Dat ze opnieuw kan stappen en praten, hadden de dokters nooit meer verwacht. Elien Strumane (34) werd in januari vorig jaar getroffen door een hersenbloeding en -infarct, waardoor haar volledige rechterkant verlamd raakte. Maar de vrouw vocht terug. Nu wil ze ook graag weer kunnen fietsen, maar daarvoor moet een aangepaste tandem van 10.000 euro gekocht worden. Om dat bedrag in te zamelen, organiseert de familie een benefiet.
Elien is de oudste dochter van Filip Strumane (58) en Marijke Fieuw (57) uit Sint-Juliaan en de zus van Robin (33), Dries (30) en Evy (27). Ondanks het syndroom van Down stond Elien altijd vrolijk in het leven, maar op 8 januari 2020 werd ze getroffen door een hersenbloeding en -infarct. “We hadden net gegeten en gingen naar boven om onze pyjama aan te doen”, doet mama Marijke het verhaal. “Elien begon plots te hoesten en toen ik me omdraaide, stond ze stokstijf in mijn gezicht te staren. Mijn man dacht meteen aan een beroerte. In het Jan Yperman Ziekenhuis werd eerst een hersenbloeding vastgesteld en de dag nadien ook een infarct. Er zijn onderzoeken gebeurd naar een eventuele link met het syndroom van Down, maar die hebben niets opgeleverd. Elien heeft brute pech gehad.”
“Ze kon niks meer: niet eten, zelfs niet huilen… Het heeft een week geduurd vooraleer de eerste traan kwam. Haar rechterkant was volledig verlamd. De dokters vertelden ons meteen dat het een heel lange revalidatie zou worden en na twee weken kregen we te horen dat we er niet moesten op rekenen dat ze ooit nog zou kunnen praten. Volgens de dokters mocht Elien naar huis en was er enkel nog kinesitherapie en logopedie nodig.”
Acht maanden in Gent
Filip en Marijke legden zich echter niet bij dat verdict neer. “We probeerden dat aan te vechten en zo is Elien uiteindelijk in het UZ Gent terechtgekomen, waar ze acht maanden verbleven heeft. Een heel zware periode, ook voor ons als ouders”, vertelt papa Filip. “Door corona mocht er haar slechts één persoon bezoeken, in ons geval Marijke. Ik ben pas helemaal op het einde van die acht maanden voor het eerst op haar kamer geweest.”
We komen van heel ver, in het begin moest Elien antwoorden door in onze hand te knijpen
“In Gent heeft Elien enorme stappen voorwaarts gezet”, vervolgt Marijke. “Ze heeft ook een enorme wilskracht. ‘Ik zal en moet genezen’, zegt ze. Ook thuis is ze voortdurend bezig met haar oefeningen. Het grootste probleem is nu nog haar rechterarm en haar stap. In huis kan ze al zonder looprek stappen en het verbetert nog altijd. Bij de kine leert ze nu ook weer stappen op een loopband. En daarnaast zijn er ook vooral veel oefeningen op zelfredzaamheid. Elien was rechtshandig en moet nu leren met links te werken. Zo kan ze bijvoorbeeld al haar naam schrijven en zichzelf aankleden. We komen van heel ver. In het begin moest ze antwoorden door in onze hand te knijpen: één keer knijpen was ja en twee keer knijpen nee. De dokters in Ieper schrokken zich een bult toen ze Elien voor het eerst terug zagen.”
Eén van de grote hobby’s van Elien is fietsen en fotozoektochten tot een goed einde brengen. “Nadat ze als kind eens in de gracht gevallen was met de fiets, durfde Elien zelf niet meer te fietsen”, vertelt Filip. “De voorbije jaren waren we dus altijd op pad met onze tandem. Nu moeten we echter een aangepaste fiets aankopen, waarbij Elien vooraan in een soort zeteltje kan zitten, maar daar hangt een kostenplaatje van zo’n 10.000 euro aan vast.”
Eerste op de dansvloer
Om dat geld bij elkaar te krijgen, wordt door de familie van Elien volgende week een grote benefiet op poten gezet in OC Hazebrug in Sint-Juliaan. “We krijgen enorm veel reacties, maar Elien is ook wel behoorlijk bekend in het dorp. Zo helpt ze op donderdag bijvoorbeeld mee op school en werkt ze op vrijdag bij kapster Claudine Vanacker. We hebben haar ook altijd overal mee naartoe genomen. Tijdens de optredens op de kermis in het dorp stond ze altijd als eerste op de dansvloer. De steun voor Elien is groot. Zo kreeg ze bijvoorbeeld na een oproep van haar broers en zus vorig jaar meer dan 360 verjaardagskaartjes toegestuurd in het ziekenhuis. Ook bij Biobello in Roeselare en Kerckstede in Staden, waar ze op maandag, dinsdag en woensdag werkte, wordt er momenteel gezocht naar andere werkmogelijkheden voor haar. Maar daar is het op dit moment nog te vroeg voor. Nu gaat alle tijd nog naar haar revalidatie”, besluit Marijke.
De benefiet vindt plaats op vrijdag 6 en zaterdag 7 mei in OC Hazebrug in Sint-Juliaan. Enkel zaterdagavond zijn er nog enkele plaatsen vrij. Afhalen is ook nog mogelijk op zaterdag tussen 15 en 17 uur. Voor varkentje aan het spit met groenten en sausjes betalen volwassenen 16 euro en kinderen 8 euro. Voor een fles wijn betaal je 12 euro. Meer info vind je hier.
Financiële steun na Hel van Kasterlee
Jari Carpentier (23), uitbater van Jari’s Bikeshop in Sint-Juliaan, zorgde al voor een mooi financieel steuntje door 1.000 euro te schenken aan de familie Strumane. Dat bedrag zamelde de sportieveling zelf in voor zijn deelname aan de Hel van Kasterlee. “Toen mijn tante Veronique Barthier in 2016 stierf aan kanker, speelde ik al met het idee om iets te doen voor het goede doel”, vertelt Jari. “En toen mijn papa Jean-Marie in maart 2020 ook die diagnose kreeg, werd het plan concreet. Ik zou deelnemen aan de Hel van Kasterlee, waarschijnlijk de zwaarste duatlon ter wereld, en plaatsjes op mijn uitrusting te koop aanbieden voor 10 euro per naam. Uiteindelijk stond mijn tenue mooi vol.”
Nadat de editie van 2020 uitgesteld werd door corona, kwam Jari op 18 december 2021 aan de start in Kasterlee. “Het was mijn eerste duatlon ooit en ik werd meteen tweede belofte. Het was mijn doel om te finishen in minder dan 10 uur, maar uiteindelijk deed ik het in 9 uur en 5 minuten. Voor mij was dit ook een eerbetoon aan mijn vader, die in juli vorig jaar overleed. Ook Filip, Marijke en Elien waren aanwezig in Kasterlee om te supporteren, zonder dat ik het op voorhand wist. Toen ik hen langs de kant zag staan, kreeg ik nog wat extra vleugels. Ik waardeerde dat gebaar enorm. Ik ken hen al mijn hele leven. Deze mensen hebben in het verleden al zoveel voor mij betekend dat het tijd was om nu eens iets terug te doen. Ik schenk dan ook met veel plezier 1.000 euro, de helft van mijn opbrengst. De andere helft schonk ik eerder al aan het dagziekenhuis van het Jan Yperman Ziekenhuis.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier