Tijdens de coronacrisis zorgde ze al een jaar voor labrador Sherlock, drie jaar later leidt Els Pauwelyn uit de Mandellaan in Dadizele Vasco op tot blindengeleidehond. “Het opnieuw afgeven van Sherlock was niet gemakkelijk. Toch genieten we nu volop van het jaar dat we Vasco in ons midden hebben. Ook al weten we dat het afscheid zwaar zal zijn.”
Els Pauwelyn is in Dadizele gekend van haar naaiwinkeltje en van de plaatselijke naai- en breiclub, maar daarnaast is ze ook een echte dierenliefhebber. Via een ex-collega kwam ze enkele jaren geleden in contact met De Vrienden der Blinden, het opleidingscentrum voor blindengeleidehonden in Koksijde. Het centrum was op zoek naar adoptiegezinnen voor hun puppy’s. “Onze kinderen vroegen al van kinds af aan om een hond. Na al die jaren wilden we het toch eens proberen.” Zo kwam de kleine Sherlock in de Mandellaan in Dadizele terecht. “Voor één jaar. We wisten op voorhand dat hij na een jaar opnieuw naar het opleidingscentrum moest. We beseften al snel dat we Sherlock zouden missen.”
Rouwproces
Toch probeerde Els Sherlock zo goed mogelijk op te leiden. “We leerden hem zindelijk worden, zijn jasje aandoen en commando’s opvolgen. En natuurlijk moesten we ook veel gaan wandelen. Het belangrijkste voor een blindengeleidehond is dat hij het eerste jaar erg graag gezien is. Ik denk dat wij daar wel voor gezorgd hebben. Spijtig genoeg vloog het jaar voorbij en moesten we afscheid nemen van Sherlock.” Els hoopte dat Sherlock zou ingezet worden als blindengeleidehond, maar dat gebeurde uiteindelijk niet. “Slechts vier op de tien honden slagen in hun testen. Sherlock, die afgekeurd werd wegens coronastress, is nu een office dog en zorgt voor sfeer op kantoor. Wij hebben contact met zijn nieuwe baasjes en zien hem op geregelde basis terug. Dat is wel leuk.”
Toen Sherlock de Mandellaan verliet was het voor Els toch aanpassen. “Het afgeven van Sherlock kwam toch best wel hard aan. Je komt een beetje in een rouwproces terecht. Enerzijds moet je hem afstaan, anderzijds ben je hem ook niet helemaal kwijt.”
“Het is belangrijk dat blinde mensen met de steun van de dieren een aangenamer leven kunnen hebben”
Inmiddels heeft Els ook contact met de baasjes van Staf, het broertje van Sherlock. “Via hen kwamen we te weten dat er opnieuw een nestje was. Begin dit jaar beslisten we om opnieuw een mogelijk toekomstige blindengeleidehond in huis te nemen.” Inmiddels is de zeven maanden oude Vasco de nieuwe hond in huis. De speelse labrador voelt zich al helemaal thuis bij Els. “In vergelijking met Sherlock, die middenin de coronacrisis hier was, komen we met Vasco nu wel vaker in contact met andere mensen. Dankzij Vasco leren we heel wat nieuwe mensen kennen. Zo nemen we deel aan hondenwandelingen of ontmoeten we gewoon op stap door Dadizele andere wandelaars.”
Aangenamer leven
Els beseft dat ze eind dit jaar opnieuw afscheid moet nemen van een diertje waar ze erg gehecht aan zal zijn. “Ik weet dat het komt en nu weet ik ook hoe het afscheid zal aanvoelen. Na Sherlock was het niet de bedoeling om opnieuw een hond in huis te nemen, maar uiteindelijk is dat er toch van gekomen. Of er na Vasco nog een derde hond hier zal verblijven weet ik nog niet, maar ik acht de kans niet onbestaande. Het opleidingscentrum is erg op zoek naar nieuwe adoptiegezinnen en ik wil daar dan ook mijn steentje aan bijdragen. Het is belangrijk dat blinde mensen met de steun van de dieren een aangenamer leven kunnen hebben.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
