof leven zou hebben, zonder geldproblemen of andere miserie.”
“Hout vasthouden, maar van erge drama’s ben ik gelukkig gespaard gebleven. Het valt me op dat ik toen al zo nuchter was. Dat ik toen al zei: als ik maar gelukkig ben… Een nieuwe wens? Dat ik binnen tien jaar succesvol zoveel mogelijk mensen kan raken met mijn muziek. Maar gelukkig en gezond zijn, dat blijft de prioriteit.”
“De Ardennen zijn mijn favoriete vakantiebestemming: je bent er snel én het is er mooi en rustig.”
“Voor Citroën ben ik al naar pakweg Afrika en Costa Rica geweest. Daar zie je toch zaken die je niet snel in de Ardennen zult zien. (lacht) Maar in een druk leven kan je niet nog eens heel veel tijd in reisuren steken, vind ik. Als je rust wilt hebben, moet je rap ergens in de middle of nowhere kunnen staan. Dat heb ik geleerd van mijn ouders. Vroeger hadden we een vaste stek in de Ardennen, de laatste jaren heb ik ook de charme van de zee leren kennen. En belangrijk: ook thuis moet je rust kunnen vinden. Dat moeten velen nog leren.”
Emanuel Deprez (°19/10/1980) studeerde autotechniek aan het KTA in Sint-Michiels. Hij woont langs de Gistelsteenweg in Varsenare, waar hij een zevental jaar geleden de Citroën-garage van zijn ouders Eric Deprez en Catherine Claus overnam. Dat hij als enig kind het levenswerk van zijn ouders voortzette, lag in de lijn der verwachtingen. Zijn werk in de grage combineert hij met zijn passie voor muziek, waar hij zijn bijberoep van wil maken. Hij is na een relatie van bijna negen jaar nu bewust vrijgezel.
De tekst die verscheen in Krant van West-Vlaanderen in 1999.
Emanuel Deprez is geboren op 19 oktober 1980. Hij woont langs de Gistelse Steenweg in Varsenare, waar zijn ouders Eric en Catherine Claus de Citroëngarage Deprez uitbaten. Emanuel volgt het zevende jaar autotechniek aan het KTA in Sint-Michiels.
Emanuel Deprez: “Het is de bedoeling dat ik vanaf volgend schooljaar in de garage van mijn ouders ga werken. In feite was het voor mij zelfs niet meer nodig om dat zevende jaar te volgen, maar zo’n jaar zorgt ervoor dat je diploma gelijkgesteld wordt met dat van het A2-onderwijs. En dat is dan toch een soort zekerheid die je achter de hand hebt. Een zekerheid die van pas kan komen, stel dat het om een of andere reden niet meer zou gaan met de garage thuis.”
Eigenlijk lag het voor jou voor de hand om autotechnieken te gaan studeren.
Emanuel Deprez: “Toch niet hoor. Vroeger heb ik bijvoorbeeld nog Latijnse humaniora gevolgd en later ben ik ook nog overgeschakeld naar de richting economie-wiskunde in het algemeen secundair onderwijs. Maar plotseling veranderde ik en zag ik een carrière in de autowereld wel zitten.”
Als je opgegroeid bent in een garage, kan je op school dan nog wel iets bijleren over auto’s?
Emanuel Deprez: “Toch wel. Zoals gezegd ben ik vroeger al bij al niet zoveel in die garage van mijn ouders geweest. En in de richting autotechniek leer je toch de theorie van de mechanica, hoe een motor werkt en waarom een auto uiteindelijk vooruitgaat.”
Als jij je stage moet doorlopen, blijf je dan gewoon thuis bij je ouders?
Emanuel Deprez: “Neen, dat mag niet. Mijn ouders zijn niet van die aard dat ze zouden ‘foefelen’ met stageverslagen of zo. Maar als je in een vreemde garage je stage doorloopt, is er toch een vorm van objectiviteit. Dan kan er achteraf niet ‘gezaagd’ worden. Concreet moeten wij 20 dagen stage doorlopen, telkens één dag in de week vanaf november. Voor de jongeren die niet echt in het vak zijn opgegroeid is dat uiteraard zeer zinvol, dan kunnen ze leren kennen hoe het er op een garage in het echt aan toe gaat.”
Heb jij al je eigen wagen of is dat momenteel nog niet zo belangrijk voor jou?
Emanuel Deprez: “Ik heb momenteel een auto: ik rijd met een demonstratiewagen van de garage. Dat is een zo goed als nieuwe wagen, die gewoon al eens ingereden is. Het is dan ook dikwijls interessant om zo’n auto tweedehands te kopen.”
Volgend jaar ga je werken in de garage van je ouders. Denk je dat het een voordeel is om aan de slag te gaan bij mensen die je zo goed kent? Of is het veeleer een nadeel?
Emanuel Deprez: “Ik denk dat die situatie al bij al niet zo veel gaat verschillen van die van jongeren die in een andere werksituatie zitten. Als ik in de garage zal werken zijn mijn ouders de baas, zo eenvoudig is het. Ik heb van plan te doen wat zij zeggen. Akkoord, er zijn altijd wel eens meningsverschillen tussen ouders en kinderen, maar dat staat los van het werk.”
Ga je soms uit? En waar trek je dan meestal heen?
Emanuel Deprez: “Meestal ga ik naar de Fame in Brugge, al moet ik zeggen dat dit het laatste jaar veel verminderd is. Vroger ging ik er regelmatig heen, nu hoogstens nog een keer in de maand. Dat heeft ook veel te maken met het feit dat ik een relatie heb. Mijn vriendin heet Vanessa. Ik ben al bijna 2,5 jaar met haar samen. Zij studeert voor schoonheidsspecialiste. Met een leercontract: een dag per week gaat ze nog naar school.”
Hoe ziet het ideale weekend er voor jou uit?
Emanuel Deprez: “Mijn grootouders hebben een caravan in La Roche in de Ardennen en voor Vanessa en mezelf is het tof als we er eens een heel weekend tussenuit kunnen knijpen. Dan vertrekken we de vrijdagavond en blijven we tot de zondagavond. De Ardennen zijn dan ook mijn favoriete vakantiebestemming: je bent er snel én het is er mooi en rustig.”
Is het de bedoeling dat Vanessa en jij gaan trouwen of samenwonen in de nabije toekomst?
Emanuel Deprez: “Dat gaat er wel van komen, maar we vinden het toch belangrijk om eerst onze school af te werken. Dan zien we wel.”
Wat doe je nog zo allemaal in je vrije tijd? Heb je bepaalde hobby’s?
Emanuel Deprez: “Ik ga graag eens vissen met een vriend, en voorts vind ik het ook wel ontspannend om wat naar televisie te kijken. Als het slecht weer is en je kan niets doen huren we een film.”
Wat zijn je favoriete televisieprogramma’s?
Emanuel Deprez: “Mijn favoriete televisiemaker is Luk Alloo. Die gast is niet gewoon. En voorts hou ik ook wel van series à la Wittekerke.”
Wat is je favoriete muziek?
Emanuel Deprez: “Ook daar heb ik zo niet echt een voorkeur. Ik houd van house en techno, maar ik kan ook de rustige muziek apprecieren.”
Tot slot: als je in de toekomst zou kunnen kijken, waar zou je over een jaar of tien willen staan
Emanuel Deprez: “Ik tevreden zijn als ik gewoon een tof leven zou hebben. Zonder geldproblemen of andere miserie. Voor de rest heb ik niet echt een uitgesproken droom.”
(Lodewijk Nollet/1999)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier