In Huize Zonnelied werd zuster Marie-Jozef naar aanleiding van haar 100ste verjaardag gevierd. Op 31 oktober 1996 ging ze in een serviceflat in Residentie Ten Vesten in Hoge Wieltjesgracht wonen. Wegens ziekte kwam ze op 12 december 2014 naar de afdeling Vogelzang in Huize Zonnelied in Ieper waar ze nu haar eeuwfeest vierde.
Zuster Marie-Jozef werd op 2 maart 1923 geboren in Boezinge als Angèle Timperman. Ze was de oudste in een gezin van zeven kinderen. De 100-jarige is de dochter van Michel Timperman en Maria Van De Caveye. Ze liep school in Boezinge en trad in het klooster op 21 november 1937. Ze was toen net geen 15 jaar. Ze werd tot de kleding aanvaard op 19 april 1938 en werd geprofest in de Boezingse kloosterkapel op 22 augustus 1939. Daarna werd ze van 1939 tot 1943 in de Sint-Andreasschool in Brugge opgeleid tot onderwijzeres en aspirante-regentes. Na haar opleiding kwam ze als onderwijzeres terecht in Boezinge waar ze een gelukkige tijd beleefde bij het aanleren van de eerste woordjes en getallen aan de kinderen van het eerste en tweede leerjaar. Ze gaf meteen ook huishoudkunde en enkele andere vakken in het toen nog zevende en achtste leerjaar. Vanaf 1951 gaf ze voltijds les aan het zevende en het achtste leerjaar.
Ze was in de plaats gekomen van Rachel Vierstraete die trouwde. In die tijd was er in het katholiek onderwijs geen plaats voor gehuwde onderwijzeressen. Enkel tijdens de oorlog kon dit nog, omdat er dan door de soldatendienst onvoldoende onderwijzers waren. In 1951 werd ze onderwijzeres in het zevende en achtste leerjaar en volgde ze moeder Gerarda op als directrice van de school. Er waren zelfs lessen huishoudkunde en zo was Boezinge de eerste school die haar leerlingen zelfstandig een menu leerde bereiden. In 1953 kwam zuster Marie terug van Pilkem om in Boezinge les te geven. In 1954 kwam de overstap van de zusters Vincentius à Paulo naar de zusters van de Heilige Familie te Ieper. Juist vóór de fusie gaf zuster Timperman les in het zesde leerjaar en bleef directrice tot ze na 42 jaar dienst in 1985 met pensioen ging.
“Dit is ons huis”
Zuster Marie-Jozef heeft heel wat herinneringen aan haar kloostertijd. Maar met de laatste kloosterzuster verdween ook het Boezingse klooster. De laatste grote verandering gebeurde in 1954 toen het klooster bij de Ieperse Heilige Familie werd samengevoegd. De zusters van Sint-Vincentius a Paulo hebben naast het onderwijs heel wat betekend voor Boezinge.
Het klooster werd in 1914-1918 helemaal vernield. Toen de zusters na de gasaanvallen van 1915 naar Frankrijk moesten vluchten, wisten ze de kunstschatten in veiligheid te brengen. Zo bleven vier wandtapijten uit de 17de eeuw en gouden ornamenten, zilveren en gouden vaten en een gouden monstrans van de wereldbrand gespaard. Daar was vooral zuster Clara verantwoordelijk voor. Ze kreeg het gedaan dat Engelse soldaten alles op een legertruck laadden en richting Frankrijk stuurden. Zijzelf ging mee om erop toe te zien dat alles terechtkwam.
In Frankrijk gingen de zusters helpen in de verschillende Belgische krijgshospitalen en ontfermden zich over de Belgische vluchtelingenkinderen in de kolonie ‘De Oceaan’. Het was ook zuster Clara die op de bres stond toen Duitse soldaten in de Tweede Wereldoorlog het klooster kwamen opeisen om er Duitse soldaten in te kwartieren. “Dit is ons huis”, zei de kordaat en de Duitsers dropen af. Intussen verblijft de eeuwelinge al acht jaar in Huize Zonnelie.
