Bijna zes jaar lang moesten Melissa Huys (44) en haar man Andy Snauwaert (46) hemel en aarde bewegen om de zorgtoeslag van hun dochter met een beperking te laten optrekken, terwijl ze daar nochtans van meet af alle nodige bewijzen van hadden. Noodgedwongen startte het gezin een beroepsprocedure via de arbeidsrechtbank, die deze maand in hun voordeel oordeelde. “De arts die ons dossier moest behandelen, had zich op oude verslagen gebaseerd”, vertelt mama Melissa.
Ze ziet er uit als een vrolijke meid van dertien, maar Camille heeft een niet-aangeboren hersenaandoening. Ze kampte als baby al met voedingsproblemen en kreeg rond haar zevende levensjaar felle epilepsie-aanvallen. Eerder had het gezin al een (kleinere) tegemoetkoming bovenop de kinderbijslag voor hun dochter, maar na de diagnose NAH in februari 2019 veranderde de situatie. “Op het eerst zicht zie je niks aan haar”, vertelt Melissa. “Maar de schoolresultaten bleven uit, ze kon plots niet meer goed schrijven en de fijne motoriek raakte verstoord. Ze bleek een IQ van 70 te hebben. We kregen het advies van het UZ om een herziening van de zorgtoeslag aan te vragen omwille van de extra ondersteuningsnood.”
Geweigerd
Zo gezegd, zo gedaan en in 2019 laadde Melissa alle mogelijke documenten en verslagen op in en vulde ze alle formulieren in voor de extra tegemoetkoming. En toen bleef het stil. “We hadden misschien de pech dat corona er tussen zat, maar eind 2021 heb ik dan maar zelf de telefoon gepakt en geïnformeerd. Ik kreeg te horen dat er artsen te kort waren waardoor alles wat vertraging op liep. Toch even benadrukken dat de ambtenaren altijd erg vriendelijk waren. Pas anderhalf jaar later, op 6 juni 2023, kregen we de reactie op de aanvraag. Camille kreeg tot onze verbazing geen enkel punt extra toegekend (afhankelijk van het aantal punten op die sociaal-medische schaal ontvang je maandelijks een zorgtoeslag bovenop het Groeipakket, red.).”
“Alles zou dus bij het oude blijven als we niets deden. We vroegen uitleg en kregen het document van de arts die de beoordeling opmaakte. In dat document had de behandelende arts zich gebaseerd op medicatie die Camille tien jaar geleden had. Over de logo-, ergo-, en kinetherapie die ze recenter kreeg – en die we zelf moesten betalen – stond geen letter. Toen ging er een alarmbelletje af. Een bezoek is er trouwens nooit geweest. De veel recentere verslagen en conclusies van andere artsen, die bij het dossier hoorden, waren vermoedelijk zelfs nooit geopend.”
Geen verweer
“Een foute beoordeling, maar om dat aan te vechten moet je passeren bij de arbeidsrechtbank”, gaat Melissa verder. “Een andere optie is er niet. Een drempel die we gelukkig dankzij onze fantastische thuisbegeleidster hebben overwonnen. Zij raadde ons aan om te luisteren bij CM. Weinig mensen weten dat, maar dat ziekenfonds heeft een juridische dienst die de leden kan bijstaan. Zo hadden we een advocaat en zo zijn we met de procedure gestart, maar dat nam opnieuw jaren in beslag. Deze maand kwam eindelijk het vonnis. De rechter oordeelde dat de verslagen van het UZ en van de therapeuten voor zich spraken en de tegenpartij gaf toe dat ze geen enkel verweer hadden. Een menselijke fout, maar dit gaat om de toekomst van ons kind.”
Anderen helpen
Door de bewezen hogere ondersteuningsnood krijgt Camille, die school loopt in Dominiek Savio in Gits, voortaan 300 euro per maand in de plaats van 100 euro. En Melissa zal de tussenkomsten die ze nog te goed heeft voor Camille met terugwerkende kracht alsnog krijgen. Ze deelt haar verhaal omdat ze andere ouders die in hetzelfde schuitje zitten, wil helpen. “Niet opgeven is de boodschap. Kijk, ik kan ergens wel geloven dat er mensen zijn die misbruik zullen willen maken van het systeem. Maar elk dossier verdient het op z’n minst om degelijk onderzocht te worden. En dat is hier duidelijk niet gebeurd. De kans is groot dat andere ouders ook een negatief oordeel kregen en zich daar dan misschien gewoon bij neerleggen, terwijl ze nochtans wel recht hebben op een tegemoetkoming. En daarom delen we ook ons verhaal. Want dit gaat om rechtvaardigheid.” (SV)
Agentschap Opgroeien: “Onafhankelijk en neutraal beroepsorgaan in het leven roepen zodat ouders niet naar rechtbank hoeven”
We vroegen het Agentschap Opgroeien om een reactie. Dat agentschap ontfermt zich sinds 2019 over de toeslag voor kinderen met een hogere ondersteuningsnood. Oudere dossiers werden trouwens pas in 2020 overgenomen van de federale overheid, wat een mogelijke vertraging bij de verwerking kan helpen verklaren.
Woordvoerder Nele Wouters kon over het specifieke dossier van Melissa geen uitspraken doen, maar ze had wel goed nieuws. “Het doel van de zorgtoeslag is om ouders financiële tegemoetkoming te geven voor de extra inspanningen die ze leveren in de zorg voor hun kind met specifieke ondersteuningsbehoefte. We willen net gezinnen ontzorgen. En elk gezin dat er recht op heeft, moet dat ook krijgen. En daarom willen we blijven inzetten op het wegwerken van drempels. Precies om dergelijke langdurige procedures bij de arbeidsrechtbank te vermijden, hebben we met het Agentschap formeel de ambitie om de drempel naar een mogelijke beroepsprocedure te verlagen. Heel concreet denken we na over een neutraal en onafhankelijk beroepsorgaan, dat ouders een laagdrempelige beroepsmogelijkheid kan bieden. Al zal dat orgaan er niet van vandaag op morgen zijn.” (SV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
