Shary Debaene is op vrijdag 8 augustus een van de deelnemers aan de Dodentocht in Bornem. Het doel is om binnen 24 uur een parcours van 100 km door Klein-Brabant af te leggen. “Samen met Kjell Pattyn ga ik deze uitdaging aan als eerbetoon aan Jouri ‘Jourse’ Naessens, een gemeenschappelijke vriend die eind 2024 plots uit ons leven verdween.”
Shary Debaene (36) woont samen met haar kinderen Estée (13) en Gust (6) in de Pladijsstraat in Sint-Lodewijk. In het dagelijkse leven werkt ze als HR-medewerker bij een groot bedrijf op de LAR in Menen. In bijberoep runt ze Coiffure Shary. Ze werkt volledig op afspraak, bedient iedereen en is heel flexibel naar haar klanten toe. Behalve wandelen is ze ook een fervente liefhebber van de natuur en de jacht. “Twee zaken die – ondanks de vele onterechte vooroordelen – perfect hand in hand kunnen gaan,” zegt ze.
Voetbalclub
“Mijn ouders Serge Debaene en Sylviane Bruyneel baatten vele jaren van café De Gilde uit, dat ondertussen werd omgedoopt tot buurthuis van Sint-Lodewijk. Heel wat sport- en socio-culturele verenigingen hadden er hun lokaal.”
“Zo was er ook een voetbalclub waarvan Jouri Naessens – Jourse voor de vele intimi – lid was. We spreken van zowat twintig jaar geleden. Het was een mooie tijd. Jouri, geboren op 12 juli 1980, was afkomstig van buurgemeente Vichte, had een zelfstandige zaak in IT en woonde ondertussen in Avelgem.”
Totaal onverwacht
“Op 21 december 2024 ontvingen wij het droevige nieuws dat Jouri er niet meer was. Zelfmoord… totaal onverwacht, niemand had het zien aankomen. Eén week later, op zaterdag 28 december temidden de feestdagen, vond de uitvaartplechtigheid plaats in de aula van crematorium Uitzicht in Kortrijk. Het afscheid was loodzwaar. Jouri was een enorme fan van reizen en wandelen. Jouri en ik hadden al afgesproken dat we dit jaar samen de Dodentocht zouden wandelen. Zijn beste vriend Kjell Pattyn zal zijn plaats innemen. We wandelen samen als ultiem eerbetoon voor Jouri.”
Vriendschap
“Zeven maanden na zijn plotse heengaan blijven we met 101 vragen zitten. We kunnen het nog altijd moeilijk bevatten: er zijn zoveel vragen, zoveel ‘waaroms’ die nooit beantwoord zullen worden. Zijn beslissing laat een leegte achter die met geen woorden te vullen is. Toch proberen we verder te gaan, op onze eigen manier. En soms brengt verdriet onverwacht verbinding. Na het tragisch verlies van onze dierbare vriend hebben wij elkaar teruggevonden, twee mensen die hem elk op een andere manier dichtbij droegen. In dit donkere moment ontstond een vriendschap die we nooit op deze manier hadden gewild, maar die nu zoveel betekent.”
“We hebben zoveel vragen die nooit beantwoord zullen worden”
“We willen elkaar danken voor de warmte, het luisteren, het samen zijn. De aanwezigheid van elkaar heeft het onzegbare draaglijker gemaakt. Wat vreselijk is, werd ook iets moois: een gedeeld verhaal, verbonden door herinnering. We blijven reizen met hem in ons hart. Wat ons houvast geeft, is zijn droom. Reizen. Ontdekken. De wereld zien met open ogen en een open hart. Hij sprak er vaak over, met een glimlach in zijn stem en een twinkeling in zijn ogen. Boeken, routes, ideeën voor bestemmingen… het was alsof hij al onderweg was, zelfs als hij gewoon bij ons op de bank zat.”
Droom verderzetten
“We reizen verder, voor hem, met hem. Elke stap die we zetten in een onbekende stad, elke zonsondergang aan een verre horizon, elke herinnering die we maken op nieuwe grond – hij is erbij. In onze gedachten, in onze gesprekken, in onze rugzak als symbool. Soms letterlijk, soms in stilte. Het helpt ons om hem mee te dragen. Niet alleen het verdriet, maar ook zijn vreugde, zijn nieuwsgierigheid, zijn liefde voor de wereld. Ook al kunnen we zijn keuze niet plaatsen en blijft het gemis immens, we kiezen ervoor om zijn droom verder te zetten. Omdat het hem eer aandoet en omdat het ons kracht geeft.”
Dodentocht
“De Dodentocht wordt uiteraard een flinke uitdaging. Tijdens het Hemelvaartweekend hebben we de 100 km van Ieper gewandeld. We starten vrijdag om 21 uur en het is bedoeling dat je binnen de 24 uur de 100 km tot een goed einde brengt. De voorbereiding was voortreffelijk, maar de jongste week gooide een opkomende griep behoorlijk wat roet in het eten. We gaan er niettemin voluit voor. Jouri ging zeker in het opzet slagen. Wij doen het voor hem. We stappen in zijn plaats, met zijn naam in ons hart en zijn kracht in onze benen. Elke kilometer is voor hem. Voor wie hij was en wat hij ons blijft geven. We hadden hem liever nog bij ons gehad, maar we dragen hem mee. Elke stap is een liefdevolle herinnering”, besluit Shary.
