Eline hoopt op vier donororganen: “Ik heb mijn kinderwens moeten laten varen”

“Eline Depypere verdient een bloemetje”, schrijven Carine Verstraete en Luc Gruyaert. “Ze heeft al meerdere ingewikkelde operaties achter de rug maar is steeds opgewekt en lief voor iedereen. Ook met pijn zal ze niet klagen.”

“Eline heb ik zien geboren worden”, vertelt Carine uit Roeselare. “Haar mama Natacha was de babysit van mijn kinderen en na zovele jaren zijn wij nog steeds de beste vrienden.”

“Ik ben er inderdaad kind aan huis”, glimlacht Eline (29) uit Meulebeke. “Ik kan altijd bij hen terecht als er iets is.”

“We hebben al eens andere opties als adoptie bekeken maar nu gaan we ons eerst focussen op die transplantatie”

Eline heeft een zwaar medisch parcours achter de rug maar er is een lichtpuntje: ze staat sinds april op de wachtlijst voor een orgaantransplantatie: “Ik heb een nieuwe maag, dunne darm, pancreas en lever nodig”, licht de twintiger toe. “Ik lijd aan een zeldzame ziekte waarbij mijn aders in mijn buik dichtslibben. Dat is al van mijn dertien jaar, het begon met galsteentjes en wat later interne bloedingen. Er zijn in al die jaren al aders vervangen en stents gestoken, mijn milt is al verwijderd maar de aders blijven dichtslibben. Een transplantatie is het laatste reddingsmiddel.”

Door de pijn, vermoeidheid en medicatie kan Eline al een tijdje niet meer werken. “Ik wil wel, ik heb het ook geprobeerd maar het gaat gewoonweg niet. Die fysieke beperkingen vind ik het lastigste van mijn medische toestand. Ik zou nu eigenlijk alles uit het leven moeten halen… En ik heb mijn kinderwens moeten laten varen. Dat kwam hard aan voor mijn man Thomas en mezelf. We zijn nu twaalf jaar samen en het was al snel duidelijk dat we allebei kinderen wilden. We hebben al eens andere opties als adoptie bekeken maar nu gaan we ons eerst focussen op die transplantatie.” Het is opmerkelijk hoe positief en goedlachs Eline door het leven gaat. “Ik ben al blij dat ze me kunnen helpen. Maar het is ook dankzij de steun van familie en vrienden dan ik me er kan doorslaan, hoor.” (mlt)